Επιχείρηση κοινωνικού εκφασισμού

Οι δανειστές και εξουσιαστές μας τους περιφρόνησαν, τους απείλησαν και τους διέταξαν να εφαρμόσουν «κατά γράμμα» το πρόγραμμα ολικής εξόντωσης της ελληνικής κοινωνίας και να προωθήσουν αμέσως το ξεπούλημα της εθνικής περιουσίας. Άλλως, τους προειδοποίησαν, η 6η δόση δεν θα δοθεί, ενώ επικρέμαται πλέον, επί μονίμου βάσεως, η έξοδος από το ευρώ και η επάνοδος στη δραχμή ή σε κάποια «ευρωδραχμή»…
Τους υποδείχθηκε μάλιστα ο «τρέχων» στόχος: «Αφού δεν μπορείτε να εισπράξετε φόρους, τότε καρατομήστε το Δημόσιο. Απολύστε 150.000 δημοσίους υπαλλήλους και περιορίστε κατά 30% επιπλέον τους μισθούς».
Περιδεής από το νέο «σκαμπίλι» η κυβέρνηση μέσα σε 24 ώρες ανακοίνωσε, εν είδει πολεμικού ανακοινωθέντος, το πρόγραμμα εξόντωσης της κοινωνίας. Την αιχμή του δόρατος αποτέλεσε ο Ευ. Βενιζέλος, ο οποίος σε στυλ πρωθυπουργικού διαγγέλματος που εξέπεμψε από τα «φίλια» δελτία των 8.00 μ.μ. επιχείρησε, εις μάτην, να «ψιμυθιώσει» με τις γνωστές πολιτικές του πομφόλυγες τα μέτρα ισοπέδωσης δημόσιου και ιδιωτικού τομέα και την άμεση ενεργοποίηση του «εθνικού δημοπρατηρίου» για το ξεπούλημα της εθνικής περιουσίας.
Την επιχείρηση απαξίωσης και ευτελισμού των δημοσίων υπαλλήλων την ανέλαβε προσωπικά ο Α. Λοβέρδος… Ο οποίος τους τελευταίους μήνες έχει υιοθετήσει μια ατομική στρατηγική… Εμφανίζεται ως πρωτοπαλίκαρο, ως διαπρύσιος κήρυκας και φανατικός υποστηρικτής των μνημονιακών επιλογών, επιδιώκοντας να πείσει τα μνημονιακά συμφέροντα –εγχώρια και εξωγενή– ότι είναι δικός τους «άνθρωπος», ότι δίνει τη μάχη των «μεταρρυθμίσεων» χωρίς να λογαριάζει το προσωπικό πολιτικό κόστος… Έχει εδώ και καιρό δρομολογήσει την πορεία του για τη διαδοχή στο ΠΑΣΟΚ και επιδιώκει να αποκτήσει «πιστοποιητικά νομιμοφροσύνης». Άλλωστε έτσι ξεκίνησε, από νομικός σύμβουλος της εταιρείας Θρύλος ΑΕ του Σ. Κόκκαλη, για να εξελιχθεί σήμερα σε «γκαουλάιτερ» της «τρόικας», ο οποίος δεν καταγγέλλει μόνο τις συντεχνίες και τους «τεμπέληδες», αλλά ψέγει και συναδέλφους του υπουργούς γιατί δεν διακατέχονται από ανάλογη με εκείνον «ζέση» στην εφαρμογή του Μνημονίου…
Ελάχιστη έως μηδαμινή σημασία παρουσιάζουν τέτοιου είδους προσωπικές στάσεις και συμπεριφορές στον μικροπολιτικό «μικρόκοσμο» όταν ολόκληρο το πολιτικό σύστημα βρίσκεται σε οξύτατη κρίση, σε πλήρη απαξίωση. Έχουν όμως μεγάλη σημασία οι μεθοδεύσεις, τα πολιτικά «επιχειρήματα», μέσω των οποίων η κυβέρνηση αλλά και συνολικότερα το «μνημονιακό στρατόπεδο» επιχειρούν να επιβάλουν, «διά πυρός και σιδήρου», τα μέτρα.
