Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΤΟ «ΤΡΙΓΩΝΟ ΤΩΝ ΒΕΡΜΟΥΔΩΝ»

Κυβέρνηση και «τρόικα» ασχημονούν σε βάρος του εργαζόμενου λαού. Το βιοτικό επίπεδο της συντριπτικής πλειοψηφίας του εργαζόμενου λαού έχει ήδη πιάσει «πάτο», όπως συνηθίζεται να λέμε. Και τούτο γιατί βάλλεται από δύο τρομερούς εχθρούς, την αύξηση του φορολογικού βάρους και την αισθητή μείωση των αποδοχών. Και επιπλέον θα πρέπει να θυμηθούμε και την αύξηση των τιμών στην αγορά, που συνεχώς μικραίνει το καλάθι της νοικοκυράς. Η «τρόικα» ασχημονεί γιατί στόχος της είναι η εξυπηρέτηση των συμφερόντων των δανειστών μας. Άλλωστε γι’ αυτό διενεργεί συνεχείς ελέγχους στην οικονομία μας. Αλλά το θέμα δεν είναι τι κάνει η «τρόικα».

Tο θέμα είναι η ανικανότητα της κυβέρνησης να πετύχει τους στόχους στους οποίους έχει συμφωνήσει με την «τρόικα». Ούτε τα έσοδα κατάφερε να αυξήσει, παρά την καταιγίδα των φόρων που θέσπισε το 2010, ούτε τις δαπάνες μπόρεσε να μειώσει, παρά το γεγονός ότι πετσόκοψε τις αποδοχές των υπαλλήλων του δημόσιου τομέα και τις συντάξεις του Δημοσίου. Επομένως οι στόχοι στους οποίους είχε συμφωνήσει με την «τρόικα» έμειναν ασκήσεις επί χάρτου. Τα μέτρα που έλαβε ήταν φαρμακερά για τον λαό, όμως δεν επωφελήθηκε ο κρατικός προϋπολογισμός, αλλά οι γνωστοί – άγνωστοι «Ηρακλείς του Στέμματος». Αυτή η ανικανότητα της κυβέρνησης φέρνει συνεχώς καινούργια μέτρα. Πού μας οδηγούν αυτά τα μέτρα όμως; Αυτό είναι το ερώτημα του κάθε Έλληνα που βλέπει χαμένες θυσίες. Εάν αυτή η κυβέρνηση και η όποια διάδοχός της συνεχίσουν την ίδια οικονομική πολιτική, τότε αναπόφευκτα βαδίζουμε στον γκρεμό. Και το δυστύχημα είναι ότι ο κ. Παπανδρέου, ενώ ισχυρίζεται ότι προσπαθεί να σώσει τη χώρα από τη χρεοκοπία, με τις εσφαλμένες επιλογές του –ενδεχομένως άθελά του– μας οδηγεί στην αντίθετη κατεύθυνση, της αναπόφευκτης χρεοκοπίας.

