Τι δίνουμε ως αντάλλαγμα;

Το σίγουρο είναι ότι οι Ευρωπαίοι και το ΔΝΤ δεν θα συμβιβασθούν με τίποτα λιγότερο από την επίτευξη των ονομαστικών στόχων για το έλλειμμα του 2011 και του 2012, που έχουν τεθεί σε 17,065 δισ. ευρώ για φέτος και σε 14,916 δισ. ευρώ για τον επόμενο χρόνο.
Για την επίτευξη αυτών των στόχων, όταν ήδη το έλλειμμα μέχρι τα τέλη Αυγούστου είχε ξεφύγει πάνω από τα 18 δισ. ευρώ, είναι προφανές ότι θα απαιτηθούν όχι μόνο τα μέτρα που ήδη έχουν γίνει γνωστά, αλλά και πρόσθετα, τα οποία θα ανακοινωθούν όταν λήξει η διαπραγμάτευση με την «τρόικα», την επόμενη εβδομάδα.

Πέρα, όμως, από τα μέτρα, που οδηγούν σε ακόμη περισσότερο «αίμα, δάκρυα και ιδρώτα» για την ελληνική κοινωνία, έχει μεγάλη σημασία ποιες «υποθήκες» θα ζητηθούν από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, προκειμένου να καλύψουν ένα ακόμη μεγαλύτερο «πακέτο» χρηματοδότησης της Ελλάδας.

Σ’ αυτό το πλαίσιο έχει μεγάλη σημασία η δήλωση της αυστριακής υπουργού Οικονομικών, μετά το Eurogroup στην Πολωνία, η οποία τόνισε ότι για το θέμα των εγγυήσεων το μόνο που έχει ήδη συμφωνηθεί είναι ότι θα δοθούν από την ελληνική κυβέρνηση σε όποια κυβέρνηση το ζητήσει και όχι μόνο στη Φινλανδία.

Άγνωστο είναι, επίσης, αν οι εγγυήσεις θα είναι μόνο χρηματικές, όπως προέβλεπε η αρχική συμφωνία με τους Φινλανδούς, ή θα γίνουν πλέον εμπράγματες, με υποθήκευση ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου, η αξία της οποίας έχει υπολογισθεί σε 250 δισ. ευρώ, χωρίς να υπολογίζονται τα περιουσιακά στοιχεία που ήδη έχουν ενταχθεί στο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων, με στόχο τα 50 δισ. ευρώ.

Εν ολίγοις, είναι πιθανό να ζητηθεί από την κυβέρνηση να προσφέρει ακόμη και εμπράγματες εγγυήσεις σε όλες τις κυβερνήσεις που θα μετάσχουν στο νέο «πακέτο», με συνέπεια να υποθηκευθεί η χώρα για μια ρύθμιση του χρέους που είναι πολύ αμφίβολο αν δίνει οριστική λύση στο ελληνικό πρόβλημα.