Στο φως το γερμανικό σχέδιο για ελεγχόμενη χρεοκοπία!

Την ίδια ώρα, ο Β. Βενιζέλος βλέπει τις μπλόφες του με την «τρόικα» να μετατρέπονται σε επικίνδυνο «μπούμερανγκ», καθώς το Eurogroup, παρά τον σκληρό «βομβαρδισμό» της ελληνικής οικονομίας με εξοντωτικά μέτρα, μετέθεσε προς τα μέσα Οκτωβρίου την απόφαση εκταμίευσης της έκτης δόσης, αφήνοντας τον υπουργό Οικονομικών να διαπραγματεύεται με την «τρόικα» υπό τη δαμόκλειο σπάθη της εξάντλησης των διαθεσίμων του Δημοσίου.
Μπορεί η Άνγκελα Μέρκελ να «μάζεψε» τον αντικαγκελάριο Ρέσλερ, που αρθρογράφησε στην «Die Welt» υπέρ της ελεγχόμενης χρεοκοπίας της Ελλάδας, αλλά είναι φανερό ότι στη Γερμανία ο κύβος ερρίφθη και πλέον μόνο δύο δρόμοι μένουν ανοικτοί για την Αθήνα: ή να εφαρμόσει κατά γράμμα το εξοντωτικό για την οικονομία και την κοινωνία πρόγραμμα λιτότητας, χωρίς το παραμικρό περιθώριο πολιτικού παζαριού, ή να περάσει η Ελλάδα στο… καθαρτήριο της ελεγχόμενης χρεοκοπίας.
Είναι γνωστό ότι μέχρι τώρα η Ελλάδα κρατιέται για να μη χρεοκοπήσει μόνο για να προστατευθεί το «τρύπιο» τραπεζικό σύστημα της Ευρωζώνης, που όπως προειδοποιεί ειδική έκθεση της Κομισιόν προς το Eurogroup (αποκαλύφθηκε από το Reuters) θα χρειασθεί τεράστια ποσά κεφαλαιακών ενισχύσεων από τις κυβερνήσεις για να συνεχίσει ομαλά τη λειτουργία του και να μην περάσει η Ευρωζώνη σε μια ανεξέλεγκτη τραπεζική κρίση. Η αδυναμία των ευρωπαϊκών τραπεζών ήταν, άλλωστε, το μοναδικό πραγματικό διαπραγματευτικό χαρτί της κυβέρνησης, που της επέτρεπε να εξασφαλίζει εκταμιεύσεις δόσεων, παρότι μονίμως βρισκόταν σε μεγάλη απόσταση από τους (εξωπραγματικούς) στόχους του Μνημονίου.
Αυτό το «χαρτί» χάνεται πλέον οριστικά μετά τις 29 Σεπτεμβρίου, όταν δηλαδή το γερμανικό Κοινοβούλιο θα έχει κυρώσει τη συμφωνία της 21ης Ιουλίου, που εκτός από το δεύτερο «πακέτο» για την Ελλάδα περιλαμβάνει δύο κρίσιμες αλλαγές στη λειτουργία του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Οικονομικής Σταθερότητας (EFSF): Του δίνει τη δυνατότητα να στηρίζει με κεφάλαια τις μεγάλες ευρωπαϊκές τράπεζες και να αγοράζει κρατικά ομόλογα από τη δευτερογενή αγορά, κάτι που επίσης θα λειτουργήσει ως μηχανισμός αποτροπής των πιέσεων από τις αγορές στο τραπεζικό σύστημα.
Επιπλέον, η συμφωνία ανταλλαγής ελληνικού χρέους (PSI – Private Sector Involvement – Συμμετοχή Ιδιωτικού Τομέα) προβλέπει ότι τα νέα ομόλογα που θα πάρουν οι ιδιώτες επενδυτές θα εκδοθούν με βάση το αγγλικό και όχι το ελληνικό δίκαιο, όπως αυτά που έχουν σήμερα στα χαρτοφυλάκιά τους, ενώ θα καλύπτονται από εγγυήσεις πληρωμής του EFSF, ώστε οι τράπεζες να πάρουν τα λεφτά τους ακόμη και σε περίπτωση χρεοκοπίας από τον μηχανισμό, που καλύπτεται με τις εγγυήσεις των κυβερνήσεων.
Ουσιαστικά, δηλαδή, η περιβόητη συμφωνία της 21ης Ιουλίου, που περιγράφεται θριαμβευτικά από την κυβέρνηση ως μια μεγάλη επιτυχία, η οποία θα επιτρέψει να μεταφέρουμε σε βάθος 30 χρόνων τον κύριο όγκο του χρέους προς ιδιώτες, έχει ταυτόχρονα και μια δεύτερη ανάγνωση, ιδιαίτερα σημαντική για τους γερμανούς θιασώτες της ελεγχόμενης χρεοκοπίας: Απλώνει μια τεράστια «ομπρέλα» προστασίας στο ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα, ώστε ακόμη και αν κλονισθεί από τη διαγραφή μεγάλου μέρους του ελληνικού χρέους, να υπάρχει ένας μηχανισμός αποκατάστασης των απωλειών, χωρίς αυτές να «σκάσουν» στην αυλή των κυβερνήσεων.
