Τα ασφαλιστικά ταμεία αγοράζουν φάρμακα χωρίς έκπτωση, επί 13 χρόνια!
Στη χώρα μας τις δύο τελευταίες δεκαετίες η πολυεθνική φαρμακοβιομηχανία κατόρθωσε και επέβαλε τους δικούς της όρους στην ελληνική Πολιτεία, με αποτέλεσμα να επωφεληθεί συνολικά πάνω από 5 δισ. ευρώ που έχασαν τα Ταμεία, αφού μέχρι και σήμερα τα Ταμεία δεν παίρνουν έκπτωση από τη φαρμακοβιομηχανία ως όφειλαν ως μεγάλοι πελάτες.
Ο πιο συνηθισμένος τρόπος έκπτωσης είναι η εφαρμογή της πολυσυζητημένης θετικής λίστας φαρμάκων, που εκτός από την Ελλάδα όλες οι χώρες της Ευρώπης εφαρμόζουν (εκτός της Αγγλίας που ακολουθεί διαφορετικό σύστημα). Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον να δει κανείς το ιστορικό. Το 1998 η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ θεσμοθετεί τη λίστα φαρμάκων.
Αυτό σήμαινε ότι για να καλύπτουν τα Ταμεία ένα φάρμακο, το οποίο έτσι θα συμπεριλαμβανόταν στη λίστα, έπρεπε οι εταιρείες να δίνουν μία ασφαλιστική τιμή χαμηλότερη από τη λιανική. Αντί όμως να είναι η έκπτωση το κριτήριο κάλυψης του φαρμάκου από τα Ταμεία, τα φάρμακα μπαινόβγαιναν στη λίστα με αδιαφανείς συναλλαγές και χωρίς να επιτυγχάνεται έκπτωση. Έτσι η φαρμακευτική δαπάνη των Ταμείων συνέχισε να καλπάζει για τα επόμενα χρόνια με ρυθμό 18% κάθε χρόνο.
Τα 2004 η Νέα Δημοκρατία έρχεται με προεκλογική δέσμευση να καταργήσει τη λίστα, και την καταργεί αμέσως μετά τις εκλογές. Αποτέλεσμα ήταν η φαρμακευτική δαπάνη των ταμείων να εκτοξευτεί από τα 2,3 δισ. τον χρόνο το 2003, στα 5,5 δισ. τον χρόνο το 2009.
Αντί της λίστας, το 2007 νομοθετήθηκε μια άλλη μορφή έκπτωσης, το ονομαζόμενο rebate. Δηλαδή μία επιστροφή 4% από τη βιομηχανία στα Ταμεία, επί των λιανικών πωλήσεων στα φαρμακεία, βάσει των βεβαιωμένων συνταγών από τα Ταμεία. Όμως τα ταμεία δεν είχαν τη δυνατότητα να βεβαιώσουν τις συνταγές αφού δεν διέθεταν σύστημα ηλεκτρονικής καταχώρισης, με αποτέλεσμα η βιομηχανία να αθετήσει τα συμφωνημένα και να προσφύγει στο ΣτΕ, όπου δικαιώθηκε και δεν επέστρεψε ούτε ένα ευρώ για το 2006, 2007 και το 2008, περίπου 400 εκατ. ευρώ.
Το ΠΑΣΟΚ το 2009 ήρθε με κεντρικό σύνθημα την επαναφορά της λίστας για να εξοικονομήσει αρκετά εκατομμύρια ευρώ. Αυτήν τη δέσμευση την ανέλαβε πολλές φορές και ο ίδιος ο πρωθυπουργός.
Και εδώ τώρα αρχίζει μια αλληλουχία γεγονότων που οδήγησε μέχρι σήμερα να μην έχει εφαρμοστεί η λίστα, αν και νομοθετήθηκε τρεις μήνες μετά την ανάληψη της εξουσίας από το ΠΑΣΟΚ, τον Ιανουάριο του 2010 από την Ξενογιαννακοπούλου. Η διάταξη προέβλεπε ότι με Υπουργική Απόφαση θα καθοριστούν τα κριτήρια της λίστας και αμέσως μετά θα εκδοθεί. Τρεις μήνες μετά, τον Απρίλιο του 2010, με κοινή απόφαση των υπουργών Υγείας, Εργασίας και Ανάπτυξης ανακοινώνονται τα κριτήρια.
Αντί όμως τον Μάιο του 2010 να έχει εφαρμοστεί η λίστα, αλλάζει η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας τον Σεπτέμβριο του 2010, η φαρμακοβιομηχανία πιέζει και η έκδοση της λίστας παγώνει. Τον Νοέμβριο του 2010 ο τομεάρχης Υγείας της Νέας Δημοκρατίας Μάριος Σαλμάς συμφωνεί με τον Ανδρέα Λοβέρδο να εκδοθεί η λίστα. Και ενώ υπάρχει συναίνεση και μοναδική ευκαιρία να αντισταθεί στις πιέσεις της φαρμακοβιομηχανίας η κυβέρνηση, ο υπουργός κωλυσιεργεί και τον Ιανουάριο του 2011 κοινοποιεί καινούργια κριτήρια.
Και ενώ ήδη η λίστα έχει μπει στις δεσμεύσεις του Μνημονίου, 5 μήνες μετά, τον Ιούνιο του 2011, το υπουργείο Υγείας προσπαθεί να νομοθετήσει ένα είδος rebate, σαν αυτό που είχε η Νέα Δημοκρατία, με πλαφόν που θα καθόριζε ο υπουργός Υγείας. Τη διάταξη αυτήν την απέσυρε ο υπουργός ύστερα από πίεση των βουλευτών της Επιτροπής Κοινωνικών Υποθέσεων.
Από τον Ιούνιο μέχρι και προχθές η πολυεθνική φαρμακοβιομηχανία έχει συναντηθεί με την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας πάνω από δέκα φορές, ασκώντας αφόρητες πιέσεις, και έχει επιτύχει, ως φαίνεται, να μην εφαρμόζεται η λίστα, με αποτέλεσμα το πάρτι να συνεχίζεται και τα ασφαλιστικά ταμεία να μην έχουν να πληρώσουν συντάξεις.