ΑΠΟ ΤΗ ΛΙΤΟΤΗΤΑ ΠΕΡΝΑΜΕ ΣΤΗΝ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ!

Το σχέδιο αυτό έχει ονομαστεί «Plan B» και είναι εντελώς διαφορετικό από το σχέδιο που υιοθετήθηκε στη Σύνοδο Κορυφής της 21ης Ιουλίου. Είναι ένα δεύτερο σχέδιο, προς το παρόν άτυπο, γερμανικής έμπνευσης, το οποίο δεν έχει κατατεθεί ακόμη ως γερμανική πρόταση, ούτε στην ΕΕ ούτε και στην Ευρωζώνη. Επομένως δεν είναι δυνατόν να ασκήσουμε ακόμη καμία κριτική, καθώς είναι άγνωστο αν θα μπορέσει η Γερμανία να το προωθήσει προς ψήφιση, καθώς ήδη υπάρχει εγκεκριμένο το σχέδιο της 21ης Ιουλίου, το οποίο υποστηρίζεται ακόμη και από την Ευρωζώνη και από την Ελλάδα.

Ο κ. Βενιζέλος, κατά την παραμονή του στις ΗΠΑ και μετά τις επαφές που είχε εκεί στο πλαίσιο της Γενικής Συνέλευσης του ΔΝΤ, δήλωσε με έμφαση ότι η Ελλάδα και θα προβεί στο κούρεμα του δημοσίου χρέους της, και θα παραμείνει και στην Ευρωζώνη και στο ευρώ. Πού στήριξε ο υπουργός των Οικονομικών και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης αυτήν την αισιοδοξία του σχετικά με τις μελλοντικές εξελίξεις στη χώρα μας;

Μήπως η κυβέρνησή μας, παρά το γεγονός ότι επισήμως φέρεται να υποστηρίζει τις αποφάσεις της 21ης Ιουλίου, στα παρασκήνια συζητάει την αποδοχή του γερμανικού σχεδίου «Plan B»; Ίσως η συνάντηση του πρωθυπουργού με την κ. Μέρκελ προ ημερών στο Βερολίνο να είχε σχέση με τον καθορισμό των λεπτομερειών αυτού του σχεδίου, ώστε να γίνει περισσότερο λειτουργικό και αποδεκτό εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης, καθώς ήδη όλες οι μέχρι τώρα προσπάθειες και όλες οι συνταγές της «τρόικας» έχουν αποτύχει παταγωδώς και έχουν προκαλέσει αύξηση του χρέους, βαθύτερη ύφεση, μεγάλη ανεργία και ελάττωση των δημοσίων εσόδων και αύξηση του ελλείμματος του κρατικού προϋπολογισμού. Αυτή η αποτυχία του Μνημονίου υποδηλώνει την ανάγκη αναθεώρησης των απαιτήσεων της «τρόικας», αλλά προς την κατεύθυνση παροχής ουσιαστικής βοήθειας, ώστε να μπορέσει η Ελλάδα να πετύχει ανάκαμψη και να μπει επιτέλους σε αναπτυξιακή τροχιά. Χωρίς να γνωρίζουμε τις λεπτομέρειες του «Plan B», έχουμε τη γνώμη ότι ο στόχος των γερμανικών επιδιώξεων είναι εντελώς διαφορετικός. Και αυτό θα το δούμε στις λεπτομέρειες κατά την εφαρμογή του, τις οποίες φυσικά δεν πρόκειται να τις ακούσουμε προκαταβολικά, όπως ακριβώς έγινε και με τους όρους που περιείχε το Μνημόνιο. Η ελληνική κυβέρνηση δυστυχώς κρύβει την αλήθεια από τον ελληνικό λαό.

