ΚΛΕΙΣΤΕ ΤΙΣ ΒΡΥΣΕΣ, ΤΑ ΤΗΛΕΦΩΝΑ, ΤΑ ΦΩΤΑ Ο ΧΑΡΟΣ ΚΑΤΑΦΤΑΝΕΙ ΘΑ ΣΠΑΣΕΙ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ

Έφτασα νύχτα
στούς Δελφούς
έναν χρησμό νά πάρω,
η Κασταλία στέρεψε
βλέπω μακριά τόν Χάρο.
•••
Έρχεται περισπούδαστος
τραχύς καί αιμοβόρος,
οι Φαιδριάδες σείονται
καί φλέγεται ο χώρος.
•••
Οι Ιερείς συνάζονται
δέν ξέρουν τί νά πράξουν,
νά μείνουμε αμίλητοι
ή νά βροντοφωνάξουν.
•••
Μέσα στό Θείον άβατο
μονάχη η Πυθία
αιμόφυρτη καί σιγαλή
κύπτει στήν γήν τήν θεία.
•••
Συντρίβεται και ο Ναός
τά πάντα αλαλιάζουν,
κάτι τουρίστες πιό εκεί
τίς μηχανές αρπάζουν.
•••
Όλοι φωτογραφίζονται
μπροστά στήν αφασία
χαρίεντες καί παρδαλοί
στού νού τήν απουσία.
•••
Πάνω στίς στάχτες ίπταται
ο Χάρος καί διαβάζει
απʼ έναν πάπυρο σαθρό
ό,τι μάς ετοιμάζει.
•••
Έχει τά μάτια γαλανά
τά δόντια γυαλισμένα
ως Lady σε μνημόσυνο
μέ τά μαλλιά λυμένα.
•••
Κι αρχίζει τόν εξάψαλμο
ναι! Αγγλιστί ψαλμένο,
βάζω κι εγώ τά δυνατά
κι αυτά καταλαβαίνω:
•••
«Έλληνες, ήρθε ο καιρός
η χώρα σας τελειώνει,
αυτό αποφασίσαμε.
Κανείς σας δέν γλιτώνει.
•••
Κοιτάξτε τό Μαντείο σας
κι όλα τά Ιερά σας,
η Κασταλία στέρεψε
–γαμώ τόν κερατά σας.
•••
Αύριο τά μουσεία σας
αδειάζουν, τζαναμπέτες
θά ζήσετε ανιστόρητοι
κι ως άχρηστοι επαίτες.
•••
Θά σέρνεστε ξεβράκωτοι
τέλειωσαν τά κουστούμια
ως ζώα νεολιθικά
θά ζείτε σέ λαγούμια.
•••
Θά τρώτε ξεροκόμματα
κι όταν θά κατουράτε
θά κόβετε ένα δάχτυλο
καί θά μάς τό κερνάτε.
•••
Όλοι μας περιμέναμε
τήν ώρα τής σφαγής σας,
μέ αίμα θά ποτίζετε
τήν «ιερή» τή γή σας.
•••
Αυτά είπα καί τελείωσα
καθάρματα κι αλήτες:
ΕΣΕΙΣ ΕΙΣΤΕ ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ
ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΠΑΝΤΑ
ΟΙ ΘΥΤΕΣ»
…………………………..
…………………………..

Είπατε τω βασιλεί
χαμαί ʼπεσε δαίδαλος αυλά/
ουκέτι Φοίβος έχει καλύβην,
ου μάντιδα δάφνην/
ου παγάν λαλέουσαν,
απέσβετο και λάλον ύδωρ.