Ιδεολογικός Εξανδραποδισμός* και «Ελίτ»…
Την αυγή της 21ης Απριλίου 1967 τίθενται σε κίνηση τα τανκς της Αντεπανάστασης και εντός ολίγου στο Τέμενος της Δημοκρατίας (την αίθουσα των συνεδριάσεων του Κοινοβουλίου) κροταλίζουν οι υλακές του δικτάτορα με ακροατήριο την υποτιθέμενη «πνευματική ηγεσία» του τόπου (ακαδημαϊκοί, καθηγητές πανεπιστημίου, ανώτατοι δικαστικοί -πλην ελάχιστων τιμητικών εξαιρέσεων-, διπλωμάτες, ανώτατοι κρατικοί λειτουργοί, εκπρόσωποι της «επιχειρηματικής» τάξης και εν γένει της οικονομίας της χώρας κ.ά. ).
Είναι η επινίκια συνάθροιση όλων των εκφράσεων του Μεταπρατισμού και της Ξενολαγνείας, οι οποίοι συνοδεύουν τις υλακές του δικτάτορα με ενθουσιώδη χειροκροτήματα. Τα κινηματογραφικά επίκαιρα της εποχής αψευδής μάρτυρας των τραγικών για τον Λαό και τον Πολιτισμό του αυτών στιγμών.
Πολιτιστική Επανάσταση
και τανκς…
Η μετεμφυλιακή επανάσταση, κυρίως Πολιτιστική, αλλά με ισχυρό στον λαό το αίτημα για Κοινωνική Δικαιοσύνη και Εθνική Ανεξαρτησία, έχει καμφθεί κάτω από τις ερπύστριες των τανκς. Όμως, η Αντιδικτατορική Αντίσταση θερμαίνει την ελπίδα και πλάθει οράματα για μία Νέα Ελλάδα στα δεσμωτήρια της χούντας…
Από την προσοχή της Αντιδικτατορικής Αγωνιζόμενης Ελλάδας, διαφεύγουν οι διαβρωτικές ιδεολογικο-πολικο-οικονομικές, διεργασίες στον χώρο της Ξενολαγνείας. Η «Άρχουσα Ελίτ» με τη βοήθεια της Ξένης Προστασίας έχει επικυριαρχήσει σ’ όλες τις βαθμίδες και τα επίπεδα της ζωής της χώρας τη μετεμφυλιακή περίοδο. Και ειδικότερα τις ανώτατες βαθμίδες της παιδείας, της ακαδημαϊκής σκέψης, της λογοτεχνίας, της γλώσσας, της οικονομίας, η οποία έχει μεταμορφωθεί πλήρως σε Μεταπράτη και Προαγωγό εξωελλαδικών οικονομικών συμφερόντων.
Ο πρωτογενής τομέας της παραγωγής εγκαταλείπεται. Οι επενδύσεις στον τομέα των πλουτοπαραγωγικών τομέων της οικονομίας μας (κυρίως ορυκτό πλούτο και αγροτικό τομέα, μεταποίηση κλπ.) προς εκσυγχρονισμό, εγκαταλείπεται. Οι εισαγωγές ειδών πολυτελείας γιγαντώνονται. Αλλά και προϊόντα των οποίων η ποιοτική και ποσοτική παραγωγή στην Ελλάδα είναι άριστη υποτιμώνται και αντ’ αυτών προτιμάται από το Μεταπρατικό Κεφάλαιο η εισαγωγή προϊόντων δευτέρας διαλογής, αλλά με μεγαλύτερα περιθώρια κέρδους. Η Ελληνική Βιομηχανία και Βιοτεχνία εισέρχεται σε μία αργόσυρτη πορεία θανάτου!
Η Μέδουσα του
Μεταπρατισμού…
Η Μεταπολίτευση, σ’ όλα τα επίπεδα, ασυναισθήτως αλώνεται από τον χαμαιλεοντισμό του Μεταπρατισμού και επιπροσθέτως στο επίπεδο της πολιτικής εξουσίας δεν αντιλαμβάνεται τη διάχυση στη συνείδηση του λαού ενός πνεύματος εχθρικού κατά του υγιούς επιχειρείν. Και ένα σαρωτικό κύμα αντιδράσεων ορθώνεται σε κάθε απόπειρα ορθολογικής αξιοποίησης, μέσω επενδύσεων, πλουτοπαραγωγικών τομέων της χώρας.
Σημαντική μερίδα των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, των οποίων οι ιδιοκτήτες μετέρχονται και το επάγγελμα του «εθνικού εργολάβου», συστρατεύονται στην εξυπηρέτηση αυτού του πνεύματος, ενώ ταυτοχρόνως απορροφούν την ικμάδα των δημοσίων επενδύσεων, μέσω υπερκοστολόγησης βασικών έργων υποδομής (οδικές αρτηρίες, λιμάνια, αποχετευτικά έργα, έργα βιολογικού καθαρισμού και λοιπά συναφή).
