Οι ένοικοι του ΠΑΣΟΚ θέλουν να διώξουν τους ιδιοκτήτες
Στην ουσία αυτό που επιζητούν όλοι αυτοί που μιλούν για συγκυβέρνηση δεν είναι τίποτα άλλο παρά να εξασφαλίσουν τον δικό τους ρόλο και για την επόμενη μέρα. Ξεχνούν όμως ότι σε μια τέτοια περίπτωση ότι δεν θα υπάρχει ένα ΠΑΣΟΚ, δεν θα υπάρχει επόμενη μέρα γι’ αυτούς, αλλά θα ψάχνουν να κρυφτούν για να γλιτώσουν από την κατακραυγή του κόσμου.
Αυτοί που μιλούν για ανάγκη συγκυβέρνησης με τον Α. Σαμαρά ποτέ δεν αρνήθηκαν τη νεοφιλελεύθερη ιδεολογία τους, ποτέ δεν είδαν το ΠΑΣΟΚ ως κόμμα τους, παρά σαν μέσο για να βολευτούν. Δεν ένιωσαν ποτέ τον παλμό του ψηφοφόρου, του οπαδού, ακόμη και του μεσαίου κομματικού στελέχους της οργανωμένης βάσης, αδιαφόρησαν για τους αγώνες τόσων δεκαετιών. Όλοι αυτοί βρέθηκαν συγκυριακά κοντά στον Παπανδρέου επειδή και ο ίδιος νόμισε ότι αυτή η κατάσταση θα τον εξυπηρετούσε να ανοίξει το κόμμα του και σε άλλα στελέχη, και τώρα παίζουν την υπόθεση της συγκυβέρνησης για να βολέψουν και πάλι τον εαυτό τους κοντά στον Α. Σαμαρά, με τον μανδύα φυσικά του ΠΑΣΟΚ, αφήνοντας μόνο τον Γ. Παπανδρέου να κυβερνήσει το καράβι στην τρικυμία…
Πρόκειται για τους ενοίκους και όχι για τους ιδιοκτήτες, εκείνους που έχουν στο DNA τους την ιδεολογία ΠΑΣΟΚ. Εμφανίζονται ως δήθεν μεταρρυθμιστές που θέλουν να αλλάξουν το κράτος, να αναδιαρθρώσουν την οικονομία, να βγουν από το πελατειακό σύστημα, ενώ μ’ αυτό αναδείχθηκαν και τώρα το «φτύνουν», αφού εξυπηρέτησαν τους στόχους τους, έγιναν υπουργοί, βρέθηκαν σε μεγάλα σαλόνια, ταξίδεψαν με έξοδα του κράτους, κατακρεούργησαν μισθούς και συντάξεις, έβγαλαν στο πεζοδρόμιο χιλιάδες νοικοκυριά, διέλυσαν τον κοινωνικό ιστό της χώρας. Τώρα που βλέπουν ότι δεν πάει άλλο η κατάσταση, πηδούν σαν τα ποντίκια από το σκάφος κλείνοντας το μάτι στον Αντώνη Σαμαρά. Θέλουν να είναι παρόντες και την επόμενη μέρα, τότε που δεν θα υπάρχει ΠΑΣΟΚ, ή στην καλύτερη των περιπτώσεων δύο «ΠΑΣΟΚ» του… 8%.
Όλοι αυτοί που μιλούν για συγκυβέρνηση και εκλογές έχουν στο μυαλό τους ότι ο Γιώργος έχει τελειώσει πολιτικά γι’ αυτούς. Δεν τους εξυπηρετεί άλλο. Θέλουν όμως να κρατήσουν τη σφραγίδα του δήθεν προοδευτικού και να τα βρούνε με τον Σαμαρά έτσι ώστε να συνεχίσουν να «μεγαλουργούν» διά της παρουσίας τους στις τηλεοράσεις ή ανάμεσα στους διάφορους παράγοντες που στις ημέρες μας μερικοί εξ αυτών αποκαλούνται «λαμόγια». Όσοι με άρθρα τους, συνεντεύξεις τους, δηλώσεις ή ακόμη και σε κυβερνητικές συσκέψεις μιλούν για την ανάγκη αυτής της εξέλιξης, στην ουσία οδηγούν τον πρωθυπουργό στην έξοδο. Την προηγούμενη φορά πρότεινε ο ίδιος να αφήσει την πρωθυπουργία και να δώσει στον Σαμαρά την ευκαιρία. Τώρα πιστεύουν ότι αν πιεστεί περισσότερο, θα κάνει το ίδιο και αν οι εξελίξεις με την «τρόικα» οδηγήσουν και πάλι στη λήψη νέων μέτρων, θα είναι οι πρώτοι που θα επικρίνουν τον πρωθυπουργό, δίνοντας το σύνθημα και στους βουλευτές που τους ακολουθούν.
Παρ’ όλα αυτά φαίνεται ότι ο Παπανδρέου είτε δεν έχει καταλάβει τίποτα, είτε το καταλαβαίνει και ενδεχομένως να τον εξυπηρετεί αυτή η εξέλιξη για να αποφύγει και ο ίδιος τις ευθύνες ή το βάρος που κουβαλάει πάνω του μέσω της διαφυγής του. Παραμένουν πίσω όμως οι χιλιάδες εκείνοι που πίστεψαν στο ΠΑΣΟΚ και στις ιδέες του αλλά και εκείνοι που θέλουν να διατηρήσουν ζωντανές τις αξίες του ιδρυτή του. Οι τελευταίοι αντιμετωπίζονται περίπου σαν γραφικοί, γιατί εδώ που έφτασαν τα πράγματα δεν είναι πλέον η πλειοψηφία αλλά η μειοψηφία και βλέποντας να χάνουν το έδαφος κάτω από τα πόδια τους, διστάζουν να αναλάβουν πρωτοβουλία ώστε οι ένοικοι να πάψουν να αισθάνονται ιδιοκτήτες. Ο χρόνος τους τελειώνει. Αν δεν αντιληφθούν όσοι έδρασαν υπέρ του ΠΑΣΟΚ και υπέρ των πολιτών τόσα χρόνια ότι θα χάσουν το τρένο και αν δεν αναλάβουν τα όσα τους αναλογούν, οι ιστορικές τους ευθύνες θα είναι μεγάλες και οι ίδιοι θα έχουν ξεπεραστεί από εκείνους που ήδη έχουν φροντίσει από τώρα για τη δική τους προσωπική επιβίωση.