Καλά θα κάνει να περιορισθεί στα τραγούδια του

Σαν χθες μου φαίνεται πως τραγουδούσε στο αθλητικό στάδιο του Παραλιμνίου πλαισιωμένος από εκλεκτούς κυπρίους και ελλαδίτες καλλιτέχνες εξαίρετα πατριωτικά τραγούδια όπως: Των αθανάτων το κρασί… ανασήκωσε την πλάτη και απόσεισε του Πενταδάκτυλε μου… είναι δύσκολο να πιστέψω πως μας τους έφερε η αγαπημένη θάλασσα της Κερύνειας… Είμαστε Έλληνες… Αμμόχωστος… Καρτερούμεν μέρα – νύκτα… κ.ά., καθώς το στάδιο φωτιζόταν από τα χιλιάδες αναμμένα κεριά των αγανακτισμένων Ελλήνων της Κύπρου. Συγκλονιστικότερες όλων οι συναυλίες που δόθηκαν λίγο μετά τις στυγερές δολοφονίες των ηρωομαρτύτρων μας Τάσου Ισαάκ και Σολωμού Σολωμού στις οποίες ο Γιώργος Νταλάρας είχε παραστεί για να καταθέσει την προσωπική του αγανάκτηση.

Ο Γιώργος Νταλάρας στο παρελθόν είχε δηλώσει πως «δεν θα δώσει ποτέ συναυλία στην Τουρκία». Και τούτο προφανώς επειδή η Τουρκία είναι μια μη δημοκρατική χώρα που εξακολουθεί να κατέχει παράνομα μεγάλο τμήμα της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά και που εξακολουθεί να επιβουλεύεται την κυριαρχία της χώρας μας, με ό,τι φυσικά αυτά συνεπάγονται. Έκτοτε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι, χωρίς ωστόσο να υπάρξει οτιδήποτε που να δικαιολογεί την αλλαγή πλεύσης από τον μεγάλο έλληνα τραγουδιστή. Τουναντίον μάλιστα, τα πράγματα ένεκα της τουρκικής αδιαλλαξίας έχουν οδηγηθεί σε πλήρες αδιέξοδο και τούτο παρά τις αμέτρητες επιθέσεις φιλίας των κυρίων Παπανδρέου και Καραμανλή, αλλά και τις φιλότιμες προσπάθειες του Προέδρου Χριστόφια (κάποιοι τις χαρακτηρίζουν μειοδοτικές).

Παρʼ όλα αυτά ο κ. Νταλάρας, διαψεύδοντας τον ίδιο τον εαυτό του, βρέθηκε για δεύτερη φορά στην Κωνσταντινούπολη, όπου μέσω τουρκικής εφημερίδας φέρεται να δηλώνει: «Χιλιάδες χρόνια ζούμε μαζί. Αν πετάξουμε λίγο πιο υψηλά δεν θα δούμε τις γραμμές στον χάρτη. Οι χάρτες τυπώνονται και τα σύνορα τα καθορίζουν οι μαθηματικοί και οι τοπογράφοι. Ο Θεός δεν έχει τυπογραφείο. Για το Αιγαίο άλλοι λένε πως ”ανήκει στους Τούρκους” άλλοι ”στους Έλληνες”, στην πραγματικότητα όμως το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια»! Ως εκ τούτου, οι Τούρκοι πέταξαν τα φέσια τους πανηγυρίζοντας για τις καινούργιες θέσεις τού παλαιά εθνικά σκεπτόμενου Γιώργου Νταλάρα και νυν απρόσμενου σύμμαχού τους… Αυτά συμβαίνουν σε μια χώρα που ο κάθε άσχετος μπορεί να κάνει ανέξοδη πολιτική εκμεταλλευόμενος την αδιαφορία των πολιτών, χρησιμοποιώντας απλώς την ιδιότητά του ως δημόσιο πρόσωπο, μια ιδιότητα που του προσδίδει λαϊκό έρεισμα και αναγνωρισιμότητα.….

ΥΓ.: «Όμως στο νησί ζουν άνθρωποι που θέλουν να φύγουν οι στρατιώτες και να ζήσουν όλοι ειρηνικά…», δήλωσε ακόμα ο Γιώργος Νταλάρας… Αυτοί είναι πάνοπλοι τούρκοι στρατιώτες και όχι εξωγήινοι, κάτι που επιμελώς αποσιωπάτε, κύριε Νταλάρα! Και για να μην ξεχνιόμαστε: Κάποιοι καλλιτέχνες οργάνωσαν πολύ πριν από τον κ. Νταλάρα δωρεάν συναυλίες για την Κύπρο. Πρώτη απ’ όλους η αείμνηστη Βίκυ Μοσχολιού και την ακολούθησαν ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Μιχάλης Βιολάρης, η Χάρις Αλεξίου, ο Αντώνης Καλογιάννης, η Μαρινέλλα, ο αείμνηστος Μάριος Τόκας, κ.ά… Παρ’ όλα αυτά, ο κ. Νταλάρας κατάφερε να παρουσιάζεται ως ο μοναδικός καλλιτέχνης που τραγούδησε δήθεν αφιλοκερδώς για τον πόνο των Ελληνοκυπρίων. Θου, Κύριε, φυλακή τω στόματί μου…