Κολασμένοι μήνες

Μακάρι να είχαμε μπροστά μας μόνο δύο κολασμένους μήνες, όπως ανέφερε ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Δυστυχώς, για τους άνεργους, τους υποψήφιους άνεργους, τους χαμηλοσυνταξιούχους, αλλά και τους χαμηλόμισθους του Δημοσίου, όλοι οι μήνες επί «τρόικας» είναι κολασμένοι, αφού είτε απώλεσαν εισόδημα είτε το έχασαν ολοκληρωτικά, με δραματικό επακόλουθο να ανατραπούν τα δεδομένα των νοικοκυριών τους. Δικαίως λοιπόν οι πληγέντες, που ζουν σε συνθήκες εισοδηματικής συμπίεσης, αγανακτούν, έστω κι αν η αγανάκτησή τους είναι πολλάκις τυφλή και αδιέξοδη. Και το χειρότερο είναι πως δεν φαίνεται στο άμεσο μέλλον λύση στην οικονομική δυσπραγία τους, αφού θα χρειαστεί πολλά χρόνια να τραβήξει κουπί η χώρα για να βγει οριστικά από το τούνελ της κρίσης χρέους.

• Και δεν φθάνει που τραβάμε κουπί, έχουμε γίνει ταυτόχρονα και σάκος του μποξ για κάθε κοινοτικό παράγοντα, που φορτώνει το σύνολο της κρίσης στη χώρα του 2% του ευρωπαϊκού ΑΕΠ! Κάθε φορά που διατυπώνουμε κάποια ένσταση στη συνταγή της «τρόικας», τα σενάρια χρεοκοπίας της χώρας πέφτουν σαν το χαλάζι δημιουργώντας ένα περιβάλλον ασφυκτικής πίεσης. Προφανώς η κρατούσα κατάσταση στην ΕΕ μας χρησιμοποιεί ως εξιλαστήριο θύμα για να σκεπάσει τα κακώς κείμενα και τις συστημικές ευρωπαϊκές ανεπάρκειες. Ωστόσο η ασφυκτική πίεση που ασκήθηκε στη χώρα το τελευταίο χρονικό διάστημα δείχνει πόσο στενά είναι τα περιθώρια επαναδιαπραγμάτευσης των συμφωνηθέντων με την «τρόικα». Ας το λάβει αυτό υπόψη του ο Αντώνης Σαμαράς που στηρίζει όλη τη ρητορική της ΝΔ στο παραμύθι περί επαναδιαπραγμάτευσης του Μνημονίου. Εκτός κι αν ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι αποφασισμένος να φθάσει στα άκρα, δηλαδή μέχρι επιστροφή στη δραχμή – τότε το πράγμα αλλάζει. Αλλά τότε ο λαϊκός παράγοντας δεν θα ζήσει «δύο κολασμένους μήνες», αλλά πολλά χρόνια εξαθλίωσης, γιατί η χρεοκοπία της χώρας ισοδυναμεί με εξαθλίωση του ελληνικού λαού. Καιρός είναι να συμφωνήσουμε άπαντες ότι θέλουμε να μείνουμε στην Ευρωζώνη κι ως εκ τούτου πρέπει να τραβήξουμε κουπί και να κόψουμε το παραμύθιασμα.