Επειδή το κούρεμα του δημοσίου χρέους θα προκαλέσει αρκετά σημαντικές ζημίες στις τράπεζες και κυρίως τις ελληνικές, που θα ζημιωθούν τουλάχιστον κατά 30 δισ. ευρώ, η κυβέρνηση οφείλει, για τη σταθερότητα του ελληνικού τραπεζικού συστήματος, να διευκρινίσει και να συμφωνήσει ότι η Ευρωζώνη και κυρίως η ΕΚΤ θα χρηματοδοτήσουν τις ελληνικές τράπεζες που θα ζημιωθούν από το κούρεμα του χρέους κατά 40-50% όπως προβλέπει το «Plan B». Και επιπλέον η Τράπεζα της Ελλάδος οφείλει να πιέσει τις ιδιωτικές τράπεζες να κάνουν γενναίες αυξήσεις του μετοχικού τους κεφαλαίου. Διαφορετικά δεν θα μπορέσουμε ποτέ να βγούμε από τον φαύλο κύκλο της ύφεσης και της υπερχρέωσης. Έπειτα από μερικά χρόνια και παρά το κούρεμα η χώρα μας θα βρεθεί και πάλι υπερχρεωμένη και με χρέος εκτός ελέγχου. Εκτός όμως από τις τράπεζες, ζημιά θα υποστούν και τα ασφαλιστικά ταμεία που έχουν τοποθετήσει τα αποθεματικά τους σε ελληνικά ομόλογα. Τεράστιο πρόβλημα θα δημιουργηθεί για το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης της χώρας μας. Τα ασφαλιστικά μας ταμεία, πέρα από τη ζημιά από το κούρεμα, έχουν ήδη τρομερή απώλεια εσόδων και από την ανεργία, που θα επιδεινωθεί ασφαλώς τα επόμενα χρόνια, είτε εφαρμοστούν οι αποφάσεις της 21ης Ιουλίου, είτε το «Plan B» ή οποιοδήποτε άλλο σχέδιο κοινοτικό. Θα πρέπει λοιπόν να υπάρξει και ένα σχέδιο της ελληνικής κυβέρνησης για την αντιμετώπιση των προβλημάτων του ασφαλιστικού συστήματος και όχι να περιμένει με προχειρότητες της τελευταίας στιγμής να αντιμετωπίσει τα προβλήματα που δημιουργούνται, όπως κάνει μέχρι σήμερα. Η κατάρρευση του ασφαλιστικού συστήματος θα είναι μεγάλη τραυματική εμπειρία για τον ελληνικό λαό.

Και τώρα ας πάμε σε ένα άλλο θέμα που συνδέεται άρρηκτα με το όποιο σχέδιο κουρέματος και αν αποφασιστεί για το ελληνικό χρέος. Το συνολικό δημόσιο χρέος φτάνει σήμερα στα 350 δισ. ευρώ, σε ομόλογα και έντοκα γραμμάτια του Δημοσίου. Από αυτά τα 70 δισ. ευρώ είναι το δάνειο από την «τρόικα». Τα 60 δισ. ευρώ είναι δανεισμός από τις τράπεζες, ξένες και ελληνικές, και 17 δισ. ευρώ είναι το βραχυπρόθεσμο δάνειο σε έντοκα γραμμάτια του Δημοσίου. Τα υπόλοιπα περίπου 200 δισ. ευρώ τα έχει δανειστεί το Δημόσιο από τις διάφορες επιχειρήσεις χρηματοπιστωτικών διευκολύνσεων ή, όπως αποκαλούνται, από τα κερδοσκοπικά κεφάλαια. Το ερώτημα που τίθεται είναι πώς θα εξυπηρετηθεί το χρέος προς τις χρηματοπιστωτικές αγορές, δηλαδή το χρέος των 200 δισ. ευρώ, καθώς και το χρέος των 60 δισ. προς τις τράπεζες. Η κυβέρνηση μέχρι τώρα προσπάθησε με εθελοντικό κούρεμα 21% όπως είχε αποφασιστεί στη Σύνοδο Κορυφής της 21ης Ιουλίου. Επειδή το ποσοστό του κουρέματος ήταν χαμηλό, μέχρι τώρα έχουν συμφωνήσει ομολογιούχοι ιδιώτες που κατέχουν ομόλογα ποσού περίπου 110 δισ. ευρώ. Οι υπόλοιποι αγνόησαν τη ρύθμιση και δεν ανταποκρίθηκαν καθόλου στη σχετική πρόταση της ελληνικής κυβέρνησης. Στην υποθετική περίπτωση που εφαρμοστεί το σχέδιο «Plan B» και τα 350 δισ. ευρώ του σημερινού χρέους φτάσουν έστω στα 220 δισ. ευρώ με κούρεμα 40-50%, η ΕΚΤ θα θελήσει να χρηματοδοτήσει την εξυπηρέτηση αυτού του χρέους και την αύξηση που στο μεταξύ θα παρουσιάσει;

Για τον λόγο αυτό η κυβέρνηση πρέπει ξεκάθαρα να διευκρινίσει και το πρόβλημα αυτό, για να μη βρεθούμε αντιμέτωποι με σκληρά και εξοντωτικά μέτρα λιτότητας.