Το κεντρικό επιχείρημα της κυβέρνησης και των προπαγανδιστών της συμπυκνώνεται σʼ ένα μήνυμα κοινωνικού εκφασισμού. Κοινωνικές ομάδες ή φορείς καταδεικνύονται και στοχοποιούνται κάθε φορά και καλείται η υπόλοιπη κοινωνία να στραφεί εναντίον τους, να καταγγείλει την ευθύνη και την ενοχή τους για τη χρεοκοπία της χώρας και στη συνέχεια να συνηγορήσει, να χειροκροτήσει, για την εξόντωσή τους.
Ιδιωτικοί υπάλληλοι, δημόσιοι υπάλληλοι, ελεύθεροι επαγγελματίες, φορτηγατζήδες, ιδιοκτήτες ταξί, γιατροί, συμβολαιογράφοι, δικηγόροι, μηχανικοί, καθηγητές και πρυτάνεις, συνδικαλιστές, συνταξιούχοι, «τοποθετούνται» με τη σειρά τους ως κατηγορούμενοι στο δικαστήριο του Μνημονίου, σπιλώνονται ως εθνικοί καταστροφείς και στη συνέχεια οδηγούνται στα μνημονιακά «κρεματόρια».
Οι περίφημες «μεταρρυθμίσεις» δεν αποτελούν παρά πρόσχημα για τη θεσμική / δημοκρατική, κοινωνική και οικονομική διάλυση της κοινωνίας. Για να ηττηθούν όμως και να παραιτηθούν από κάθε αντίσταση οι κατά τακτά διαστήματα στοχοποιούμενοι εργαζόμενοι και πολίτες, πρέπει πριν απʼ όλα να χάσουν το ηθικό τους, την πίστη στον εαυτό τους, την αξιοπρέπειά τους…
Γιʼ αυτό και έχει εξαπολυθεί εδώ και δύο σχεδόν χρόνια αυτή η φασιστικού τύπου επιχείρηση απαξίωσης της χώρας, του λαού της, των πολιτών της. Ξεκίνησε από τον ίδιο τον πρωθυπουργό, που χαρακτήρισε αναξιόπιστη τη χώρα του, ψευδολόγους και απατεώνες τους πολίτες της, ενώ σήμερα η επιχείρηση αυτή εξειδικεύεται στα επιτελεία των κυβερνητικών προπαγανδιστών κατά κοινωνική ή επαγγελματική ομάδα, ανάλογα με τις τρέχουσες «μνημονιακές» ανάγκες.
Ας μην «ανησυχούν» όμως… Η ελληνική κοινωνία έχει ισχυρές, ιστορικά διαμορφωμένες, δημοκρατικές αντιστάσεις και δεν πρόκειται να υιοθετήσει την ευτελή προπαγάνδα μιας κυβέρνησης που δεν διαθέτει πια κανένα κοινωνικό έρεισμα, πλην των μνημονιακών συμφερόντων, των κερδοσκόπων, των πλιατσικολόγων, των λαθρεμπόρων της περιουσίας και της ψυχής των πολιτών…
Η μόνη πραγματικώς απομονωμένη ομάδα είναι η κυβερνητική συντεχνία και ο περίγυρός της. Γιʼ αυτό και χρειάζεται πια μεραρχίες αστυνομικών δυνάμεων με «βαρύ εξοπλισμό» για να την προστατεύουν από τις «εκδηλώσεις αγάπης» των πολιτών… Τέτοιο κατάντημα ούτε ο πιο φανατικός αντίπαλος του ΠΑΣΟΚ δεν θα το είχε «ονειρευτεί»… Κι όμως το έκανε πράξη ο πρόεδρός του…