Για μια δυναμική έξοδο από την εθνική κατάθλιψη
Στη ζωντανή και πεπληρωμένη Παράδοση του Γένους μας οι γιορτές είναι ανέκαθεν δομικό στοιχείο του πολιτισμού μας. «Βίος ανεόρταστος, μακρά οδός απανδόχευτος» (Δημόκριτος).
Βιώνουμε την περιρρέουσα ατμόσφαιρα του Δεκαπενταυγούστου. Όπου γης Ελληνισμός δεσπόζουσα η παρουσία της Κυρίας Θεοτόκου, της Μεγαλόχαρης, Υπερμάχου Στρατηγού του Γένους με τις χίλιες δυο προσωνυμίες όπως Γλυκοφιλούσα, Πλατυτέρα, Γοργοεπήκοος, Οδηγήτρια, Ελεούσα. ΝΙΚΟΠΟΙΟΣ είναι η εφέστια εικόνα της Κωνσταντίνου Πόλεως που διήρπασαν οι τρισβάρβαροι της Δ΄ Σταυροφορίας – μένει κρατούμενη ακόμη στον Άγιο Μάρκο της Βενετίας.
Ο ευλαβέστατος Φώτης Κόντογλου εξεικονίζει το βλέμμα της Μεγαλόχαρης: μελαγχολικό, απλό, ίσιο, ήσυχο, συμπαθητικό, αγαπητό, θλιμμένο και μαζί χαροποιό, αυστηρό και μαζί συμπονετικό, αγιώτατο, πνευματικό, αθώο, σκεφτικό, άμωμο, ελπιδοφόρο, υπομονετικό, πράο, σεμνότατο, βασιλικό και ταπεινό, ανθρώπινο και θεϊκό, άκακο, αδελφικό, ευγενικό, ελεγκτικό, άγρυπνο, γαληνό, φιλάνθρωπο, μητρικό, παρθενικό, δροσερό, καυτερό, τρυφερό, διαπεραστικό, ερευνητικό, απροσποίητο, ηγεμονικό, συγκαταβατικό, παρακελευστικό, αμετασάλευτο!
Ας είναι η φετινή Παναγιά εκκίνηση για μια δυναμική έξοδο από την εθνική μας κατάθλιψη.
Είμαστε το πειραματόζωο της κρίσης. Όμως ήδη η παγκόσμια οικονομία έχει παραδοθεί στην απόλυτη δικτατορία ενός πλανητικού χρηματοοικονομικού συστήματος που διψά για κέρδη-γίγαντες, με αίμα.
Η αμερικανικότατη Standard & Poors έδωσε μια πισώπλατη μαχαιριά στην ίδια την Αμερική. Η ενέργειά της είναι εγκληματική. Θα περίμενε κανείς ότι ένα κράτος που πέρασε χειροπέδες και διέσυρε διεθνώς ως έσχατο κακούργο έναν διεθνή υπάλληλο με μόνο στοιχείο την αναπόδεικτη ακόμα καταγγελία βιασμού μιας γυναίκας όταν κάποιοι βιάζουν, κυριολεκτικά και μεταφορικά την ίδια τους την πατρίδα να συλλαμβάνονται επʼ αυτοφώρω και να εγκλείονται στο Γκουαντάναμο.
Οι βρώμικοι αρχιτοκογλύφοι της S & P και οι ομόλογοί τους της Fitch και της Moody΄s και μαζί όλο το περίλαμπρο συνδικάτο του εγκλήματος της Wall Street αν υπήρχε ευνομία στις ΗΠΑ θα βρίσκονταν στις φυλακές.
Αφελές (;) το προχθεσινό κύριο άρθρο της «Washington Post». Θα επιθυμούσαν, λέει, η απόφαση υποβάθμισης από την S & P «να συνοδευόταν και από μια συγγνώμη»! Επειδή αυτή «είχε μείζονα ρόλο στην κρίση του 2008 που συνεχίζει να στοιχειώνει την παγκόσμια οικονομία, διότι, αντί να προειδοποιήσει για τον επερχόμενο κίνδυνο, ενθάρρυνε ανεύθυνες επενδύσεις σε ακίνητα που αποδείχθηκαν σκουπίδια. Οι επενδυτές γέμισαν τοξικά, οι πιστώσεις πάγωσαν, χιλιάδες θέσεις εργασίας χάθηκαν».
Ε, και; Τι μʼ αυτό; Ακαταδίωκτη και ατιμώρητη μένει και θα μένει φαίνεται. Αυτή είναι η τραγωδία των ΗΠΑ.
Δεν περιμένουμε απʼ αυτούς, αλλά από τους άλλους. Να εκδώσουν οι κατά χώρα εισαγγελείς εντάλματα συλλήψεως των υπευθύνων των Οίκων και των λοιπών «ευαγών» ιδρυμάτων της δυσώνυμης Wall Street. Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα…
Αυτοί που κυβερνούν τον κόσμο, και δεν εννοούμε τις κυβερνήσεις-ανδρείκελα, αλλά τους πραγματικούς κυβερνήτες, δηλαδή τους στυγνούς τοκογλύφους της Wall και τα ανά τον πλανήτη όργανά τους, «έχουν παραδώσει τη ψυχή τους στον διάβολο».
Παίζουν με την οικονομία, αλλά όχι μόνο. Εξουθενώνουν τις αντιστάσεις των λαών. Με πολλαπλά μέσα ελέγχουν Διοίκηση, Ενημέρωση, Παιδεία, διαφθορά, αιμομιξία χρήματος-πολιτικής.
Τα παιδιά μας και τα παιδιά του πλανήτη έχουν καταντήσει θλιβερά εξαρτήματα αυτής της διεθνούς υπερκαταναλωτικής χαβούζας. Ο μεγάλος παιδαγωγός τους είναι τα ηλεκτρονικά: ακούσματα, θεάματα, παιχνίδια. Αυτά που αλλοτριώνουν τις συνειδήσεις και απαλλοτριώνουν της βουλήσεις.
Όμως κατά την Ορθόδοξη ανθρωπολογία είμαστε πρόσωπα που κουβαλάμε την εικόνα και την ομοίωση του Θεού.
«Το μεγάλο της οικοδόμημα (της Ορθοδοξίας) δεν αποτελείται μόνο από δόγματα και μοναστικούς κανόνες. Το ʼχτισαν ποιητές, μουσικοί, ζωγράφοι, κεντηστάδες, χρυσικοί και καλαϊτζήδες, χτίστες και αρχιτέκτονες». (Τσαρούχης, «Ως στρουθίον μονάζον επί δώματος» σ. 94)
Η Κεχαριτωμένη είναι πάντοτε το πιο δικό μας πρόσωπο στη ζωή και στην ιστορία. Εκεί καταφεύγουμε «ως άρρηκτον τείχος και προστασίαν» για να λυτρωθούμε «από πάσης ανάγκης και θλίψεως και νόσου και βλάβης».
www.papathemelis.gr