Τι κρύβει η άγρια ρήξη…

Βαρύτατες κατηγορίες που προσλαμβάνουν ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις με δεδομένο ότι ο κ. Παμπούκης υπήρξε από τους πλέον στενούς συνεργάτες του κ. Παπανδρέου, ήταν άλλωστε εκείνος που ως «δεξί χέρι» του παρέλαβε από τους ανθρώπους του Καραμανλή (Αγγέλου και Αντώναρο) το Μέγαρο Μαξίμου τον Οκτώβριο του 2009.

Παράλληλα στήριξε τον κ. Παπανδρέου σε κρίσιμες περιστάσεις (μαζί με τον Ν. Κοτζιά ήταν οι δυο που τον έπεισαν να μην παραιτηθεί από την αρχηγία μετά την ήττα στις εκλογές του 2007), όταν αρκετοί άλλοι συνεργάτες του, που σήμερα είναι στο Μαξίμου και υπουργοί, τότε είχαν αποστασιοποιηθεί, ενώ τα προηγούμενα δύο χρόνια ανέλαβε ειδικές αποστολές, είχε κρίσιμες επαφές και χειρίσθηκε ζητήματα υψηλής διαβάθμισης. Ως εκ τούτου και μέχρις ενός σημείου η παρουσία του και η επιρροή του στη λειτουργία της κυβέρνησης ήταν κάτι περισσότερο από «ισχυρή» και είχε προκαλέσει τον φθόνο και την αντιζηλία αρκετών υπουργών και στελεχών του ΠΑΣΟΚ.

Το γεγονός ότι ο κ. Παμπούκης βρίσκεται εκτός κυβέρνησης μέσα από μια σκληρή κόντρα με τον κ. Παπανδρέου στοιχειοθετεί κάτι το πρωτοφανές στα πολιτικά χρονικά της χώρας. Πλέον εντυπωσιακό είναι ότι στην επιστολή παραίτησής του δεν άφησε κανένα περιθώριο ανάκλησης, έσπευσε μάλιστα να τη δημοσιοποιήσει πριν καν την κάνει αποδεκτή ο πρωθυπουργός.

Στην περίπτωση αυτή είχαμε την εξέλιξη ενός προαναγγελθέντος «διαζυγίου», καθόσον οι σχέσεις των δύο ανδρών είχαν προ πολλού διαρραγεί με ευθύνη του πρωθυπουργού, ο οποίος σταδιακά υποβάθμιζε τον ρόλο του κ. Παμπούκη. Και από «νούμερο δύο», από «αντ’ αυτού», σε λιγότερο από δύο χρόνια βρέθηκε σε ένα πόστο χωρίς ουσιαστικές αρμοδιότητες και… υφιστάμενος του Μιχ. Χρυσοχοΐδη! Στο ενδιάμεσο και για ένα διάστημα του ανατέθηκαν οι αρμοδιότητες για τις μεγάλες επενδύσεις χωρίς καμιά στήριξη και με «έξωθεν (οικογενειακές) παρεμβάσεις». Παράγοντες του ΠΑΣΟΚ αποδίδουν τη συμπεριφορά του Γ. Παπανδρέου στην πολιτική ανασφάλειά του και στην πάγια τακτική τού «διαίρει και βασίλευε» που ακολουθεί ώστε κανένας από τους γύρω του να μη νιώθει ακλόνητος. Πληροφορίες αναφέρουν ότι o τέως υπουργός είναι εξοργισμένος με τη στάση του πρωθυπουργού, αλλά δεν προτίθεται να συνεχίσει την κόντρα, δεν είναι στον χαρακτήρα του, λένε οι συνομιλητές του. Ωστόσο, αν προκληθεί, δεν θα μείνει σιωπηλός και δεδομένου ότι στο πρόσφατο παρελθόν χειρίσθηκε κρίσιμα ζητήματα, γνωρίζει πολλά και απόρρητα, για πολλούς στην κυβέρνηση.

