Μικρά & ενοχλητικά

Δείχνει τον δρόμο

Συνεπής πάντοτε σε αυτά που λέει, όσο κι αν ακούγονται δυσάρεστα σε κάποιους, ο Μητροπολίτης Ζακύνθου το είπε και το έκανε. Ανακοίνωσε στους ιερείς της Μητρόπολής του πως από τον επόμενο μήνα δεν θα είναι μέλος της ιεραρχίας της Εκκλησίας. Θα υποβάλει και τυπικά την παραίτησή του. Φέτος συμπλήρωσε 35 χρόνια στο αρχιερατικό αξίωμα και πενήντα χρόνια στην ιεροσύνη. «Ο καθένας καταλαβαίνει πότε μπορεί και πότε πρέπει να αποχωρήσει. Εμένα η προσευχή μου ήταν να φτάσω στα 72 για να μπορώ να αποφασίσω» είπε ο Ζακύνθου. «Κανείς δεν μπορεί να είναι ισόβιος σε μία θέση ευθύνης καθώς τα χρόνια περνούν και οι δυνάμεις εξαντλούνται», δήλωσε στους κληρικούς της Μητρόπολής του και τους κάλεσε να συνεργαστούν με τον διάδοχό του που θα εκλέξει τον Οκτώβριο η Ιεραρχία. Προς όλους πάντως έδωσε τη συγγνώμη του και ζήτησε τη συγγνώμη του Θεού για τις δικές του ατέλειες. Ο Ζακύνθου με τον τρόπο του δείχνει τον δρόμο της πόρτας εξόδου στους υπέργηρους Μητροπολίτες που δεν είναι σε θέση να ασκήσουν τα καθήκοντά τους και παραμένουν κολλημένοι στον επισκοπικό θρόνο. Το μείζον είναι βεβαίως αυτοί που θα διαδεχτούν τους γηραιούς να είναι καλύτεροι, γιατί τα παραδείγματα των τελευταίων ετών είναι απογοητευτικά… Οι πληροφορίες πάντως λένε πως ο Ζακύνθου Χρυσόστομος δεν θα παραμείνει μακριά από τα πράγματα της Εκκλησίας, αλλά θα μετεγκατασταθεί στην Αθήνα όπου και θα αναλάβει σημαντική θέση στο Διορθόδοξο Κέντρο της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Οι «ενοχλητικοί» φωνακλάδες

Την προηγούμενη εβδομάδα γράφαμε για το «φίμωτρο» που θέλει να βάλει η Σύνοδος σε συγκεκριμένους αρχιερείς που βγαίνουν εκτός γραμμής, στέλνοντάς τους και συνοδικές «συστάσεις». Μπορεί να τα λένε έξω από τα δόντια και μερικές φορές να χρησιμοποιούν εκφράσεις ασυνήθιστες για αρχιερείς (όμως πολύ συνηθισμένες και προσιτές στον λαό και αυτό έχει ίσως μεγαλύτερη σημασία). Η επίθεση που δέχονται όμως από τον προοδευτικό και σοβαρό Τύπο είναι πρωτοφανής. Ο Καλαβρύτων (που βέβαια ξεπέρασε κάποια όρια…) εμφανίζεται ως χωροφύλακας της χούντας, ο Θεσσαλονίκης ως τηλεπερσόνα, ο Φθιώτιδος ως μισαλλόδοξος, ο Πειραιώς ως φανατικός… Χαρακτηρισμοί που κάποτε έβαζαν και στον Μακαριστό Χριστόδουλο γιατί «χάλαγε τη σούπα» και δεν πήγαινε με τα νερά τους (ασχέτως αν σήμερα κάποιοι εξ αυτών αναφωνούν «ένας Χριστόδουλος χρειαζόταν τώρα»). Και όταν αναφέρονται πια στους κακούς και φανατισμένους… ιεράρχες, αντιπαραβάλλουν ως «μύγα μες στο γάλα» μέσα στην Ιεραρχία τον Αρχιεπίσκοπο, ως «τη μόνη πνευματική προσωπικότητα, τον πράο και μειλίχιο ιεράρχη..». Μπορεί να είναι όλα αυτά που λένε ο κ. Ιερώνυμος και δεν έχουμε λόγο να διαφωνήσουμε σε αυτό. Όμως γιατί πρέπει οι υπόλοιποι αρχιερείς, που λένε όσα είναι εκτός κυβερνητικής γραμμής, να είναι ακριβώς το αντίθετο;