Σκάνδαλο Ζήμενς; Όλα στη θέση τους…
Ποιος ο λόγος να ζητούμε στα σοβαρά από το σημερινό, γνωστής ποιότητας δικομματικό σύστημα εξουσίας «εξηγήσεις» σχετικώς με το πώς διαχειρίστηκαν και διαχειρίζονται αυτήν την υπόθεση οι πολιτικοί εκπρόσωποί του; Είναι τόσο φανερό, και απόλυτα εξηγήσιμο βέβαια, το «δούλεμα» που δέχεται εδώ και κάποια χρόνια το ελληνικό κοινό από τις πολιτικές ηγεσίες του δικομματισμού για τα σκάνδαλα, ώστε περιττές είναι πλέον οι απορίες.
Τα πράγματα ήταν εξαρχής πολύ καθαρά: Από τη στιγμή που εκ Γερμανίας κατατέθηκε από υψηλόβαθμα στελέχη της γερμανικής εταιρείας Ζήμενς ότι στην Ελλάδα «λαδώθηκαν» υπουργοί και κόμματα, για να κερδίζει δουλειές ο ηθικά ανυπόληπτος γερμανικός «κολοσσός», ήταν σαφές το τι θα γινόταν στην Αθήνα σχετικώς με τη… «διερεύνηση» του σκανδάλου. Η Αθήνα, εδώ και πολύ καιρό, είναι διεθνώς διάσημο κέντρο όχι επιστημών, τεχνών και γραμμάτων, αλλά «πολιτικο-επιχειρηματικών διαπλεκομένων» και «νταβατζήδων» του δημόσιου βίου της χώρας. Δεν επρόκειτο, λοιπόν, να αναζητήσει… ενόχους για το σκάνδαλο Ζήμενς το εγχώριο «σύστημα»!
Με πολιτικές γνωριμίες και κοινωνικές σχέσεις «υψηλού επιπέδου», στην ελληνική πρωτεύουσα των πολιτικών κύκλων της «μίζας», των διεφθαρμένων κρατικών αξιωματούχων, των άπληστων κρατικοδίαιτων «μεγαλοεπιχειρηματιών», των ξιπασμένων νεόπλουτων, η γερμανική εταιρεία έχει για χρόνια «οργιάσει». Σκορπίζοντας στα αθηναϊκά «ρετιρέ» τη χρυσόσκονή της (γερές μίζες, μπόνους, προσφορές προϊόντων της σε «λιγούρηδες» πολιτικούς, κοινωνικές «περιποιήσεις») η «Ζήμενς» έκλεισε πολλές και μεγάλες δουλειές στον χώρο του Δημοσίου, συμβόλαια που της απέφεραν τεράστια κέρδη. Οι πρόθυμοι «ενδιάμεσοι», πολιτικοί, κόμματα και κρατικοί αξιωματούχοι, έλαβαν τα πλούσια «χαρτζιλίκια τους». Τα επιδέξια, γυαλιστερά «αστέρια» της εταιρείας έγιναν κάτι σαν «αγαπημένα παιδιά» της άξεστης «υψηλής» κοινωνίας των Αθηνών. Τα μεγάλα κόμματα έπαιρναν κι αυτά το καλό και γενναιόδωρο «κατιτίς» τους. Επικεφαλής του μηχανισμού ο «πολυτάλαντος», αδίστακτος χερ Χριστοφοράκος έφερε κοντά του (χωρίς καθόλου να δυσκολευτεί) με διάφορες «περιποιήσεις» και έναν αριθμό αξιολύπητων δημοσιογράφων, από τον κύκλο εκείνων των κοινωνικά συμπλεγματικών τύπων που τρελαίνονται για ωραία και πλούσια (κυρίως) ζωή και συμπεριφέρονται δουλοπρεπώς (και «εξυπηρετικώς») σε κάθε υψηλόβαθμο στέλεχος των «διαπλεκομένων».