Τα οικονομικά μέτρα που έχει ανακοινώσει η κυβέρνηση μπορούν να καταταγούν σε δύο βασικές κατηγορίες. Σ’ αυτά που αφορούν τον δημοσιονομικό τομέα και σε όσα αναφέρονται σε διαρθρωτικές αλλαγές. Τα δημοσιονομικά μέτρα είναι κυρίως εισπρακτικά, πράγμα που σημαίνει ότι μειώνεται η ρευστότητα των ελληνικών νοικοκυριών και των επιχειρήσεων. Το φορολογικό βάρος που έχει συσσωρευτεί στους ώμους των φορολογουμένων είναι άνευ προηγουμένου. Έχει υπερβεί κατά πολύ τη φοροδοτική ικανότητα όλων μας, και να γιατί: Το 2011 ο προϋπολογισμός και το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα υπολόγιζαν ότι το σύνολο του ΑΕΠ, σε τρέχουσες τιμές, θα έφτανε στα 228,4 δισ. ευρώ. Με την ύφεση όμως να κυριαρχεί κατά τη φετινή χρονιά και να φτάνει μέχρι και 8%, το σύνολο του ΑΕΠ μόλις και θα υπερβεί τα 200 δισ. ευρώ. Επειδή με τα μέτρα που ανακοίνωσε προ ημερών ο κ. Βενιζέλος η ύφεση θα βαθύνει και δεν αποκλείεται το 2012 να φτάσει και στο 10%, αυτό τελικά σημαίνει ότι το ΑΕΠ της επόμενης χρονιάς μπορεί να διαμορφωθεί στα 180 δισ. ευρώ. Πώς είναι δυνατόν να μπορέσει η κυβέρνηση να συγκεντρώσει 60 δισ. ευρώ από άμεσους και έμμεσους φόρους; Αυτό σημαίνει ότι η φορολογική πίεση την επόμενη χρονιά θα υπερβεί το 30% του ΑΕΠ. Επομένως όλη η φοροδοτική ικανότητα των ελλήνων φορολογουμένων έχει εξαντληθεί. Ας μας εξηγήσει κάποιος από το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης πώς είναι δυνατόν να σταθεί μια οικονομία και να ορθοποδήσει ή αν προτιμάτε να ανακάμψει, όταν το κράτος (έστω ότι είναι αναγκασμένο) απορροφά τόσους πόρους που καλύπτουν το 1/3 του παραγομένου ΑΕΠ; Επομένως οι κυβερνητικές προσδοκίες για ανάκαμψη από το 2012 αποτελούν φρούδες ελπίδες. Πρέπει να γίνει συνείδηση στην κυβέρνηση ότι η ύφεση πυροδοτείται από τη δυσαναλογία μεταξύ φορολογικού βάρους και ατομικών εισοδημάτων, και η ύφεση με τη σειρά της προκαλεί μείωση των φορολογικών εσόδων του κράτους, και αυτή η μείωση είναι που φέρνει όλο και νέα μέτρα. Δυστυχώς η ελληνική κοινωνία έχει πέσει στο «τρίγωνο των Βερμούδων». Ο κ. Βενιζέλος, μιλώντας προ ημερών στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ, δήλωσε ότι δεν θα επιβληθεί κανένας νέος φόρος. Αυτή είναι μια παραπλανητική επωδός, που μόνιμα την επαναλαμβάνουν όλες οι κυβερνήσεις νομίζοντας ότι απευθύνονται σε αδαείς. Και αυξάνουν το φορολογικό βάρος με την αύξηση των συντελεστών φορολογίας και την καθιέρωση ειδικών εισφορών, δηλαδή με μέτρα ισοδύναμου αποτελέσματος και για τον δημόσιο κορβανά και για τους φορολογουμένους. Ας θυμηθούμε ότι μέτρα όπως η μείωση του αφορολόγητου ορίου, η αύξηση του ειδικού φόρου κατανάλωσης στο πετρέλαιο θέρμανσης, η αύξηση του φόρου κατανάλωσης σε τσιγάρα, ποτά και ίσως και σε πολλά άλλα είδη, και οι περικοπές σε μισθούς και συντάξεις (μειώσεις είτε οριζόντιες είτε κάθετες, όπως θα έλεγε και ο κ. Παπακωνσταντίνου), που απαιτεί η «τρόικα» και η κυβέρνηση με μεγάλη προθυμία σπεύδει να τα θεσμοθετήσει, ασφαλώς είναι μέτρα που αυξάνουν υπέρμετρα το φορολογικό βάρος και υπερβαίνουν τα όρια αντοχής των φορολογουμένων. Και επιπλέον πυροδοτούν την ύφεση.