Παραλλήλως, η «Άρχουσα Ελίτ», με τη συνέργεια των δύο κομμάτων Εξουσίας, «Νέα Δημοκρατία» και ΠΑΣΟΚ, αφήνει ανεξέλεγκτους και ακαθοδήγητους τους έλληνες αγρότες, να κατασπαταλήσουν τις τεράστιες επιδοτήσεις από την Ευρωπαϊκή Ένωση, που αποσκοπούσαν κατά κύριο λόγο στην αναδιάρθωση των καλλιεργειών, στις αγορές αστικών ακινήτων ή στην πολυτελή διαβίωση. Επομένως εστερείτο προοπτικής ένας από τους κυριότερους κλάδους της ελληνικής Οικονομίας. Η παραδοσιακή αγορά των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης, που απορροφούσε τα πλεονάσματα της ελληνικής γεωργικής παραγωγής εγκαταλείπεται, ενώ οι πυλώνες της γεωργικής ανάπτυξης, οι συνεταιρισμοί, λεηλατούνται, από τους κομματικούς εγκάθετους, που προωθούνται στις διοικήσεις τους.
Η λεηλασία των συνειδήσεων…
Στο πνεύμα αυτό της συνειδητής λεηλασίας του Εθνικού Πλούτου δεν απουσιάζει και η πολύμορφη «ακαδημαϊκή κοινότητα». Τα ερευνητικά προγράμματα διαμοιράζονται μεταξύ «ημετέρων» και η ανεπιστημοσύνη εξοβελίζει την αξιοκρατία στα ΑΕΙ.
Είναι χαρακτηριστικό ότι επί δεκαετίες παραμένουν ανεκτέλεστες αποφάσεις των Ανώτατων Ακυρωτικών Δικαστηρίων της χώρας, που έχουν ακυρώσει εκλογές «καθηγητών» πανεπιστημίων, οι οποίοι αντί του επιστημονικού κύρους διαθέτουν την εύνοια των κομματικών προθαλάμων ή είναι επιφυλλιδογράφοι -επιπέδου εφημεριδογραφίας- σε δημοσιογραφικά συγκροτήματα! Το καταστροφικότερο, όμως, αποτελούν εστίες εξανδραποδισμού της «επιστημονικής» σκέψης και υπαγωγής της Ανώτατης Παιδείας στις βουλές εξωχώριων κέντρων εξουσίας!
Στο σημείο αυτό προσφεύγω στη γονιμοποιό σκέψη του πανεπιστημιακού Σπύρου Τζόκα και αρύομαι τις σκέψεις του για την υπαγωγή της χώρας μας σήμερα στη διαδικασία του «Δόγματος του Σοκ» («Αυγή», 20 /2/2011):
• «Το ”σοκ και δέος” είναι κυριολεκτική και όχι μεταφορική έννοια. Η σωτηρία της χώρας αναλαμβάνεται εργολαβικά. Οι εργολάβοι, όμως, δεν έχουν απεριόριστο χρόνο, αλλά αντιθέτως η δουλειά πρέπει να γίνει γρήγορα, πριν συνέλθει ο λαός και καταλάβει τι του συμβάινει…».
• «Η καταστροφή κάθε κοινωνικής κατάκτησης και η συνακόλουθη πτωχοποίηση των λαϊκών στρωμάτων έχουν απώτερο στόχο τη δημιουργία μιας κινέζικου τύπου ”ανάπτυξης”, που θεμελιώνεται στην πάμφθηνη ελαστικοποιημένη εργασία…».
• «Είναι γνωστό και αποδεδειγμένο ότι το οικονομικό πρόβλημα της χώρας μας θα λυνόταν αποτελεσματικά, αν επιβαλλόταν μία φορολογία της τάξης του 10% στα χαρτοφυλάκια των μετοχών και των ομολόγων των εχόντων…».
• «Είναι γνωστή η τακτική τους να υποτιμούν σήμερα τη Χώρα μας για να την αγοράσουν τζάμπα αύριο ή διαφορετικά, ”θέλετε να σώσετε τη χώρα σας; Ξεπουλήστε την!”…».
Ουδέν καινόν υπό τον ήλιον…
Ουδέν, λοιπόν, καινόν υπό τον ήλιον… Η σημερινή υπαγωγή της Χώρας στην οικονομική υποτέλεια του Βορειοευρωπαϊκού κεφαλαίου -Γερμανικού-, η εκποίηση της Δημόσιας Περιουσίας, η εκχώρηση της Εθνικής Κυριαρχίας, η απαθλίωση του επιπέδου ζωής των Ελλήνων και η ύπαρξη κυβερνήσεων εντολοδόχων της Διεθνούς Τοκογλυφίας, δεν αποτελεί «Έλλησι μωρία»…
Είναι επακόλουθο του βαθμιαίου εξανδραποδισμού, ιδεολογικού, πολιτικού, οικονομικού, της «άρχουσας ελίτ» της χώρας, που επί δεκαετίες τώρα δρα, ως ο Μεταπράτης εξωχώριων, ιδεολογικών, πρωτίστως, και δευτερογενώς, οικονομικών συμφερόντων…
Το ταπεινότερο για τον δύστηνο λαό της Ελλάδας είναι ότι οι ποικιλώνυμες ηγεσίες του δεν αναδεικνύονται από τις διεργασίες στους κόλπους του, αλλά κατασκευάζονται από την Ξένη Προστασία!
Ωιμέ τη συμφορά μας, κράζει ο Εθνικός Ποιητής…
* Εξανδραποδισμός. Από το ρήμα εξανδραποδίζω = υποδουλώνω, καθιστώ κάποιον τελείως υποχείριο στις θελήσεις μου.