Ξεχωριστό προσκύνημα…

Ελληνική από τότε που οι Αρκάδες έφθαναν πρώτοι από τον ελλαδικό χώρο με τα καράβια τους στο Νησί των Αγίων και των Ηρώων. Εξ ου και η κοινή ρίζα της αρκαδικής διαλέκτου με την κυπριακή. Μεθύστερα ακολούθησε η έλευση του σαλαμίνιου Τεύκρου, αλλά και των Αχαιών και των Ιώνων που καθόρισαν μια για πάντα την εθνική ταυτότητα των Κυπρίων και την ευθυγράμμισαν πλήρως με εκείνη του μητροπολιτικού Ελληνισμού. Και είναι στ’ αλήθεια ένα πραγματικό θαύμα που όλα τούτα κράτησαν εξήντα αιώνες, όσοι βάρβαροι κι αν πέρασαν.

Η επίσκεψη στην Κύπρο αποτελεί πάντα ένα ξεχωριστό προσκύνημα. Στην Κύπρο που και αυτό το καλοκαίρι πενθεί βαθύτατα μετά τη φονική έκρηξη που προκλήθηκε στη ναυτική βάση «Ευάγγελος Φλωράκης» στο Μαρί. Δυσβάστακτες δίχως άλλο οι συνέπιες που επέφερε η φοβερή έκρηξη: στην οικονομία της, αλλά κυρίως σε ανθρώπινες απώλειες. Τα πράγματα σε όλους τους τομείς είναι ιδιαιτέρως δύσκολα, με τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων Κυπρίων να φαίνεται να μην αντιλαμβάνεται την τραγική κατάσταση στην οποία βρίσκεται η Μεγαλόνησος. Η πολιτική ηγεσία (κυβέρνηση και αντιπολίτευση) κολλημένες στην 11η Ιουλίου, με εκατέρωθεν καθημερινές αντιπαραθέσεις που πολλές φορές ξεπερνούν τα όρια. Και οι αγανακτισμένοι πολίτες μαζί με τους συγγενείς των αδικοχαμένων ηρώων -σχεδόν οι μόνοι που μάχονται ανιδιοτελώς για καλύτερες μέρες στο νησί- καθημερινώς βρίσκονται έξω από το Προεδρικό απαιτώντας την παραίτηση του Προέδρου Χριστόφια και την απονομή δικαιοσύνης για το πρωτοφανές έγκλημα στο Μαρί. Κανενός, όμως, δεν φαίνεται να ιδρώνει το αυτί του από τις διαμαρτυρίες των πολιτών.

Οι δημόσιοι υπάλληλοι απειλούν να τινάξουν στον αέρα την εργασιακή ειρήνη εάν θιγούν έστω και κατά τι οι υπέρογκοι μισθοί τους, παρά το γεγονός ότι ο κρατικός κορβανάς δεν είναι ούτε ισχυρός ούτε και ανεξάντλητος, με τους ιδιωτικούς υπαλλήλους να βρίσκονται σε απελπιστική κατάσταση ένεκα της αυξανόμενης ανεργίας η οποία προκαλείται από το κλείσιμο ή τον περιορισμό των εργασιών των επιχειρήσεων και το κύμα των ξένων εργατών (προς Θεού οι Ελλαδίτες δεν είναι αλλοδαποί) που αμείβονται με σαφώς χαμηλότερα ημερομίσθια! Όλα αυτά την ώρα που η κυπριακή οικονομία βρίσκεται ένα βήμα πριν από τον μηχανισμό στήριξης. Το Εθνικό Θέμα βρίσκεται στο χειρότερο σημείο μετά το ’74, αφού σχεδόν κανένας πολίτης δεν γνωρίζει ή δεν θέλει να μάθει τι συζητούν Χριστόφιας και Ντερβίς Έρογλου.

Είδα πολλούς και καλούς φίλους και τούτη τη φορά στο νησί. Είχα, όμως, ύστερα από πολύ καιρό και μια πραγματικά πολύ ξεχωριστή συνάντηση με τον πολύ καλό μου φίλο αθλητικογράφο της «Σημερινής» Άκη Κυριάκου που αντιμετωπίζει ένα σοβαρό αλλά σίγουρα προσωρινό πρόβλημα με την υγεία του. Γνωρισθήκαμε τον Νοέμβριο του 1995 όταν ήρθε στη Λάρισα ως μέλος της αποστολής του Δήμου Λάρνακας που παρέστη στα αποκαλυπτήρια του Μνημείου Ηρώων αφιερωμένου στους ελλαδίτες πεσόντες για την Ελευθερία της Κύπρου και των Ελλήνων Κυπρίων που έπεσαν στους Εθνικούς Αγώνες, το οποίο αναγέρθηκε με πρωτοβουλία του Συλλόγου Κυπρίων Νομού Λάρισας. Με ηθικό ακμαιότατο και με μια αστείρευτη αισιοδοξία κοιτάζει μπροστά. Όπως πάντα βέβαιος πως και τούτη τη φορά θα τα καταφέρει. Η κουβέντα μαζί του, όπως πάντα, ευχάριστη και παραγωγική…. Για την οικογένειά του, τη μεγάλη του αγάπη την Ελλάδα, για τη γενέτειρά του κατεχόμενη ηρωομάνα Λύση, για τα εύστοχα σχόλιά του στις στήλες της εφημερίδας και τις αναμεταδόσεις των ποδοσφαιρικών αγώνων της Ανόρθωσης από το Ράδιο Πρώτο…. Τον χαιρέτησα την ώρα που ένα δάκρυ συγκίνησης και πικρίας έσμιγε με το πηγαίο και αστείρευτο χαμόγελό του. Με την υπόσχεση πως δεν θα χαθούμε…

Ντίνος Αυγουστή
Εκπαιδευτικός στο ΑΤΕΙ της Λάρισας
Από το Μονάγρι Λεμεσού.