Ξάφνιασε ο Περικλής Κοροβέσης με τα εύσημα στον Καραμανλή

ΑΙΣΘΗΣΗ και ποικίλα σχόλια προκάλεσε το εγκωμιαστικό άρθρο του Περ. Κοροβέση για τον Κ. Καραμανλή με αφορμή τις εξελίξεις και τις αποκαλύψεις για το σκάνδαλο των υποκλοπών. «Πρόκειται για έναν έντιμο πολιτικό που δεν ήθελε να πάει κόντρα στα συμφέροντα του λαού του», σημειώνει χαρακτηριστικά, γεγονός που αποκτά μεγαλύτερες διαστάσεις αν λάβει κανείς υπόψη του ότι ο Π. Κοροβέσης κινείται στην ακριβώς απέναντι ιδεολογική όχθη από τον τέως πρωθυπουργό: Στέλεχος της άκρας Αριστεράς, με δράση επί χούντας, συνελήφθη και βασανίσθηκε, πρώην βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ… Αναφέρει μεταξύ άλλων στο άρθρο του: «Και πάνω σʼ αυτά (σ.σ.: εννοεί την οικονομική και κοινωνική κρίση επί ΠΑΣΟΚ)… έρχεται η δικαστική επιβεβαίωση πως ο έλληνας πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής ήταν ʽʽύποπτοςʼʼ και βρισκόταν σε διαρκή παρακολούθηση από την πρεσβεία των ΗΠΑ. Και σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, αν χρειαζόταν, θα τον δολοφονούσαν. Η υπόθεση των υποκλοπών σήμερα έχει ξεχαστεί. Αλλά και όταν ακόμη ήταν στην επικαιρότητα, δεν πήρε την έκταση που χρειαζόταν. Στην ουσία της ήταν ένα σχέδιο πραξικοπήματος που, δυστυχώς, συνεργάστηκε σε αυτό ο τέως πρωθυπουργός με την παραίτησή του». Σε άλλο σημείο του άρθρου του ο Π. Κοροβέσης σημειώνει: «Η εντύπωση που έχω για τον Κ. Καραμανλή, χωρίς να τον έχω γνωρίσει προσωπικά, είναι πως πρόκειται για έναν έντιμο αστό πολιτικό, που δεν ήθελε να πάει κόντρα στα συμφέροντα του λαού του. Ήθελε η Ελλάδα να είναι κυρίαρχη χώρα μέσα στο ευρωπαϊκό πλαίσιο και ο ίδιος δεν ενδιαφερόταν να κάνει καριέρα. Αποσύρθηκε αθόρυβα. Δεν κράτησε το όνομά του στην επικαιρότητα και μοιάζει να ιδιωτεύει».
Καταλήγοντας τονίζει μεταξύ άλλων: «Αυτό που σκέφτομαι είναι πως αν βρεθεί ένας πολιτικός ηγέτης να ενδιαφερθεί για τον λαό του και ζητήσει τα αυτονόητα, γίνεται αυτομάτως επικίνδυνος και μπαίνει στο στόχαστρο. Τελικά αυτό που λέμε ʽʽεπανάστασηʼʼ δεν είναι οι φωτογραφίες από τα παλιά άλμπουμ, που όλοι έχουμε στο μυαλό μας. Είναι ένα απλό αίτημα δικαιοσύνης για όλους (η φτώχεια, η ανεργία, η έλλειψη στέγης κ.λ.π. είναι η απόλυτη αδικία). Και αυτές οι ιδέες μπορούν να προέλθουν από ποικίλους χώρους, εκτός από την εξουσιαστική Αριστερά».