Ο λαός κινείται μεταξύ αμηχανίας και οργής

Μειώνει τα εισοδήματα των ανθρώπων με στόχο τα επίπεδα αμοιβών και διαβίωσης Ασίας – Ανατολικής Ευρώπης, αδειάζει τις αποταμιεύσεις τους με συνεχή χαράτσια, παράνομα και έκνομα χαράτσια, χωρίς ίχνος ηθικής, ή έστω προγράμματος.

Εύλογα προκύπτει επομένως το ερώτημα γιατί δεν αντιδρά ο κόσμος, γιατί δεν στέλνει σπίτι της μια εθελόδουλη και ανάλγητη κυβέρνηση; Υπάρχουν απαντήσεις, και πάντα μέσα σ’ αυτές πρέπει να βάζουμε και την παράμετρο του συναισθήματος και της έκπληξης. Ο κόσμος δεν αντέδρασε ούτε όταν το καθεστώς Σημίτη άλλαζε το ΠΑΣΟΚ και το μετέτρεπε σε πολιτικά διεφθαρμένο δεξιό οργανισμό (με την έννοια ότι τα στελέχη του -ανώτερα και μεσαία- έμοιαζαν και ήταν έτοιμα να δεχτούν οτιδήποτε προκειμένου να συνεχίσουν να παραμένουν στην εξουσία), ούτε όταν το ίδιο καθεστώς/κυβέρνηση έβαζε την Ελλάδα στο ευρώ με ισοτιμία που δεν μπορούσε να αντέξει η χώρα με τίποτα. Αντέχαμε τις 270 δραχμές (το πολύ) ισοτιμία με το ευρώ και μπήκαμε με 340,75. Αυτό συνέβη επειδή ο κόσμος (ακόμα και μέρος αυτού που δεν ψήφιζε ΠΑΣΟΚ) αναγνώριζε στο ΠΑΣΟΚ (και φαίνεται ότι ακόμα το κάνει για ιστορικούς κυρίως -ή μόνο- λόγους) κοινωνική ευαισθησία. Η όλη του έκπληξη, ο όλος αιφνιδιασμός του κόσμου έχει να κάνει με το συναίσθημα που συμπυκνώνεται στην απλή αλλά δραματική φράση «δεν το περίμενα αυτό από το ΠΑΣΟΚ».

Κάτι που ποτέ δεν σκέφθηκε να πει για τη Νέα Δημοκρατία, επειδή η ΝΔ δεν καταγράφτηκε ως κόμμα με σημαία την κοινωνική ευαισθησία. Δεν της ζήτησε ποτέ κανείς κάτι τέτοιο, άρα κανείς δεν περίμενε από αυτήν κάτι διαφορετικό απ’ όσα έκανε ως κυβέρνηση. Αν μάλιστα προέκυπτε και κάτι φιλολαϊκό, ο κόσμος το θεωρούσε -και ήταν- κέρδος.

Όμως από το ΠΑΣΟΚ πράγματι δεν το περίμενε.

Γι’ αυτό παραμένει ο κόσμος από άναυδος έως αμήχανος. Δεν ξέρει τι πρέπει να κάνει, να αφήσει τον εαυτό του ελεύθερο να το κάνει κόλαση, όπως θα το είχε κάνει επί ανάλογης διακυβέρνησης από τη ΝΔ, ή να περιμένει; Αλλά να περιμένει τι; Οι ερωτήσεις συγκρούονται μέσα του, η απόφαση δεν έρχεται, το συλλογικό υποσυνείδητο δεν αποκτά έκφραση.

Κι αυτό το χρονικό κενό το εκμεταλλεύεται μια χαρά η φιλελεύθερη ομάδα του ΓΑΠ, που κυβερνά εφαρμόζοντας όλες τις εντολές που λαμβάνει από τα ξένα υπερεθνικά κέντρα. Έχουμε ξαναγράψει ότι αν η προηγούμενη ανίκανη κυβέρνηση της ΝΔ αντιπαθήθηκε, αυτή του ΠΑΣΟΚ θα μισηθεί. Διότι στην περίπτωσή της υπεισέρχεται και ο συναισθηματικός παράγων, κάτι που έλειπε από την περίπτωση της ΝΔ.

Αυτό που σήμερα υπάρχει το είπε με πολύ απλό και παραστατικό τρόπο σε ερώτημα σχετικού ρεπορτάζ τηλεοπτικού καναλιού ένας άνθρωπος: «Ετοιμάζομαι για τον επόμενο φόρο που θα έρθει και θα είναι φόρος χρήσης οξυγόνου που αναπνέω».

Περί αυτού πρόκειται. Έτσι πρέπει να αντιμετωπιστεί το ανίκανο και αναξιόπιστο σχήμα που επιμένει (λόγω έκπληξης του κόσμου και ανοχής) να κυβερνά ακόμα.

Δεν έχουμε απλώς δυσαρμονία λαού και κυβέρνησης. Έχουμε λαό που υποφέρει χωρίς καμιά προοπτική και κυβέρνηση που μοιάζει να εκτελεί παραγγελίες τρίτων. Χωρίς αρχές, ηθική και πρόγραμμα.