Βυζάντιον

•••
Προσπαθώ να βρω λίγη αισιοδοξία ξεχασμένη σε καμιά τσέπη, σε κανένα παλιό mail, στην απόδειξη αγοράς ενός δώρου. Τίποτα. Επίσης, δεν ξέρω αν είναι το καλοκαίρι που επιμένει ή εγώ έχω εξάψεις. Φουντώνω, καίγομαι. Δεν ξέρω πώς τα κατάφερα, αλλά περνάω κλιμακτήριο. Αλλάζω, γίνομαι κάτι καινούργιο, απροσδιόριστο. Κρίμα. Ήθελα να γίνω γερμανός βιομήχανος. Όχι για τα λεφτά, αλλά για να αισθανθώ πώς είναι να χειροκροτείς τον Γιώργο…

•••
Πριν από λίγο καιρό ο ΣΚΑΪ μετέφερε τηλεοπτικά την επανάσταση του 1821, προκαλώντας, ως γνωστόν, τεράστιο κύμα δίκαιων και άδικων (πρωτίστως) αντιδράσεων. Σκέφτομαι τώρα ότι, αν κάποιος ήθελε να μεταφέρει στην τηλεόραση την ιστορία της σύγχρονης Ελλάδος, θα μπορούσε μια χαρά να βολευτεί με ένα τουρκικό σίριαλ, το οποίο περιλαμβάνει όλα τα συστατικά της καταστροφής μας: πάθη, έρωτες, μίση, απατεωνιές και δουλειές μεταξύ πλουσίων. Άντε στην καλύτερη περίπτωση να ξαναδείς ένα σόου της Ρούλας για να καταλάβεις πώς φαγώθηκαν τα λεφτά μέσα στην κακογουστιά. Και ενώ όλα αυτά τα χυδαία εκτυλίσσονται μπροστά στα μάτια μας, στην πραγματική ζωή η πολιτική ηγεσία του τόπου συνεχίζει να πιστεύει ότι απευθύνεται σε ηλίθιους. Κάνει, ας πούμε, έκκληση στη φιλοπατρία μας. Βγαίνει ο Βενιζέλος, αρχίζει την απαγγελία, σου κουρελιάζει τα νεύρα, απλώνει το χέρι στην τσέπη σου, κι εσύ είσαι έτοιμος να σπάσεις από τον εκβιασμό του κράτους και της συγκυρίας. Όμως την ίδια στιγμή βλέπεις τον Μάκη Ψωμιάδη να αφήνεται ελεύθερος για να δραπετεύσει σε χώρα εξωτική, που πιθανότατα να την προτιμά για διακοπές ο ανακριτής που τον άφησε ελεύθερο – αυτό το σημειώνω επειδή, όπως είχε πει ο Μάκης, διέφευγε αναμένοντας την επιστροφή του ανακριτή από τις διακοπές. Και μένω εγώ ο αφελής να ακούω εξηγήσεις με τους λόγους για τους οποίους ο Μάκης δεν επρόκειτο να μπει ποτέ στη φυλακή, τουλάχιστον σε ελληνική. Επίσης μου λένε ότι το πιθανότερο είναι να μην τον δούμε ποτέ πια μπροστά μας. Πού είναι; Μάλλον στην Κεντρική Αφρική, όχι απαραίτητα με διαβατήριο που φέρει το όνομά του. Εννοείται ότι η νομική σκέψη του ανακριτή απασχολεί ήδη τα υψηλότερα κλιμάκια της Δικαιοσύνης, για την καινοτομία της φυσικά.

