«Βαρίδι» ο Γιώργος για την κυβέρνηση

Με τα όσα –αρνητικά– έχουν συμβεί την τελευταία περίοδο ο πρωθυπουργός χάνει τα όσα ερείσματα είχε και στην κυβέρνηση και στο κόμμα, αφού και μεταξύ των υποστηρικτών του έχουν αρχίσει να επικρατούν ανάμεικτα αισθήματα απογοήτευσης, οργής, ενώ η ηττοπάθεια κυριαρχεί σε όλα τα επίπεδα.

Του καταλογίζουν πολλά. Και του τα λένε και σε κατ’ ιδίαν συναντήσεις μαζί του. Αλλά δεν προχωράνε παραπέρα.

Του καταλογίζουν κυρίως ότι επί της ουσίας δεν κυβερνά, ότι δεν δείχνει να έχει στρατηγική, δεν ξέρει τι θέλει, πού πηγαίνει, δεν έχει σχέδιο, κατεύθυνση, τελικά ότι έχει πάψει να εμπνέει.

Δεν είναι λίγοι και μεταξύ των υποστηρικτών του (και αυτό έχει, επαναλαμβάνουμε, πολύ μεγάλη σημασία) που εκτιμούν ότι τα όσα συμβαίνουν αυτήν την περίοδο όλο και περισσότερο θυμίζουν τα αντίστοιχα των αρχών Ιουνίου, τότε που επί της ουσίας παραιτήθηκε, και μάλιστα στον Αντώνη Σαμαρά (!), και ανακάλεσε μετά τις πιέσεις και παρεμβάσεις άλλων στελεχών και –κυρίως– της οικογένειάς του!

«Δείχνει και τώρα παραιτημένος», τονίζουν πολλά κομματικά και κυβερνητικά στελέχη.

Και στέκονται ιδιαίτερα στην αδυναμία του να παρέμβει και να σβήσει φωτιές που έχουν ανάψει μέσα στην κυβέρνηση, όπου οι κόντρες μεταξύ υπουργών είναι περίπου φαινόμενο καθημερινό (Ραγκούσης με Ρέππα, Λοβέρδος με Μαριλίζα, Καστανίδης με Κουτρουμάνη, Παπουτσής με Λοβέρδο και πάει λέγοντας…). Ξεκάθαρα καταλογίζουν στον Παπανδρέου ότι είναι υπεύθυνος για όλες τις έριδες που υπάρχουν στην κυβέρνηση.

«Δεν είναι εικόνα πρωθυπουργού», υπογραμμίζουν, «που αφήνει να εξελίσσονται ενδοκυβερνητικές κόντρες και αντί να παρεμβαίνει ακαριαία περιορίζεται να… προειδοποιεί ή να διαρρέει δυσαρέσκεια ή οργή».

Την τελευταία περίοδο πράγματι ο Γ. Παπανδρέου έχει αρχίσει να εγκαταλείπεται από παραδοσιακούς του συμμάχους, από στελέχη τα οποία τον στήριξαν στη σκληρή εσωκομματική σύγκρουση του 2007 ενάντια στον Βενιζέλο. Χαρακτηριστικά παραδείγματα:

– Ο Γ. Παναγιωτακόπουλος και η υπ’ αυτόν «Αριστερή Πρωτοβουλία», που τον είχαν στηρίξει σκληρά το 2007, έχουν πλέον αποστασιοποιηθεί απ’ αυτόν. Είναι ενδεικτικό ότι στις τελευταίες ανακοινώσεις τους δεν περιορίζονται σε κριτική προς άλλα στελέχη, αλλά περιλαμβάνουν και τον Γ. Παπανδρέου, για πρώτη φορά. Ενώ ο Παναγιωτακόπουλος απείχε προκλητικά απ’ την τελευταία συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου.

– Οι συνδικαλιστές, που επίσης αποτέλεσαν το 2007 έναν απ’ τους σκληρούς πυρήνες των υποστηρικτών του, τώρα έχουν ανέβει, οι περισσότεροι, στα… κεραμίδια, διαφωνώντας με την ακολουθούμενη απ’ την κυβέρνηση πολιτική και χαρακτηρίζοντάς την ακραία φιλελεύθερη.

