Στης Σοφοκλέους τα παιχνίδια

• Εάν αυτό το σχόλιο γραφόταν την Τρίτη, όταν η αγορά μας εξακολουθούσε να παραπαίει μεταξύ της πλήρους απαξίωσης και του οριστικού… λουκέτου, θα μπορούσαμε κάλλιστα να μιλήσουμε για τη μάταιη αναζήτηση ενός καταλύτη, για τις πολλαπλές χαμένες ευκαιρίες ανάταξης της οικονομίας μας και για τα πλείστα όσα προβλήματα εξακολουθούν να ταλανίζουν το ελληνικό χρηματιστήριο, που σε τελική ανάλυση είναι μια αποτύπωση της δυναμικής της ελληνικής οικονομίας.

• Επειδή όμως μεσολάβησε μια δυναμική, είναι η αλήθεια, πρωτοβουλία του οικονομικού επιτελείου με την επίσπευση των αναγκαίων διαρθρωτικών αλλαγών και κυρίως επειδή άπαντες θεωρούν πως αυτήν τη φορά δεν θα περιοριστεί η κυβέρνηση σε λεκτικές εξαγγελίες, ήρθε ως αντανακλαστική… «απάντηση» ακόμα ένα εντυπωσιακό ράλι 8 ποσοστιαίων μονάδων για τον Γενικό Δείκτη και άλλων 17 (!) για τον τραπεζικό.

• Προφανές το ερώτημα: Άλλαξε κάτι;

• Η απάντηση εξίσου προφανής: ΟΧΙ, τίποτε δεν άλλαξε, μέχρι αποδείξεως του εναντίου! Τίποτε δεν πρόκειται να αλλάξει εάν δεν επαληθευθούν στην πράξη οι τόσες και τόσες δεσμεύσεις των κρατούντων. Εκείνο που συνέβη είναι η καταγραφή για μία ακόμη φορά της ύπαρξης -ακόμα και στα τρέχοντα επίπεδα και με τα δεδομένα που υπάρχουν στην αγορά και στην οικονομία μας- αρκετών παραγόντων που θα ήθελαν να δουν κάτι να αλλάζει και δείχνουν πρόθυμοι να «ποντάρουν» σε αυτό. Με δυο λόγια… κάποια λεφτά υπάρχουν (!) στην αγορά, ψυχολογία δεν υπάρχει και εμπιστοσύνη. Ο αντίλογος φυσικά θέλει όλα αυτά τα… λεφτά που εμφανίζονται αίφνης μέσα σε μια συνεδρίαση και οδηγούν σε θεαματικές επιδόσεις να είναι «αμφιβόλου ποιότητας». Να είναι στην ουσία ακραία κερδοσκοπικά κεφάλαια, που όσο γρήγορα ήρθαν τόσο γοργά θα φύγουν, αποκομίζοντας υπερκέρδη σε μια δυο συνεδριάσεις.

• Η ανταπάντηση σε αυτό είναι απλή: Με τον μέσο ημερήσιο τζίρο της αγοράς στα Τάρταρα, τις αποτιμήσεις των εισηγμένων σε πρωτοφανή επίπεδα και την ψυχολογία όλων μας στο ναδίρ, τι πιο λογικό από το να σπεύσουν στην αγορά μας κερδοσκοπικά κεφάλαια και να κάνουν πάρτι! Πλην όμως, εάν παγιωθούν οι παράγοντες που θα θωρακίσουν αγορά και οικονομία, σταδιακά αυτά τα κεφάλαια θα αντικατασταθούν από επενδυτές πιο μεσομακροπρόθεσμου ορίζοντα. Μέχρι τότε ισχύει το μη χείρον βέλτιστον!

• Επιπροσθέτως και για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, όσοι επιμένουν να δραστηριοποιούνται στο ΧΑ είναι μάλλον «μεγάλα παιδιά», προφανώς δεν είναι μικρομεσαίοι ιδιώτες επενδυτές που «παίζουν» από το υστέρημά τους, οπότε γνωρίζουν πολύ καλά ποιους έχουν «απέναντί» τους και κατά πόσο διακυβεύονται τα κεφάλαιά τους…

• Από κει και μετά και παρά τα εντυπωσιακά… ξεσπάσματα, καλό είναι να θυμόμαστε πως ακόμα και σήμερα το ΧΑ είναι μια αγορά που σε γενικές γραμμές κινείται σε χαμηλά 15 και 16 ετών, μια αγορά στην οποία ακόμα και οι επαγγελματίες της παραμένουν σκεπτικοί και αρνητικοί και σε τελική ανάλυση μια αγορά που εξαρτάται στον μέγιστο βαθμό από τις πολιτικές εξελίξεις και πρωτοβουλίες.

• Και ο νοών νοείτω…

ΥΓ.: Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν τα στατιστικά στοιχεία του καλοκαιριού για το ΧΑ. Στοιχεία που έδειξαν την αναμενόμενη «καθίζηση» στη μέση αξία των συναλλαγών (-28,6% τον Αύγουστο σε σχέση με τον Ιούλιο), μια συντριπτική μείωση της κεφαλαιοποίησης του ΧΑ (στα 36,88 δισ. ευρώ τον Αύγουστο από τα 47,5 δισ. τον Ιούλιο και τα 60,7 δισ. τον Αύγουστο του 2010) και τέλος μια… αύξηση (!) της συμμετοχής των ξένων επενδυτών, που παραμένουν κυρίαρχοι του παιχνιδιού και μέχρι την περασμένη Παρασκευή έλεγχαν το 50,2% της κεφαλαιοποίησης της αγοράς μας!