•••
Ο Μάκης είναι ένα από τα περιστατικά που γεμίζουν τις εκθέσεις πρεσβειών προς τις ξένες πρωτεύουσες, ιδιαίτερα των δανειστών μας. Και τώρα καταλαβαίνουν κάτι που είπε προ καιρού ένας τεχνοκράτης (από το χαμηλό κλιμάκιο της «τρόικας») και δεν του είχε δοθεί η απαραίτητη σημασία: «Έχουμε μετρήσει όλα τα πιθανά κόστη με τις αποκλίσεις τους, αλλά η ελληνική νοοτροπία είναι ένα μέγεθος που δεν μπορούμε να το προβάλουμε αριθμητικά ούτε να το κατατάξουμε στις μεταβλητές μας». Είναι ίσως από τις πιο σωστές παρατηρήσεις που έχουν γίνει, αλλά κανένας δεν της δίνει σημασία. Στη Γερμανία τώρα άρχισαν να καταλαβαίνουν τον πυρήνα του προβλήματος και αποφάσισαν να συμπεριφερθούν όπως οι Άγγλοι με τις τριτοκοσμικές αποικίες τους ή όπως οι Βαυαροί του Όθωνος με τους ημιάγριους της Αρβανιτιάς.

•••
Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, ότι το όνομα του ανθρώπου που ουσιαστικά τοποθετήθηκε ως κομισάριος στην Ελλάδα είναι Ράιχενμπαχ. Ράιχ και Μπαχ, με ό,τι συνειρμούς κι αν σας προκαλούν. Ο Ράιχενμπαχ ασπάζεται την άποψη που έχουν σχηματίσει και οι υπόλοιποι διεθνείς επιτηρητές της χώρας. Πιστεύει ότι στην Ελλάδα πέρα από τον Γιώργο και τον Βενιζέλο δεν υπάρχει τίποτα. Εγώ θα του έλεγα πως μετά τον Γιώργο και τον Βενιζέλο δεν θα μείνει τίποτα, αλλά δεν θα κολλήσουμε στις λεπτομέρειες. Είναι επίσης προφανές ότι σε περίπτωση πολιτικών εξελίξεων, οι δανειστές μας θα εκφράσουν μια σαφή, έως εκβιαστική, προτίμηση προς το συγκεκριμένο δίδυμο, ή έστω προς έναν εξ αυτών. Λογικό και αυτό. Αν είχα δανείσει τα λεφτά της χώρας μου στην Ελλάδα και άκουγα τον Σαμαρά να δηλώνει ότι «δεν υπάρχουν άθεοι στα χαρακώματα», θα κοιτούσα πρώτα να πάρω το χρήμα πίσω και μετά να σκάψω στον Αντώνη το βαθύτερο χαράκωμα που θα μπορούσε να ποθήσει.

•••
Επίσης, τους έχει εντυπωσιάσει ο Βενιζέλος. Όχι για τη δεινότητά του –τον θεωρούν αδαή στα οικονομικά– αλλά για το ύφος του. «Ο Παπακωνσταντίνου είχε μια συστολή, χαμήλωνε το βλέμμα και σου έδειχνε την πλήρη υποταγή του. Ο Βενιζέλος κάνει ακριβώς το ίδιο, αλλά με διαφορετικό βλέμμα, σε κοιτάζει με μάτια που γυαλίζουν». Η περιγραφή είναι τόσο έγκυρη που, πιστέψτε με, δεν θα μπορούσα να την αμφισβητήσω. Και φυσικά την ασπάζομαι. Επίσης, Βενιζέλος και Παπακωνσταντίνου συνδέονται πλέον και καρμικά. Όχι για τον τρόπο με τον οποίο απέτυχαν, αλλά για τον τρόπο με τον οποίο ελπίζουν να πετύχουν προσωπικές φιλοδοξίες. Ο Παπακωνσταντίνου είχε καταληφθεί, σαν το κοριτσάκι στον «Εξορκιστή», από έναν δαίμονα που του έλεγε ότι η «τρόικα» θα τον έκανε πρωθυπουργό. Ο Βενιζέλος είναι ο ίδιος ο δαίμονας που πιστεύει ότι θα υποχρεώσει την «τρόικα» να τον κάνει πρωθυπουργό. Ο Γιώργος δεν είναι τίποτα.

