Αδύνατη η κοινή δράση της Αριστεράς κατά του Μνημονίου

Μάλιστα η Αλέκα Παπαρήγα ήταν ιδιαίτερα σκωπτική, απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με την ανάγκη να είναι σήμερα η Αριστερά ενωμένη.

Αφού διευκρίνισε ότι το ΚΚΕ δεν αισθάνεται καμία μοναξιά γιατί όπως φαίνεται από τη δράση του στους τόπους δουλειάς η επιρροή του είναι πολύ μεγαλύτερη από την εκλογική του δύναμη, τόνισε σε συνέντευξή της στη ΝΕΤ:

«Πώς θα πάμε με ένα κόμμα (σ.σ.: ΣΥΝ) που λέει ότι «εγώ είμαι ο καλύτερος διαπραγματευτής εντός της ΕΕ»; Ή αποδεσμεύεσαι από την ΕΕ και διαγράφεις το χρέος ή μέσα στην ΕΕ θα κάνεις το ίδιο “κούρεμα” που έκανε ο κύριος Βενιζέλος. Δηλαδή μόλις δουν η Μέρκελ και ο Σαρκοζί τον Τσίπρα θα πέσουν ξεροί κάτω; Δεν κατάλαβα, να πούμε και εμείς αυτήν την κουταμάρα;»

Στον Περισσό ξεκαθαρίζουν ότι παρά τα όσα κάποιοι ισχυρίζονται, το ΚΚΕ δεν επιλέγει την παραμονή στην Ευρωζώνη, αλλά καθαρά και ξάστερα λέει έξω από την ΕΕ, αποδέσμευση από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και λαϊκή εξουσία.

Αντίθετα, λένε, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει ως διέξοδο μια σοσιαλδημοκρατική πολιτική που περιλαμβάνει την αναδιαπραγμάτευση του χρέους μέσω ενός λογιστικού ελέγχου, την εθνικοποίηση των τραπεζών και την επαναφορά στο Δημόσιο των πρώην ΔΕΚΟ, την αναδιανομή του εισοδήματος, την απαλλαγή από το Μνημόνιο και τις ρυθμίσεις που ψηφίστηκαν στο πλαίσιό του, την απαλλαγή της ΕΕ από τον νεοφιλελευθερισμό κ.ά. και θέτει ως πολιτικό στόχο μια κυβέρνηση των αντιμνημονιακών δυνάμεων, στο έδαφος όμως της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας και εξουσίας.

Και υπογραμμίζουν: «Αλήθεια, πιστεύει κανείς ότι στο έδαφος του καπιταλισμού και στην ΕΕ, με την οικονομική και κρατική εξουσία στα χέρια των μονοπωλίων, μπορεί να υπάρξει κυβέρνηση που να διατηρεί τα μονοπώλια και να ασκεί φιλολαϊκή πολιτική; Μπορεί να πιστέψει κανείς ότι είναι δυνατόν να γίνουν φιλολαϊκοί οι θεσμοί της καπιταλιστικής ΕΕ;»

Το αντιμνημονιακό μέτωπο, λένε, δεν αφορά το ΚΚΕ το οποίο μάχεται κατά των μονοπωλίων, τα συμφέροντα των οποίων εκφράζει η μνημονιακή πολιτική, και που αντιπαλεύει την αιτία της κρίσης και όχι τα συμπτώματά της. Το ΚΚΕ, τονίζουν κατηγορηματικά τα στελέχη του, θέλει τον λαό ενωμένο και συσπειρωμένο σε μια πλατιά λαϊκή συμμαχία όχι για την αλλαγή κυβέρνησης, αλλά για αλλαγή τάξης στην εξουσία.

Εμείς, υπογραμμίζουν, συνδέουμε την πάλη για τα λαϊκά προβλήματα με την πολιτική που τα προκαλεί και τα οξύνει, καλώντας σε ενιαίο αγώνα για την άμβλυνσή τους και προβάλλοντας ταυτόχρονα πως χωρίς την ανατροπή της δεν μπορούν τα προβλήματα να λυθούν οριστικά, αφού είναι άλλο πράγμα μια «αντιμνημονιακή κυβέρνηση» με τους καπιταλιστές στην εξουσία και άλλο η λαϊκή εξουσία και διακυβέρνηση.

Στη συνήθη κριτική που γίνεται στον Περισσό, ότι μεταθέτει τα πάντα στη «Δευτέρα Παρουσία» του σοσιαλισμού, τα στελέχη του κόμματος απαντούν ότι το ΚΚΕ δεν μεταθέτει τίποτα, πουθενά. Αντίθετα, λένε, εδώ και τώρα καλεί τον λαό να οργανωθεί, να παλέψει και το κόμμα βρίσκεται μπροστά στον αγώνα για οποιαδήποτε κατάκτηση μπορεί να ανακουφίσει τα λαϊκά στρώματα. Οι θέσεις μας, λένε, και οι προτάσεις μας, για παράδειγμα για την προστασία των ανέργων ή την οργανωμένη αντίσταση στα χαράτσια που αφαιμάσσουν το ήδη αναιμικό λαϊκό εισόδημα και πολλά άλλα, το αποδεικνύουν. Όπως επίσης το αποδεικνύουν και οι μάχες των ταξικών Ομοσπονδιών για να υπογράψουν Συλλογικές Συμβάσεις, οι οποίες είναι σκληρές και δίνονται για το σήμερα και όχι για ένα αόριστο αύριο.