Λαδώματα, λοιπόν, αθλιότητες, κακομοιριές, κοσμικές γελοιότητες, εξευτελισμός «αστέρων» του πολιτικού συστήματος εξουσίας, συσσώρευση κερδών για τη «Ζήμενς» και μόνο από «καραμπόλα» (αμερικανική στο ξεκίνημα) ξέσπασε το σκάνδαλο των δωροδοκιών στην Ελλάδα και έγιναν στη συνέχεια μέσω Γερμανίας «ρόμπα» και ξεφτίλα πολιτικοί και κόμματα της καλής μας πατρίδας. Έγιναν ρεζίλι δυο αξιοθρήνητοι τύποι (Τσουκάτος, Μαντέλης), επί έτη στενοί συνεργάτες ενός πρωθυπουργού (Κ. Σημίτη), που πιάστηκαν να τα «παίρνουν» κανονικά υπέρ εαυτού τους και κόμματος, ενώ οι Χριστοφοράκος και Καραβέλας την «κοπάνησαν» κανονικά από την Ελλάδα με κάλυψη της ταραγμένης πολιτικής εξουσίας (αλλιώς πώς θα έβγαιναν ανενόχλητοι, σαν «κύριοι», από τη χώρα;).
Οι πιο καλοί φίλοι της «Ζήμενς» λούφαξαν έντρομοι, η δικαιοσύνη αμήχανη και υπό πίεση κινήθηκε αργά, η Βουλή κινήθηκε έτσι όπως χρειαζόταν για να… μη γίνει τίποτε, προκαλώντας τη χλεύη και τις ειρωνείες μιας κοινωνίας που έχει καταλάβει τι συνέβη πολύ καλά. Έμειναν να κυκλοφορούν στην πολιτική «πιάτσα» ντροπιασμένοι, ηθικά διαλυμένοι με χαραγμένα τα πρόσωπα από τις ρυτίδες του εξευτελισμού κάποιοι, «ισχυροί» κάποτε, πολιτικοί άνδρες, ενώ κάποια ταλαίπωρα «μικρά ψάρια», που διέπρεψαν ως «ταχυδρόμοι» και «παπαγαλάκια» του πλέγματος της «Ζήμενς» επιβιώνουν κρυπτόμενα, σε κατάσταση «τουμπεκί» και «λούφας» μέχρι να περάσει οριστικά η «μπόρα».
Με τη «Ζήμενς» να έχει περάσει, λοιπόν, «σουβλάκι» τις κορυφές του δικομματικού πολιτικού συστήματος διακυβέρνησης και τα τσιράκια του, πώς ήταν ποτέ δυνατόν να πυροβολήσει τον κρόταφό του το ίδιο το σύστημα; Είναι απλό: Αν αποκαλύπτονταν ποτέ οι αλήθειες με το σκάνδαλο Ζήμενς, τότε τα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας θα ΤΙΝΑΖΟΝΤΑΝ στον αέρα σε λίγες ώρες. Και ποικίλων ειδών και κατηγοριών «παράπλευροι» κύκλοι θα μετρούσαν θύματα. Λογικό και αναμενόμενο ήταν, λοιπόν, να πάρει τα «μέτρα» του το «όλον» αθηναϊκό κύκλωμα των διεφθαρμένων και των γελοίων που «εξυπηρέτησαν» δωροδοκούμενοι τη θηριώδη γερμανική εταιρεία.
Όλα τώρα μπαίνουν στη θέση τους. Εκτός τρομερού απροόπτου, το «σύστημα» θα διασωθεί. Και αναγκαστικά θα πρέπει να συνηθίσει το βάρος της ξεφτίλας που έχει φορτωθεί. Προφανώς οι ένοχοι προτιμούν το ρεζίλι από τα σίδερα της φυλακής. Λογική η επιλογή τους.