Η κίνηση του κ. Παμπούκη, την περασμένη Τετάρτη, να υποβάλει την παραίτησή του από αναπληρωτής υπουργός Περιφερειακής Ανάπτυξης δεν ήταν «κεραυνός εν αιθρία» για το Μέγαρο Μαξίμου και την κυβέρνηση. Καθώς ο τελευταίος είχε κατ’ επανάληψιν επισημάνει ότι με διασπαρμένες τις αρμοδιότητες δεν μπορεί να φέρει σε πέρας το έργο που του έχει ανατεθεί, προειδοποιώντας ότι δεν θα μπορούσε να παραμείνει. Πληροφορίες μάλιστα αναφέρουν ότι πριν από λίγες εβδομάδες είχε υποβάλει την παραίτησή του, αλλά τότε δεν επέμεινε, διότι, όπως λέγεται, του είχε διαμηνυθεί ότι η πρότασή του για αυτόνομο υπουργείο Ναυτιλίας θα εξετασθεί άμεσα με θετικό τρόπο (περισσότερα σε διπλανό ρεπορτάζ). Ωστόσο όσα εξελίχθηκαν στην τελευταία συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου και κυρίως η δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου ότι δεν τίθεται θέμα αλλαγής της δομής της κυβέρνησης, δεν άφησαν περιθώρια στον κ. Παμπούκη. Κατάλαβε ότι το αίτημά του δεν επρόκειτο να ικανοποιηθεί από τον κ. Παπανδρέου, ο οποίος είχε κάνει τις επιλογές του. Προτίμησε τη ρήξη με τον Παμπούκη, από τη ρήξη με τον Παπουτσή, που και αυτός, όπως λέγεται, απειλούσε με παραίτηση.

«Πράξη αξιοπρέπειας»

Στο κείμενο της επιστολής που απέστειλε την επομένη στο Μέγαρο Μαξίμου διατύπωνε βαρύτατες αιχμές (και ) κατά του Γ. Παπανδρέου, προκαλώντας γενικότερη αίσθηση. Ανέφερε μεταξύ άλλων: «Σε μια κρίσιμη στιγμή για τον τόπο οφείλουμε να μην υπακούμε σε δογματισμούς και προσωπικές στρατηγικές που δεν εξυπηρετούν τους εθνικούς στόχους. Σήμερα κύριο ζητούμενο είναι η ανάπτυξη και η ναυτιλία μπορεί να συμβάλει στην επίτευξη αυτού του στόχου. Επί δύο μήνες κατέβαλλα προσπάθειες να ανασυγκροτήσω έναν εθνικά ωφέλιμο τομέα. Εντούτοις δεν μπορούσαν να έχουν το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα χωρίς την αναγκαία πολιτική συγκρότηση μέσω της επανασύστασης του υπουργείου Ναυτιλίας». Εξηγώντας την απόφασή του να παραιτηθεί σημείωνε: «Θεωρώ αυτονόητη πολιτική υποχρέωση να υπερασπίζεται κανείς και να διατυπώνει θέσεις προς όφελος του εθνικού συμφέροντος. Και προφανώς η πολιτική αδικείται όταν προσλαμβάνει προσωπικά χαρακτηριστικά». Για καταλήξει με χαρακτηριστικό τρόπο: «Η αμετάκλητη απόφασή μου να παραιτηθώ επιβεβαιώνει πλήρως τον χαρακτήρα και την ουσία της εμπλοκής μου στην πολιτική. Αποτελεί πράξη ευθύνης, πράξη ενός ανθρώπου που δεν είχε σχέση εξάρτησης με πράξεις ή καρέκλες. Είναι αυτονόητη πράξη αξιοπρέπειας».

