Διεθνές Οικονομικό Βαρόμετρο
1
Ο υπουργός των Οικονομικών των ΗΠΑ Τ. Γκάιτνερ εξέφρασε παράπονα στον δικό μας αντιπρόεδρο και υπουργό Οικονομικών Ευάγγελο Βενιζέλο, κατά την πρόσφατη επίσκεψη του τελευταίου στις ΗΠΑ, για το γεγονός ότι η ελληνική κυβέρνηση επέλεξε συμβούλους για τις μεγάλες αποκρατικοποιήσεις της χώρας μόνο ευρωπαϊκές χρηματοπιστωτικές επιχειρήσεις και αγνόησε τις προσφορές των αμερικανικών επιχειρήσεων. Και δεν ήταν απλώς ένα παράπονο, ήταν έκφραση έντονης δυσαρέσκειας. Το γράφουμε αυτό για να κατανοήσουν οι αναγνώστες μας από πού οι αμαρτωλές αυτές επιχειρήσεις αντλούν την τόση δύναμή τους και βρίσκονται στην πρωτοπορία των εξελίξεων. Η αμοιβή των συμβούλων αυτών δεν είναι ευκαταφρόνητη. Υπολογίζεται ότι για κάθε δημόσια επιχείρηση που θα πουληθεί σε ιδιώτες η αμοιβή των συμβούλων υπερβαίνει τα 5 εκατ. ευρώ. Τα σχόλια του διεθνούς οικονομικού Τύπου είναι πάρα πολύ δυσμενή για τις επιλογές της κυβέρνησης, καθώς διαπιστώνουν ότι για κάθε αποκρατικοποίηση η κυβέρνηση έχει επιλέξει δύο και τρεις συμβούλους, που σημαίνει αμοιβές συμβούλων γύρω στα 10 έως 15 εκατ. ευρώ. Προσθέστε σ’ αυτά τα έξοδα λειτουργίας του Ταμείου Αποκρατικοποιήσεων, διαφημίσεις και ταξίδια των ημετέρων που έχουν την αρμοδιότητα να παρακολουθούν την πορεία των αποκρατικοποιήσεων, και θα δείτε πού φτάνει ο λογαριασμός των συνολικών εξόδων. Να γιατί οι ΗΠΑ παραπονούνται γιατί δεν συμμετέχουν στο λάβετε φάγετε. Πάντως ο διοικητής της ΤτΕ Γ. Προβόπουλος έσπευσε να αναθέσει τον έλεγχο των ελληνικών τραπεζών σε αμερικανική χρηματοπιστωτική επιχείρηση.
2
Οι σημερινές εξελίξεις δείχνουν ότι οι χρηματοπιστωτικές αγορές έχουν αποκτήσει παντοδυναμία και καθορίζουν τις εξελίξεις στην παγκόσμια οικονομία με τον τρόπο που εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους. Έχουν παραμερίσει τις κυβερνήσεις και δρουν ανεξέλεγκτα. Και όμως, οι δυτικές κυβερνήσεις και στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη, ενώ διαβλέπουν τον κίνδυνο νέας παγκόσμιας οικονομικής κρίσης από τη δραστηριότητα των αγορών, πειθαρχούν σ’ αυτές και δεν έχουν την τόλμη να αντισταθούν στις απατηλές δραστηριότητές τους. Τελικά σε όλα τα δυτικά κράτη επικρατεί το δόγμα «ό,τι πουν οι αγορές». Να γιατί έχουν αποθρασυνθεί οι οίκοι αξιολόγησης και χτυπάνε τη μια οικονομία μετά την άλλη. Πρώτο θύμα η Ελλάδα, ακολούθησαν Ιρλανδία και Πορτογαλία. Τώρα τα βέλη των αγορών έχουν στραφεί προς την Ιταλία, την Ισπανία και τη μικρή Κύπρο και σειρά έχουν, λίαν προσεχώς, η Γαλλία, οι ΗΠΑ και το Βέλγιο. Και φυσικά τα βέλη των αγορών δεν πρόκειται να στραφούν προς τη Γερμανία και τα κράτη που ακολουθούν τις επιλογές της (Ολλανδία, Αυστρία και Φινλανδία). Προς το παρόν οι χώρες αυτές προστατεύονται από τις αγορές. Μπροστά στην κατάσταση αυτή η ΕΕ ουσιαστικά τηρεί στάση ανοχής και αυτό είναι το ύποπτο στην όλη ιστορία. Και την ίδια στάση τηρεί και η κυβέρνηση των ΗΠΑ. Η ΕΕ, για να περιοριστούμε στα δικά μας, και ειδικά η Ευρωζώνη, θα μπορούσε να λάβει δραστικά μέτρα για να περιορίσει τις απάτες της χρηματοπιστωτικής αγοράς. Αλλά δυστυχώς δεν έδειξε την τόλμη ούτε την ικανότητα να λάβει τα προσήκοντα μέτρα.
3
Ποια μπορούσαν να είναι τα μέτρα που έπρεπε να λάβει η Ευρωζώνη για να καταπολεμήσει την κερδοσκοπία των αγορών; Κατʼ αρχάς θα έπρεπε να είχε σταματήσει να αναγνωρίζει τις αξιολογήσεις των χρηματοπιστωτικών οίκων με επίσημη ανακοίνωση και να μην επηρεάζεται από τις όποιες επιλογές τους. Φυσικά καταγγέλλοντας την πολιτική απάτης που ακολουθούν οι οίκοι αξιολόγησης. Το δεύτερο μέτρο θα έπρεπε να ήταν η διεύρυνση της δραστηριότητας της ΕΚΤ. Η ΕΚΤ θα έπρεπε να σταματήσει να είναι προσηλωμένη σε μια στείρα αντιπληθωριστική πολιτική. Έπρεπε να προβεί στην εκτύπωση όσων ευρώ χρειάζονταν για να χρηματοδοτηθεί το χρέος των χωρών της Ευρωζώνης, αδιαφορώντας για το ύψος του πληθωρισμού. Με προσήλωση στην ανάκαμψη των κρατών-μελών της και στο χτύπημα της κερδοσκοπίας. Την περασμένη εβδομάδα, οι κερδοσκόποι θέλησαν να προκαλέσουν υπερτίμηση του γιεν. Κάτι που θα προκαλούσε μείωση των εξαγωγών της Ιαπωνίας. Την επόμενη μέρα, αντέδρασε ακαριαία η Κεντρική Τράπεζα της Ιαπωνίας και δούλεψαν εντατικά οι εκτυπωτικές της μηχανές. Έτσι έριξε στην αγορά δισ. γιεν για την αποφυγή της υπερτίμησης. Ακόμη η ΕΚΤ θα μπορούσε να εκδώσει και το ευρωομόλογο. Όλα αυτά όμως ήταν σε σύγκρουση με τα συμφέροντα των κερδοσκόπων και τα απέφυγε. Έτσι η Ευρωζώνη σήμερα βρίσκεται στο χάος.