Όλα στη θέση τους, λοιπόν. Ο διαφθορεύς χερ Χριστοφοράκος στη «μητέρα» Γερμανία υπό την προστασία της μας χαμογελά, πλούσιος και επιτυχημένος (Ποιος εξ Αθηνών πολιτικός να μπορέσει να τον ενοχλήσει; Έχει τόσον «καλό κόσμο» σημαδεμένο στα χαρτιά του). Ο κ. Καραβέλας πάλι «μπουχός», κάπου σε εξωτικά μέρη (σίγουρα καλοφάγωτα θα είναι, σενιόρ). Οι βουλευτές που πιάστηκαν να παίρνουν από τη φίλη τους εταιρεία διάφορα δώρα (τζάμπα τηλεφωνικά κέντρα και συσκευές) είναι μια χαρά, μας χαιρετούν και ρητορεύουν θρασύτατα στη Βουλή ακόμη και για θέματα… πολιτικής ηθικής! Μάλιστα οι τύποι αυτοί ανήκουν και στα «αγαπημένα παιδιά» τηλεοπτικών καναλιών και εφημερίδων, που μετά χαράς προβάλλουν τις «απόψεις» τους. Εύγε σε όλους τους!
Είπαμε: Το σύστημα θωρακίζεται και κλείνει όσο πιο γρήγορα μπορεί τις τρύπες που άνοιξαν στα τείχη του. Κάποιοι πολιτικοί, έντρομοι για κάμποσο καιρό, ξαναβρίσκουν το χρώμα τους. Οι πολιτικές ηγεσίες έπαψαν να μιλούν για «μαχαίρια που θα φτάσουν μέχρι το κόκαλο», για «ματώματα» και για το «άπλετο φως» που θα έπεφτε πάνω στο σκάνδαλο (μάλλον φοβούνται πλέον και τις ντομάτες). Ελάχιστοι είναι, πάντως, αυτοί που εξακολουθούν να ανησυχούν μπας και εντοπιστούν τα κέρδη τους από τα λαδώματα.
Το ρεζίλι πιάνει δυστυχώς και τους έντιμους πολιτικούς, που δεν είχαν ούτε έχουν σχέση με τις «δουλειές» απατεώνων συναδέλφων τους, με σκάνδαλα και ειδικότερα με αυτό της «Ζήμενς». Αλλά αυτοί πληρώνουν το τίμημα της δειλίας τους, της μεγάλης «διακριτικότητας» δηλαδή που επέδειξαν στη Βουλή και μέσα στα κόμματά τους, κοιτάζοντας περίπου απαθείς (φοβισμένοι, ίσως;) τις «διαδικασίες» που οδήγησαν στο κουκούλωμα του σκανδάλου της «Ζήμενς», του μεγαλύτερου στην πολιτική ιστορία της μεταπολεμικής Ελλάδας.
Ουδείς λόγος συνεπώς για απορίες. Όλα είναι στη θέση τους, σε απόλυτη αναλογία με τη διαχρονική ποιότητα του δικομματικού συστήματος διακυβέρνησης της χώρας. Όσο μπορούν να δρουν στην Ελλάδα πολιτικοοικονομικές συμμορίες του «λευκού περιλαιμίου», όπως αυτή που συγκροτήθηκε με κέντρο την αξιότιμη «Ζήμενς», η χώρα θα υποφέρει και η κοινωνία της θα βυθίζεται στην απογοήτευση.
Εκτός και γεννηθεί μέσα από την πάσχουσα κοινωνία κάτι νέο, κάποια δύναμη εθνικής ανασυγκρότησης, που θα πέταγε με τις κλωτσιές από την πολιτική σκηνή όλους τους παλιανθρώπους του ελληνικού δημόσιου βίου και τις άθλιες «παρέες» τους. Είναι σήμερα ξεκάθαρο ότι τα πολιτικά προϊόντα του κυβερνώντος δικομματισμού καταστρέφουν ημέρα με την ημέρα τη χώρα. Το σκάνδαλο της «Ζήμενς» ήρθε να ρίξει άπλετο φως όχι σε συγκεκριμένους πολιτικούς και οικονομικούς εγκληματίες, αλλά στο σάπιο κομμάτι μιας διεφθαρμένης εξουσίας, που μολύνει ολόκληρο το πολιτικό σύστημα.