Κάπου να κρατηθούμε ψάχνουμε
Κι ας μη βιαστούν κάποιοι να μιλήσουν για κολακείες, γιατί ο ίδιος δεν τις εκτιμά και αυτή η γραφίδα δεν τις συνηθίζει. Στον σκοτεινό όμως κύκλο της απόγνωσης που μας έσπρωξαν και απελπισμένα παλεύουμε όλοι μας, ΝΑΙ, από κάπου θέλουμε να κρατηθούμε.
Μόνον ο Σαμαράς έμεινε πλέον, ακόμα και με τις όποιες προκαταλήψεις των αντιπάλων του.
Να κρατηθούμε λοιπόν από κάπου ψάχνουμε, μήπως και στο τέλος δειλιάσει το σκοτάδι και σταματήσει κάπου η καταστροφή.
Θυμωμένοι και απογοητευμένοι πολίτες είμαστε, που μέσα στον ζόφο και το έρεβος ελπίζουμε την ευχή μας, πως αυτός ίσως μπορέσει να την κρατήσει την καταιγίδα.
Αυτός, που ξέρουμε τις αρετές του και που τόσο πολύ ταιριάζουν με των καιρών τις ανάγκες και τους ορισμούς.
Αλλά και στους δύσπιστους να πούμε ξεκάθαρα, πως και της παράταξής μας το μέλλον λίγο μας νοιάζει πια.
Για το μέλλον της πατρίδα μας και του λαού μας νοιαζόμαστε, που παραδέρνει, γονατίζει και ντρέπεται.
Για τις ιερές ρίζες μας νοιαζόμαστε που, άνυνδρες και άκαρπες πλέον, ξεραίνονται και αιμορραγούν στην τραχιά και ευλογημένη κάποτε πατρώα γη.
Για τα παιδιά και τα παιδιά των παιδιών μας νοιαζόμαστε, που με καμιά συγγώμη δεν μπορούμε να τα κοιτάξουμε στα μάτια.
ΝΑΙ, δεν έχουμε άλλη επιλογή εκτός από τον Αντώνη Σαμαρά και αν υπάρχουν κι άλλοι ας μας τους υποδείξουν.
Όχι γιατί είναι ο περιούσιος και ο θαυματοποιός, αλλά γιατί εδώ που φτάσαμε μόνον αυτός πλέον σήμερα μπορεί να ξαναδώσει ελπίδα, δύναμη και αξιοπρέπεια στον χειμαζόμενο τόπο.
Και θα το ξαναπούμε άλλη μια φορά.
Τη φτώχεια μας λίγο τη λογαριάζουμε.
Της πατρίδας μας όμως τις προσβολές και του λαού μας την εξαθλίωση, την απελπισία και την ταπείνωση δεν την αντέχουμε άλλο.
Γιατί πατρίδα και λαός είναι σιαμαίες αξίες, κύριε Παπανδρέου. Και όταν μαζί με τον συναυτουργό αντιπρόεδρό σας, αυτόν τον επικίνδυνο νάρκισσο του αυτοειδώλου του, εξαθλιώνετε τον λαό, για να σώσετε τάχα την πατρίδα(!) τότε αυτό δεν είναι μόνον πολιτική σύγχυση και αθλιότητα. Είναι πολιτική σχιζοφρένεια. Γιατί πατρίδα χωρίς λαό δεν υπάρχει.