– Πολλοί βουλευτές που τον είχαν στηρίξει επίσης αποστασιοποιούνται. Αλλά και όσοι ακόμα τον στηρίζουν το κάνουν ασκώντας παράλληλα έντονη κριτική, που περιλαμβάνει και τον ίδιο.

Έτσι το άλλοτε μεγάλο και αρραγές μπλοκ των υποστηρικτών του διαρκώς φθίνει. Οι εναπομείναντες πιστοί στον αρχηγό καθημερινά μειώνονται. Η εκτίμηση ότι «πλέον η ιστορία δεν βγαίνει, έχουμε τελειώσει» όλο και εδραιώνεται…

Ο τρόμος για τα μελλούμενα…

Και βέβαια όλα τα παραπάνω έχουν σπείρει και την ηττοπάθεια στο διαρκώς μειούμενο στρατόπεδο των υποστηρικτών του Γ. Παπανδρέου.

Οι εκτιμήσεις για επαπειλούμενη εκλογική συντριβή αυξάνονται. Τις τρέμουν κυριολεκτικά τις εκλογές. Και τις τρέμουν επειδή δεν προβλέπουν απλώς μια δεινή εκλογική ήττα, αλλά μια ήττα με στρατηγικά χαρακτηριστικά, ανάλογα με αυτά της ήττας της ΝΔ το 2009.

Προχωρούν μάλιστα ένα βήμα παραπέρα. Επισημαίνουν ότι αυτή η επαπειλούμενη ήττα δεν αποκλείεται να οδηγήσει ακόμη και σε… τριχοτόμηση το ΠΑΣΟΚ, στο κλείσιμο του ιστορικού του κύκλου!

«Μετά τις εκλογές το ΠΑΣΟΚ δεν θα έχει καμιά σχέση με το ΠΑΣΟΚ που ξέρουμε», τονίζουν!

Η πρωτόγνωρη αποσύνθεση της εκλογικής και κοινωνικής του βάσης, η πρωτοφανής αγανάκτηση ακόμα και ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ του 2009, όλα όσα έχουν γίνει αλλά και όσα πρόκειται να συμβούν, όλα αυτά οδηγούν στις προαναφερθείσες εκτιμήσεις.

Και παράλληλα όλοι με φόβο περιμένουν την επιστροφή των «Αγανακτισμένων» και των μεγάλων κινητοποιήσεων, με εναρκτήριο λάκτισμα τις κινητοποιήσεις που έχουν προγραμματιστεί στη Θεσσαλονίκη, το επόμενο Σαββατοκύριακο, όταν θα είναι εκεί για τα εγκαίνια της ΔΕΘ ο πρωθυπουργός.

Αυτήν την κοινωνική έκρηξη τη θεωρούν βέβαιη. Μάλιστα δεν λείπουν και οι εκτιμήσεις, σύμφωνα με τις οποίες δεν αποκλείεται να λάβουν ακόμα και ανεξέλεγκτη μορφή.

Και στον κύκλο των παπανδρεϊκών στελεχών, όσων εν πάση περιπτώσει έχουν απομείνει, υπάρχει και ένα άλλο άγχος:

– Τι θα πράξουν, σε περίπτωση μεγάλης κρίσης και αμφισβήτησης του Γιώργου, οι «εκσυγχρονιστές».

Διότι ναι μεν συγκροτούν –ακόμα– ένα συμπαγές μπλοκ, αλλά στο «διά ταύτα», σε περίπτωση δηλαδή διαδοχής, δεν συμφωνούν.

Ήδη, για παράδειγμα, αρκετοί εκ των υποστηρικτών του Βενιζέλου του 2007 σταδιακά τον εγκαταλείπουν, λόγω της φθοράς που έχει υποστεί μετά την ανάληψη της αντιπροεδρίας και της θέσης του υπουργού Οικονομικών.

Και αρκετοί απ’ αυτούς στοιχίζονται πέριξ του Ανδρέα Λοβέρδου, επίσης υποστηρικτή του Βενιζέλου το 2007, αλλά τώρα εμφανιζόμενου με ηγετικές φιλοδοξίες σε περίπτωση που θα τεθεί θέμα διαδοχής…

Σε κάθε περίπτωση αυτή η αμφισβήτηση έως και εγκατάλειψη του Γ. Παπανδρέου από παραδοσιακά ερείσματα, ανοίγει εξελίξεις, ίσως και σοβαρότατες…