Βυζάντιον
Είμαστε στο σημείο όπου η κοπελιά γυρίζει στο σπίτι, η άμαξα γίνεται κολοκύθα και η καλή τουαλέτα θα μαζέψει στάχτη. Βέβαια μετά γίνεται το περιστατικό με το γοβάκι, αλλά πιστεύω ότι για μας, ως χώρα, το παραμύθι τελειώνει κάπου εδώ.
•••
Βλέπετε, εδώ και καιρό προσπαθώ να βρω τους συμβολισμούς, τα κείμενα και τις εικόνες που θα σηματοδοτήσουν το τέλος όσων ζούμε. Διότι ναι, πάει τελείωσε. Δεν ξέρω πόσο μεγάλος είναι ο κύκλος που κλείνει τούτη την εποχή. Μπορεί να είναι τα 190 χρόνια από την Επανάσταση, ίσως η περίοδος μετά τον μεγάλο πόλεμο. Δεν είναι, όμως, η μεταπολίτευση. Είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο. Και να που όλοι εμείς, όλοι οι έχοντες δημόσιο λόγο, είμαστε τόσο μικροί μπροστά στη συγκυρία. Δεν μπορούμε να την περιγράψουμε. Όσο και αν απομακρυνθούμε, η σκιά της είναι τόσο μεγάλη που πέφτει επάνω μας και δεν επιτρέπει να δούμε καθαρά την εικόνα. Δεν σας το κρύβω ότι πέρα από τη θλίψη μου ως πατέρας, ως δημοσιογράφος αισθάνομαι μια αστείρευτη ηδονή για όλα όσα παρακολουθούμε. Ήθελα μόνο να είμαι καλύτερος, πιο μορφωμένος και πιο καταρτισμένος γραφιάς για να υμνήσω την καταστροφή όπως ο Νέρων την πύρινη ραψωδία του.
•••
Παρακολουθώ πολιτικούς άνδρες να συναλλάσσονται με τον Λυμπερόπουλο (και γιατί δεν τους αρέσει ο Φωτόπουλος;) και κρατώ τα τηλεοπτικά πλάνα να τα δείξω στο παιδί μου, να καταλάβει πώς αυτή η χώρα οδηγήθηκε εδώ που βρίσκεται σήμερα.
•••
Τέλος πάντων, αισθάνομαι ότι ο επιθανάτιος ρόγχος ακούγεται τώρα από τα δελτία ειδήσεων, εισχωρεί και στα τούρκικα σίριαλ. Τελείωσε, η Ελλάδα που γνωρίζαμε τελείωσε. Αρχίζει η Ρουμανία ή η Βουλγαρία, έτσι θα ζήσουμε. Αλλά η Ελλάδα πάει. Κατά τη γνώμη μου αυτό δεν είναι απαραιτήτως κακό. Είναι ένα απόστημα που σπάει και τον πύον μάς πνίγει όλους. Όμως σπάει. Από μόνο του θα ήταν υπέροχο. Αρκεί να υπήρχε η ελπίδα να ανθίζει έστω σε μία χούφτα από χώμα. Δεν υπάρχει τίποτα και νομίζω ότι όλοι μας έχουμε συνομολογήσει πως δεν αξίζει τον κόπο να το προσπαθήσουμε. Πάει, λοιπόν, η Ελλάδα. Δεν έχει καμία σημασία η νομική της μορφή και η σφραγίδα που θα μείνει ίδια με πιο αχνό μελάνι. Η μόνη ελπίδα μας βρίσκεται στους απλούς νόμους της Φυσικής. Δεν έχει πιο κάτω, μπορούμε να αρχίσουμε την πορεία προς τα πάνω.