Για παράδειγμα, αν η Ελλάδα χρεοκοπούσε σήμερα και διαγραφόταν το μισό της χρέος, η γαλλική κυβέρνηση θα έπρεπε να δώσει τεράστια ποσά για να στηρίξει τις τρεις μεγάλες τράπεζες της χώρας και με μαθηματική βεβαιότητα θα οδηγούνταν και η ίδια σε διόγκωση του χρέους της και σε υποβάθμιση της πιστοληπτικής της αξιολόγησης (φαινόμενο Ιρλανδίας). Αντίθετα, αν η Ελλάδα χρεοκοπήσει ΜΕΤΑ την εφαρμογή των αποφάσεων της 21ης Ιουλίου, τη διάσωση των γαλλικών τραπεζών θα αναλάβει, δανειζόμενο με εγγυήσεις από τις κυβερνήσεις της Ευρωζώνης, το EFSF. Έτσι, η υποχρέωση στήριξης των τραπεζών δεν θα παρασύρει σε κατάρρευση τα κράτη, κάτι που αποτελεί την κυρίαρχη ανησυχία των αγορών αυτήν την περίοδο, ενώ τα τεράστια ποσά των κεφαλαιακών ενισχύσεων θα «χαθούν» στα γρανάζια του πολύπλοκου μηχανισμού του EFSF, χωρίς να χρειασθεί να αφαιρεθούν από τους εθνικούς προϋπολογισμούς. Με απλά λόγια, το ελληνικό «κανόνι», που τόσο φοβούνταν ως τώρα οι αξιωματούχοι της Ευρωζώνης, θα έχει γίνει «άσφαιρο»!
«Χειρουργική τομή» στο χρέος
Η γερμανική κυβέρνηση δεν εκτέθηκε, βέβαια, αποκαλύπτοντας η ίδια τις λεπτομέρειες του σχεδίου ελεγχόμενης χρεοκοπίας, αλλά «μίλησε» διά των στηλών της έγκυρης οικονομικής εφημερίδας «Financial Times Deutschland». Σε κύριο άρθρο της, η εφημερίδα προειδοποίησε με κάθε σαφήνεια, απηχώντας τις θέσεις των αξιωματούχων του Βερολίνου, ότι: «Από τις 29 Σεπτεμβρίου (σ.σ.: ημέρα έγκρισης των αποφάσεων για το ESFSF από το γερμανικό Κοινοβούλιο) η Ευρώπη θα είναι έτοιμη για τη ”χειρουργική τομή” (σ.σ.: δηλαδή για την ελεγχόμενη χρεοκοπία της Ελλάδας), καθώς θα έχει τη δυνατότητα να στηρίξει τις τράπεζες, οι οποίες θα δεχθούν κλυδωνισμούς σε περίπτωση ελληνικής χρεοκοπίας. Με αυτόν τον τρόπο οι Έλληνες τίθενται υπό πίεση για να ”σφίξουν το ζωνάρι” και να ακολουθήσουν τη δίαιτα που έχει αποφασιστεί».
Σύμφωνα με πληροφορίες του «Π», ο αμερικανός υπουργός Οικονομικών Τιμ Γκάιτνερ εστάλη εσπευσμένα από τον Ομπάμα στην Πολωνία, όπου συνεδρίασε την Παρασκευή το Eurogroup, ακριβώς για να πείσει τους Γερμανούς να βάλουν στην άκρη οριστικά αυτό το σχέδιο ελεγχόμενης χρεοκοπίας της Ελλάδας, που θα προκαλούσε σοβαρά προβλήματα στις αμερικανικές τράπεζες. Όμως, η προσπάθεια αυτή δεν απέδωσε καρπούς, καθώς οι Γερμανοί είναι αποφασισμένοι να τιμωρήσουν παραδειγματικά την Ελλάδα αν δεν πειθαρχήσει 100% στις αυστηρές συνταγές λιτότητας της «τρόικας», ώστε να εξασφαλίσουν την πειθαρχία των άλλων δημοσιονομικά ασταθών χωρών του Νότου και, κυρίως, της Ιταλίας. Ο Γκάιτνερ ζήτησε και να αυξηθούν πάνω από το 1 τρισ. ευρώ οι διαθέσιμοι πόροι του EFSF, ώστε να υπάρχουν επαρκή κεφάλαια για στήριξη χωρών και τραπεζών, αλλά και αυτή η προτροπή έπεσε στο κενό.
Το γερμανικό σχέδιο προβλέπει διαγραφή μεγάλου μέρους του ελληνικού χρέους, ίσως και σε ποσοστό άνω του 50%. Το κόστος θα το επωμισθεί το EFSF, χωρίς να χρειασθεί να γράψουν αυτές τις ζημίες οι τράπεζες. Όμως, αυτή η χρηματοδότηση και τα κεφάλαια που θα χρειασθεί η χώρα για να παραμείνει εντός Ευρωζώνης θα πληρωθούν πολύ ακριβά από την Ελλάδα: Στο στόχαστρο βρίσκεται η ακίνητη περιουσία, αξίας 250 δισ. ευρώ, του ελληνικού Δημοσίου, η οποία με τον έναν ή τον άλλο τρόπο θα δεσμευθεί υπέρ των πιστωτών. Αυτό, μαζί με τον διαρκή οικονομικό έλεγχο αποικιοκρατικού χαρακτήρα από τις κυβερνήσεις της Ευρωζώνης, θα είναι το σκληρό τίμημα που θα πληρώσει η χώρα για να παραμείνει στο ευρώ μετά την ελεγχόμενη χρεοκοπία.