Επειδή η διαχείριση του χρέους είναι πλέον δυσχερής, οι αγορές, η «τρόικα» και οι λοιποί ομολογιούχοι δυσπιστούν για την ικανότητα της Ελλάδος να ανταποκριθεί στις δανειακές της υποχρεώσεις, όποιο και αν είναι το σχέδιο διάσωσης της ελληνικής οικονομίας. Για τον λόγο αυτόν το ΔΝΤ ξεσηκώθηκε και κατά την προ ημερών επίσκεψη του κ. Βενιζέλου στις ΗΠΑ, κατά τη συνάντησή του με τη γενική διευθύντρια, την κ. Κριστίν Λαγκάρντ, του ζητήθηκαν έγγραφες εγγυήσεις για τα μέτρα που προτίθεται να λάβει η ελληνική κυβέρνηση για την εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους, σε όποιο ύψος αυτό απομείνει μετά το όποιο κούρεμα. Και εδώ ακριβώς είναι το ασθενές και σκοτεινό σημείο στη μελλοντική διαχείριση του δημοσίου χρέους. Ασφαλώς οι όποιοι δανειστές μας, και ειδικά οι αυστηροί Γερμανοί, θα θελήσουν επώδυνα μέτρα εξασφάλισης. Μετά το κούρεμα του χρέους σε ποσοστό 40-50%, ασφαλώς για πολλά χρόνια η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να βγει στις αγορές για δανεισμό με λογικό επιτόκιο. Επομένως για την αντιμετώπιση των όποιων δανειακών υποχρεώσεών της θα πρέπει να χρηματοδοτηθεί από την ΕΚΤ ή από το ΔΝΤ ή από κάποιον Οργανισμό Στήριξης της ΕΕ. Στην περίπτωση αυτή, οι όροι δανεισμού μας θα έχουν τη γνωστή σκληρότητα, θα συνοδεύονται από μέτρα αντιλαϊκά, που ασφαλώς θα φτάνουν μέχρι και τον περιορισμό των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας και την εκχώρηση όχι μόνον παρόντων κρατικών εσόδων, αλλά και μελλοντικών. Η σημερινή εμπειρία δανεισμού από την «τρόικα» μάς οδηγεί στη διαπίστωση ότι οι ιδιώτες δανειστές μάς ληστεύουν με τα υψηλά επιτόκια, ενώ η «τρόικα» μας οδηγεί στην εξαθλίωση και στην εκποίηση της δημόσιας περιουσίας. Όταν όμως μιλάμε για λιτότητα, δεν εννοούμε εξαθλίωση. Αυτά τα μέτρα που ανακοινώνονται καθημερινά τις τελευταίες ημέρες, αφότου ανέλαβε το υπουργείο Οικονομικών ο κ. Βενιζέλος, δεν είναι λιτότητα, είναι εξαθλίωση. Επομένως η Ελλάδα δεν έχει άλλη διέξοδο παρά να οδηγηθεί σε μόνιμη υψηλή ανεργία, σε ύφεση και σκληρή υπερφορολόγηση. Και, ακόμη, σε συρρίκνωση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων και σε εκποίηση όλων των πλουτοπαραγωγικών μας πηγών. Κράτος χωρίς ισχυρή οικονομία χάνει τα πάντα.

Και η Ελλάδα δεν αποκλείεται να τεθεί για πάρα πολλά χρόνια υπό καθεστώς επιτροπείας. Εκεί μας έχουν οδηγήσει η πολιτική και οικονομική ελίτ που μας εξουσίαζε και μας εξουσιάζει ακόμη, και φυσικά και τα θανάσιμα σφάλματα της σημερινής κυβέρνησης. Είτε καταφέρουμε να βγούμε στις αγορές για δανεισμό είτε δανειστούμε από την «τρόικα», το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο.

Ο κίνδυνος ερημοποίησης της Ελλάδος λόγω ύφεσης, ανεργίας και υπερφορολόγησης είναι πλέον ορατός. Και λέγοντας ερημοποίηση εννοούμε ότι το ελληνικό στοιχείο θα έχει συρρικνωθεί τα επόμενα χρόνια από την ελληνική επικράτεια, για να βρει διέξοδο σε άλλη γη και σε άλλα μέρη. Και θα είναι κρίμα για μια τέτοια ωραία πατρίδα να την καταντήσουν οι πολιτικοί της σε αυτό το χάλι, και να υπερηφανεύονται ότι τάχα αγωνίζονται για τα εθνικά μας συμφέροντα.