Υποκρισία…

Ο θάνατος του Αναστάσιου Πεπονή όντως ήταν απώλεια για τα πολιτικά δεδομένα της χώρας μας. Ο καθαρός πολιτικός λόγος του, η τιμιότητα, οι γνώσεις του και προ πάντων η έγνοια του για αξιοκρατία τον ώθησαν να συντάξει και να θέσει προς ψήφιση τον νόμο περί προσλήψεων, τον δικαίως ονομασθέντα νόμο Πεπονή, που ίσως γινόταν η απαρχή της αξιοκρατίας.
Αν και δεν ανήκω στον πολιτικό χώρο του αποθανόντος, τον σεβόμουνα για όλα όσα αναφέρω παραπάνω. Όμως αγαπητέ κ. Κουρή, βλέποντας κατά την κηδεία του τους «τεθλιμμένους συναδέλφους του πολιτικούς» στους επικήδειους λόγους των να εγκωμιάζουν σε υπερθετικό βαθμό το ήθος, την όντως προσφορά του στον πολιτικό βίο της χώρας και τις αξίες του εκλιπόντος, αισθάνθηκα πολύ άσχημα, σας ομολογώ, διότι είδα την υποκρισία προσποιημένη. Όλοι αυτοί οι υποκριτές, παρόντες και μη, πολιτικάντηδες, αυτοί δεν είναι που μετά την ψήφιση του νόμου αυτού, του πιο σωστού στα χρονικά της Βουλής μεταπολιτευτικά, του αλλάξανε τα φώτα με χίλιες τρύπες για να μην τους χαλάσει την πελατειακή σχέση πολιτικού και ψηφοφόρου;
Αιωνία σου η μνήμη σεβαστέ
Αθανάσιε Πεπονή