•••
Την περασμένη εβδομάδα δύο υπουργοί έλεγαν σε ιδιωτικές συζητήσεις ότι δεν βγαίνει ο Οκτώβρης. Και οι δύο εννοούσαν ότι μάλλον θα πάνε σε εκλογές ή θα ανοίξει εκ νέου το θέμα της κυβέρνησης εθνικής ενότητας. Τους ρώτησα αν η έκτη δόση είναι και η τελευταία, κοινώς αν οι δανειστές προσπαθούν να μαζέψουν ότι μπορούν, επιβάλλοντας τώρα μέτρα, για να μας εγκαταλείψουν στη συνέχεια. Δεν είχαν τι να μου απαντήσουν, άλλωστε ούτε οι ίδιοι γνωρίζουν πλήρως τα δεδομένα και τον σχεδιασμό. Από τον ένα ζήτησα να μου δώσει και τον τίτλο ενός τραγουδιού που θα περιέγραφε το εθνικό μας δράμα. Μου είπε να βάλω ένα μοιρολόι ή το «Έχε γεια καημένε κόσμε» – δεν είναι πλάκα. Έχω άλλη άποψη. Προτιμώ το «Μια βοσκοπούλα αγάπησα», στη μοναδική εκτέλεση του Ηλία Λογοθέτη.
•••
Μετά κατάλαβα πως έχασα το κέφι μου και σας ζητώ συγγνώμη για αυτό. Μου το έγραψε ένας σοβαρός αναγνώστης που σημείωνε ότι πια δεν γελάει με τη στήλη όπως παλιά, περισσότερο μελαγχολεί. Το απέδωσε στην απουσία του Ψωμιάδη, στον Άνθιμο που ησύχασε και σε όλα αυτά τα καρτούν που αποσύρθηκαν στις πίσω σελίδες του εθνικού μας κόμικ. Εγώ το αποδίδω στην οργή. Αυτόν τον Σεπτέμβριο έχω σχολικά, αγγλικά, εκκαθαριστικό, κάτι ασφαλιστικά, το τέλος ακινήτων και κάτι παλιά φορολογικά που έρχονται τώρα. Δεν μπορώ να τα πληρώσω, είναι απλό. Θα δώσω προτεραιότητα στα της οικογένειας και θα αφήσω όλα τα άλλα σαν φύλλα στον άνεμο. Δηλαδή τι θα μου κάνουν; Θα μου απαγορεύσουν την έξοδο από τη χώρα; Δεν πάω πουθενά. Θα ξεκινήσει αυτό το κράτος διαδικασίες αναγκαστικής είσπραξης; Ας τις ξεκινήσει, δεν έχω τίποτα στο όνομά μου. Θα με βάλουν στη φυλακή; Καλό. Θέλω ένα δικαστήριο για να δώσω την παράστασή μου. Να αποστηθίσω ένα λόγο και να τους πω ότι επικαλούνται τη φιλοπατρία μου ενώ κάνουν όλα όσα μπορούν για να μισώ αυτήν την πατρίδα. Σε τελική ανάλυση αδυνατώ να καταλάβω για ποιο λόγο δεν δύναμαι να εξαιρεθώ από το τέλος ακινήτων, αφού ο βίος μου ως οικογενειάρχη και φορολογούμενου παραπέμπει με σαφήνεια σε φιλανθρωπικό ίδρυμα.
•••
Επίσης κάτι μου λέει πως δεν θα πληρώσουν φράγκο οι τύποι που έχουν χαρακτηρίσει ως ναούς κανονικές βίλες – γεμάτα είναι τα νησιά από τέτοια σπιτάκια. Διότι η Εκκλησία δεν πληρώνει τίποτα. Δεν υπάρχει Θεός. Αν υπήρχε Θεός, θα υπήρχε ντροπή. Και αυτοί δεν ντρέπονται καθόλου.