•••
Να μη φλυαρώ: Η εκτίμηση των διεθνών οικονομικών οίκων είναι πως θα πάμε σε ένα «κούρεμα» της τάξεως του 50%, αρκεί να το δεχθούν και οι Γάλλοι, κάτι που, όπως φαίνεται, θα γίνει. Και μετά θα μπει ο βρόχος στον λαιμό προκειμένου οι δανειστές να πάρουν πίσω τα χρήματά τους (δηλαδή να χάσουν λιγότερα). Μέσα στο deal αυτό (ας το ονομάσουμε έτσι) περιλαμβάνεται και το χαμηλό κόστος των ιδιωτικοποιήσεων. Θα έχετε καταλάβει, φυσικά, ότι το Δημόσιο την έχει πατήσει όπως εσείς με το σπίτι που πήρατε με στεγαστικό. Εσείς τώρα πληρώνετε ένα σπίτι που αγοράσατε για 300.000 ευρώ, η αξία του οποίου δεν είναι μεγαλύτερη από 200.000. Το ίδιο κάνει και το Δημόσιο, αλλά από την ανάποδη: Πουλάει επιχειρήσεις και ακίνητα σε απελπιστικά χαμηλή τιμή, η οποία θα πολλαπλασιαστεί ύστερα από μια δεκαετία. Απλώς περιμένετε να δείτε τον προνομιακό ρόλο Γερμανών και Γάλλων στις ιδιωτικοποιήσεις. Θα αγοράσουν φθηνά, θα φτιάξουν μια χώρα κούκλα (όπως τη φαντάζονται) και μετά θα πάρουν τα λεφτά τους πίσω και με το παραπάνω. Είναι σαν να αγοράζεις οικόπεδο στη λίμνη Καϊάφα. Έχει καεί, αλλά θα ξαναγίνει «φιλέτο».

•••
Τώρα που είπα για τη λίμνη, θυμήθηκα εκείνη την επίσκεψη, δύο χρόνια πριν, του Γιώργου με τον Αθεμπίγιο, τον ισπανό αρχιτέκτονα που, υποτίθεται, θα άλλαζε την περιοχή, δίνοντας το αναπτυξιακό στίγμα της κυβέρνησης. Τελικώς ο Γιώργος τον πήγε εκεί για να του δείξει πώς θα κάνει την υπόλοιπη Ελλάδα, πράγμα που, θα συμφωνήσετε, πέτυχε με απόλυτη επιτυχία.

•••
Να μην το ξεχάσω. Θα ήθελα να έχετε κατά νου ότι οι έρευνες για φυσικό αέριο στην Κύπρο –και γενικώς για υδρογονάνθρακες στο Αιγαίο– μπορούν να δρομολογήσουν εξελίξεις και στα μέτωπα της εγχώριας διαπλοκής. Γνωρίζετε, βεβαίως, ότι παρά τα όσα λέγονται τυπικώς, οι έρευνες γίνονται από επιχειρηματικά γκρουπ και όχι από κράτη. Τα κράτη βάζουν, απλώς, τη νομική κάλυψη και τον στρατό για σεκιούριτι. Στην Κύπρο εμπλέκεται ένα αμερικανικό επιχειρηματικό πετρελαϊκό γκρουπ. Αυτά τα γκρουπ δεν είναι πολλά. Το ίδιο γκρουπ αντιπροσωπεύεται και στην Ελλάδα από μεγάλο πετρελαϊκό όμιλο. Όμως η πατρίδα μας έχει και δεύτερο πετρελαϊκό πυλώνα, που θα ήθελε να δει άλλα συμφέροντα να έρχονται στο Αιγαίο. Έχετε μπει στο νόημα; Τέλεια. Το σημειώνω διότι λίαν συντόμως μπορεί να ακούσετε έως και κριτική προς την κυβέρνηση που πάει και μπλέκει στα βρώμικα παιχνίδια του πετρελαίου επειδή, απλούστατα, θα έχει «μπλέξει» με τους λάθος ανθρώπους.

•••
Αχ, πόσο μου αρέσουν αυτά τα βρώμικα με τα υπονοούμενα, λες και είμαι εντεταλμένος κάποιου. Επιτέλους αληθινή δημοσιογραφία, μου είχε λείψει!