Καθόσον αφορά την άλλη δέσμη μέτρων, που έχουν «βαφτιστεί» διαρθρωτικά, έχουμε να παρατηρήσουμε ότι ορισμένα κινούνται στη σωστή κατεύθυνση, ενώ πολλά από αυτά μπορούν να ονομαστούν όχι διαρθρωτικά, αλλά εξαρθρωτικά. Το κράτος πρέπει να περιοριστεί, όχι όμως προς την κατεύθυνση της εξάρθρωσης και της εξασθένησης των υπηρεσιών που προσφέρει στους πολίτες. Πρέπει να περιοριστεί στους τομείς εκείνους που το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα έχει δημιουργήσει για πελατειακούς λόγους. Είναι αδιανόητο για τη σημερινή εποχή να μην υπάρχει μόνιμος μηχανισμός εξυπηρέτησης των πολιτών, και οι δημόσιοι υπάλληλοι να είναι συμβασιούχοι και «έφεδροι». Αυτά συνέβαιναν στην εποχή του Δεληγιάννη, που η κάθε αλλαγή της κυβέρνησης προκαλούσε και απόλυση όλων των υπαλλήλων. Και τώρα οι δημόσιοι υπάλληλοι στην Πλατεία Κλαυθμώνος ξαναμαζεύονται υπό την απειλή της απόλυσης ή της «εφεδρείας». Σε ένα σημείο θα πρέπει να συμφωνήσουμε με τα μέτρα. Στην κατάργηση ορισμένων νεκρών υπηρεσιών του Δημοσίου που δημιουργήθηκαν μόνο και μόνο για να εξυπηρετήσουν τους ημετέρους της εκάστοτε κυβέρνησης. Και με το δεδομένο ότι η σημερινή κυβέρνηση ίδρυσε 41 κρατικές υπηρεσίες και έχει προσλάβει 25.000 υπαλλήλους, δικαιώνεται η «τρόικα» να ζητάει περιορισμό του κράτους. Θα μνημονεύσουμε μερικές από τις υπηρεσίες αυτές, για να καταλάβει ο έλληνας πολίτης την αξιοπιστία των όσων επαγγέλλεται η κυβέρνηση. Και να δει πού πηγαίνουν τα χρήματα από το «κούρεμα» μισθών και συντάξεων. Στο υπουργείο Παιδείας συστήθηκε Γενική Γραμματεία Διά Βίου Μάθησης. Ποιος ξέρει ποιες δραστηριότητες θα έχει αυτή η υπηρεσία… Εδώ ο Έλληνας αγωνίζεται και δεν ξέρει αν θα έχει διά βίου τροφή και στέγη και μας μάρανε η διά βίου μάθηση; Ιδρύθηκε Εθνικός Οργανισμός Πιστοποίησης Προσόντων. Αλήθεια ποια είναι η δραστηριότητα αυτού του οργανισμού; Δημιουργήθηκε Εθνικό Κέντρο προειδοποίησης για τσουνάμι. Και τώρα περιμένουν μήπως γίνει κανένας σεισμός για να μας προειδοποιήσουν για ενδεχόμενο τσουνάμι. Εάν κανείς θελήσει να μελετήσει τις 41 νέες δημόσιες υπηρεσίες, θα εξοργιστεί σίγουρα. Από την άποψη αυτή έχει δίκιο η «τρόικα» να απαιτεί κατάργηση των υπηρεσιών που δεν εμφανίζουν καμιά δραστηριότητα. Βέβαια το κράτος σε περιόδους πολύ υψηλής ανεργίας πρέπει να βοηθάει στον περιορισμό της, με προσλήψεις σε υπηρεσίες που στενάζουν από το βάρος της δουλειάς που έχουν, όπως για παράδειγμα οι μεγάλες ΔΟΥ. Και όχι να δημιουργούν υπηρεσίες βολέματος κομματικών στελεχών.

Η δέσμη μέτρων που ανακοινώθηκε στον τομέα των διαρθρωτικών αλλαγών δεν μπορεί επʼ ουδενί λόγω να χαρακτηριστεί εργαλείο αναδιάρθρωσης της οικονομίας και της κρατικής μηχανής, για τον απλούστατο λόγο ότι σε τελική ανάλυση οι διαρθρωτικές αλλαγές αποβλέπουν αποκλειστικά και μόνο σε δημοσιονομικούς στόχους. Δηλαδή τα περίφημα αυτά διαρθρωτικά μέτρα κύριο στόχο έχουν να κόβουν χρήματα από τις αποδοχές των εργαζομένων για να πληρώνονται οι δανειστές μας και οι στρατιές των συμβούλων (Ελλήνων και ξένων) και να ικανοποιούν τη ματαιοδοξία των κυβερνητικών αξιωματούχων. Ο κ. Βενιζέλος πήρε μεγάλη φόρα, κατεδαφίζει τη μεσαία τάξη και διαταράσσει την κοινωνική συνοχή. Η παταγώδης αποτυχία της κυβέρνησης σε όλους τους τομείς έχει μεταφέρει όλο το βάρος τής πράγματι αναγκαίας δημοσιονομικής εξυγίανσης στους ώμους των εργαζομένων και των συνταξιούχων. Ενώ αυτούς που διαθέτουν φοροδοτική ικανότητα και όσους έχουν πλουτίσει αδικαιολόγητα με πλιάτσικο σε βάρος του δημοσίου χρήματος, τα μέτρα δεν τους έχουν ακουμπήσει καθόλου. Φοροφυγάδες κάθε κλάδου, επιχειρήσεις με υπερτιμολογημένα προϊόντα και υψηλά ποσοστά καθαρού κέρδους, νεόπλουτους κομπιναδόρους, η κυβέρνηση τους έθεσε στο απυρόβλητο. Γιατί άραγε;

Η κυβέρνηση δημιουργεί με τα μέτρα της στρατιές ανέργων. Άραγε έχει εκτιμήσει τις κοινωνικές συνέπειες από τις απολύσεις και την εργασιακή εφεδρεία; Αυτή η αβεβαιότητα καθόσον αφορά απολύσεις και εφεδρείες εργαζομένων είναι που θα διαταράξει την κοινωνική συνοχή σε μεγάλο βαθμό. Και όλα αυτά η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι γίνονται για τη σωτηρία της χώρας μας. Ασφαλώς πρόκειται για ακραία αναίδεια…