•••
Όταν τελείωσε η τηλεδιάσκεψη ήμουν σίγουρος πως ένα μεγάλο κακό θα έρθει στη χώρα. Δεν μπορεί, θα μας μισήσει ο πλανήτης, θα πέσει πάνω μας η κακιά ματιά κάθε ανθρώπου, θα σηκωθούν οι τύψεις για την Αφρική και θα γίνουν τσουνάμι να μας καταπιεί. Δεν αστειεύομαι, αλλά αν ο πλανήτης διέθετε στην Αφρική μόλις το 30% των χρημάτων που δανείζει στην Ελλάδα, τότε το πρόβλημα της πείνας όχι μόνο θα λυνόταν, αλλά θα έμπαιναν σχεδόν όλες οι χώρες σε αναπτυξιακή τροχιά με πολλαπλασιαστικά αποτελέσματα στην παγκόσμια οικονομία. Έχει υπολογιστεί πως χρειάζονται 100 δισεκατομμύρια ευρώ για κάποιες σοβαρές αναπτυξιακές παρεμβάσεις στην υποσαχάρια Αφρική. Τα χρειάζεται, όμως, η Ελλάς για να συνεχίζει να δίνει το μοναδικό της φως στον παγκόσμιο πολιτισμό. Δυστυχώς αυτό δεν πείθει Αφρικανούς και Ασιάτες που συμμετέχουν στο ΔΝΤ και τα επόμενα προβλήματα στην καταβολή των δόσεων θα έρθουν από αυτούς. Έχουμε την κατάρα των κατατρεγμένων και τον φθόνο των πεινασμένων να μας καταδιώκουν.
•••
Άνοιξα ένα παράθυρο στον υπολογιστή και έβλεπα τη λίστα των οργανισμών που παίρνουν χρήμα από το Δημόσιο και πρέπει να βγάλουν κόσμο στην εφεδρεία. Ένα από τα σημάδια της κρίσης είναι ότι δεν κάνει διακρίσεις. Από το ίδιο λεπίδι θα περάσει η Ορθόδοξη Χριστιανική Γωνιά και η Σχολή Τυφλών Θεσσαλονίκης. Μοίρα κοινή θα έχει το μουσείο του τάδε πλούσιου και το ίδρυμα που πραγματικά δουλεύει με παιδιά και αναπήρους. Ίσως βέβαια θα βοηθούσε αν μας έλεγαν γιατί στον διάολο (συγγνώμη Κύριε) παίρνει χρήματα από το Δημόσιο η Ορθόδοξη Χριστιανική Γωνιά. Εν ανάγκη, ας βάλουν δημοσίους υπαλλήλους να αφήσουν γένια για να παριστάνουν τους παπάδες, να γλιτώνουμε τα κόστη. Όμως προς Θεού, σε όποιον και αν πιστεύετε, το ακούω από παντού, θα το πω και εδώ: Αφήστε στην ησυχία της τη Σχολή Τυφλών Θεσσαλονίκης, αν και ξέρω ότι εκεί δεν τους τρομάζει το σκοτάδι.
•••
Τόσο ο Γιώργος όσο και ο Σαμαράς έχουν λάβει γνώση των νομικών και συνταγματικών προβλημάτων που εγείρονται από την εφαρμογή όσων η κυβέρνηση συμφωνεί με την «τρόικα». Στην κυβέρνηση ξέρουν (αλλά δεν το παραδέχονται) ότι οι προσφυγές που έχουν να κατατεθούν κατά της εργασιακής εφεδρείας μπορούν να μπλέξουν όλα τα γρανάζια με τέτοιο τρόπο, ώστε ποτέ δεν πρόκειται να γίνει τίποτα. Φορείς και εργαζόμενοι θα καταθέτουν ασφαλιστικά μέτρα και προσφυγές κατά του Δημοσίου, η συνταγματικότητα των αποφάσεων θα αμφισβητείται και στην πραγματικότητα τα πάντα θα σκαλώσουν. Κάτι τέτοιο, μου λένε, μπορεί να γίνει και με τη διαδικασία των αποκρατικοποιήσεων, με προσφυγές μετόχων που θα αντιδρούν στη διάθεση μετοχών σε τόσο χαμηλές τιμές. Μη φλυαρώ, αυτήν τη στιγμή υπάρχουν πάρα πολλοί σοβαροί άνθρωποι που είναι σε θέση να σας πουν ότι η εφαρμογή των μέτρων για να είναι αποτελεσματική πρέπει να τσαλακώσει νόμους και άρθρα του Συντάγματος. Ο φασισμός πάντα βρίσκει τον τρόπο του. Δεν έρχεται, τον φέρνουμε.