Η απόφαση του κ. Παμπούκη και κυρίως το περιεχόμενο της επιστολής αποτελούν «ισχυρό χαστούκι» για τον Γ. Παπανδρέου και τις πολιτικές επιλογές του και στο Μαξίμου επικρατεί δυσφορία και προβληματισμός για τις συνέπειες σε επίπεδο εντυπώσεων. Απέφυγαν ωστόσο οποιοδήποτε σχόλιο, επίσημα ή ανεπίσημα, διότι η διατήρηση του θέματος στην επικαιρότητα θα ζημίωνε ακόμη περισσότερο τον πρωθυπουργό. Για τον ίδιο προφανώς λόγο στη συντριπτική πλειοψηφία τους τα Μέσα Ενημέρωσης που πρόσκεινται ή στηρίζουν τη κυβέρνηση υποβάθμισαν το θέμα. Η στάση του κ. Παμπούκη πάντως προκάλεσε τα θετικά σχόλια στελεχών από όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης, ενώ και σε επίπεδο κοινωνίας είναι κερδισμένος ο τέως υπουργός. Καθώς οι πολίτες είδαν έναν υπουργό να παραιτείται επειδή δεν μπορούσε να προσφέρει έργο, ενώ άλλοι στη θέση του θα παρέμεναν και θα απολάμβαναν τα προνόμια που έχει ένα κυβερνητικό στέλεχος. «Έδειξε με την κίνησή του ότι δεν είναι κολλημένος με τις καρέκλες», τόνιζαν συνομιλητές του. Άλλωστε ο κ. Παμπούκης δεν είχε ποτέ την πρόθεση να κάνει απλώς καριέρα στην πολιτική, ενεπλάκη για να συμβάλει σε μια προσπάθεια να αλλάξει η εικόνα της χώρας. Είχε μακρά και επιτυχημένη επαγγελματική θητεία ως δικηγόρος, όπου και θα επιστρέψει μετά την παραίτησή του από την κυβέρνηση. Ωστόσο κανείς με τη ρευστότητα που υπάρχει στο πολιτικό κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο να επιστρέψει με άλλες διαδικασίες και κάτω από άλλες συνθήκες. Θα μπορούσε να του ζητηθεί, έχοντας μάλιστα το προνόμιο του «κοινής αποδοχής», να αναλάβει ρόλο σε μια κυβέρνηση συνεργασίας, στην περίπτωση που μετά τις επόμενες εκλογές δεν προκύψει αυτοδυναμία. Όμως, όπως τόνιζαν κύκλοι που γνωρίζουν τον Γιώργο, θα έβαζε βέτο, στην περίπτωση βέβαια που θα του έπεφτε λόγος.

Έγινε στόχος

ΛΟΓΩ της θέσης που κατείχε και της επιρροής που ασκούσε στον κ. Παπανδρέου τους πρώτους μήνες αφ’ ότου το ΠΑΣΟΚ ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας, ο κ. Παμπούκης προκάλεσε τον φθόνο αρκετών στελεχών του ΠΑΣΟΚ. Έγινε στόχος «πισώπλατων χτυπημάτων» και λασπολογικών φημών.

Οι εσωκομματικοί αντίπαλοι του Β. Βενιζέλου τού «χρέωσαν» ότι ήταν εκείνος που μεσολάβησε ώστε να έρθει πιο κοντά με τον Γ. Παπανδρέου και δεν του το συγχώρεσαν ποτέ. Έτσι, τους προηγούμενους μήνες δεν ήσαν λίγοι εκείνοι που τον «διέβαλλαν» στον πρωθυπουργό, αλλά και στους συνεργάτες του ότι «είναι αναποτελεσματικός», «δεν κάνει τίποτα» κ.λπ. Η σύγκρουση με τον Χρ. Παπουτσή για το ζήτημα της επανασύστασης του υπουργείου Ναυτιλίας και τον ρόλο του Λιμενικού δεν ήταν η πρώτη. Είχε προηγηθεί μια σκληρή αντιπαράθεση με αφορμή τα δραματικά γεγονότα που εξελίχθηκαν στις αρχές του καλοκαιριού στην Πλατεία Συντάγματος. Τότε ο κ. Παμπούκης είχε διαφωνήσει ανοιχτά και επικρίνει έντονα τη δράση της Αστυνομίας, πληροφορίες μάλιστα αναφέρουν ότι οι δυο άνδρες αντάλλαξαν «βαριές κουβέντες» και ότι «λίγο έλειψε να έρθουν στα χέρια»!