Μνημόνια – Ρόπαλα – Φίμωτρα
Σύμφωνα με τη «σχολή» αυτή, προηγείται η απαξίωση, ο ευτελισμός του αντιπάλου, στη συνέχεια τίθενται προς αυτόν εκβιαστικά, αδιέξοδα διλήμματα, ενώ στο τρίτο στάδιο της προπαγάνδας επιδιώκεται να εμπεδωθεί στους «αντιφρονούντες» το αίσθημα της απόγνωσης, της παραίτησης, της πλήρους παράδοσης στις επιλογές της κυβέρνησης και των δανειστών μας…
«Είσαστε τελειωμένοι»… Με αυτήν τη φράση η βουλευτής Ηρακλείου Μαρία Σκραφνάκη απευθύνθηκε προς τους ιδιοκτήτες ταξί της Κρήτης, για να δηλώσει ότι τους θεωρεί ασήμαντους, ανίκανους και –νομοτελειακά– ηττημένους… Δεν πρόκειται ασφαλώς μόνο για μια άστοχη και απρεπή ατομική έκφραση, αλλά για ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΠΟΥ ΔΙΑΠΕΡΝΑ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΤΟΝ Γ. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ, σύμφωνα με την οποία ΑΝΤΙΠΑΛΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ, γι’ αυτό και οι ΑΝΤΙΔΡΩΝΤΕΣ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΝΤΡΙΒΟΥΝ.
Τα πολιτικά επιχειρήματα εξαντλήθηκαν. Ο «ρωμαϊκός θρίαμβος» του Γ. Παπανδρέου –με τα χειροκροτήματα και τις ζητοκραυγές των κυβερνητικών στελεχών– απεδείχθη, και στους πλέον εύπιστους και αφελείς, ότι δεν ήταν παρά μια κακοστημένη φαρσοκωμωδία…
Γι’ αυτό η κυβέρνηση χρειάζεται αλλαγή της πολιτικής της «ατζέντας». Η πλέον βολική μέθοδος είναι η μετάθεση των οξύτατων κοινωνικοοικονομικών αντιθέσεων σε ένα ουδέτερο ιδεολογικό πεδίο. Η κυβερνητική ηγετική ομάδα θεωρεί ότι αυτήν τη δυνατότητα την προσφέρει το «δίδυμο» δημοψηφίσματα – συνταγματικές αλλαγές…
Ιδιαίτερα η διενέργεια δημοψηφισμάτων θεωρείται από τους «προπαγανδιστές» ότι μπορεί να προσφέρει μια έμμεση νομιμοποίηση, να χρησιμοποιηθεί ως «πειραματικό εργαστήριο» για την προώθηση των μέτρων του Μνημονίου σε ιδιαίτερα «ευαίσθητες» θεματικές περιοχές, όπως αυτές της ίδρυσης ιδιωτικών Πανεπιστημίων και της άρσης της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων.
Μέσω των δημοψηφισμάτων επιδιώκεται να αναδειχθεί ως κεντρικό δίλημμα για την κοινωνία η αντίθεση μεταξύ ΔΗΜΟΣΙΟΥ – ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ. Επιχειρείται η αντίθεση μεταξύ των πληττόμενων κοινωνικών ομάδων και της κυβέρνησης να μετατοπισθεί στο εσωτερικό της κοινωνίας και να αναδιατυπωθεί ως σύγκρουση συμφερόντων μεταξύ των κοινωνικών ομάδων.
Αν αυτό επιτευχθεί σε ικανοποιητικό βαθμό, τότε καθίσταται ευκολότερο το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, η ιδιωτικοποίηση των επιχειρήσεων του Δημοσίου «για ένα κομμάτι ψωμί», η διάλυση του κρατικού μηχανισμού και οι μαζικές απολύσεις εργαζομένων στο Δημόσιο, όπως επιτάσσουν άλλωστε οι όροι του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος.
Γι’ αυτό και θα είναι λάθος η συζήτηση για το «περιεχόμενο» των δημοψηφισμάτων, αν τυχόν τα προωθήσει η κυβέρνηση. Πρέπει να υπάρξει ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΑΡΝΗΣΗ ΣΤΗ ΝΕΑ ΑΘΛΙΑ ΜΕΘΟΔΕΥΣΗ.
Θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι η ηγετική ομάδα που κυβερνά και τα συστημικά συμφέροντα που τη στηρίζουν συγκροτούν ένα ΑΔΙΣΤΑΚΤΟ ΚΑΙ ΚΥΝΙΚΟ ΕΠΙΤΕΛΕΙΟ που θα προωθήσει τις επιλογές του Μνημονίου, του ακραίου νεοφιλελεύθερου προτύπου, μέσα από το δίπολο οικονομική τρομοκράτηση – καταστολή.
Κάποιοι κυβερνητικοί παράγοντες, κάποιοι βουλευτές και στελέχη του ΠΑΣΟΚ εγείρουν προσχηματικά πρόβλημα «συνείδησης»: Εμείς, ισχυρίζονται, δεν εγκαταλείψαμε τις θέσεις και τις αρχές μας, εφαρμόζουμε όμως ένα «πρόγραμμα σωτηρίας» που συνιστά ύψιστη προτεραιότητα έναντι των κομματικών μας αρχών και πεποιθήσεων…
Αυτό, ίσως, να ίσχυε για μερικούς πριν από έναν χρόνο. Τώρα όμως τα πράγματα ξεκαθάρισαν… Όλοι αυτοί οι «παράγοντες» που ψηφίζουν, ανά τακτά διαστήματα, Μνημόνια και Μεσοπρόθεσμο ή εγκρίνουν «σύμφωνα σωτηρίας», έχουν στην πράξη υιοθετήσει τη νεοφιλελεύθερη τάξη αξιών», αποδεχόμενοι ότι ο «εξορθολογισμός» της κοινωνίας και των θεσμών και η οικονομική πρόοδος θα επιτευχθούν μέσω του ακραίου ανταγωνισμού και της πλήρους απόσυρσης του κράτους από τις οικονομικές διεργασίες.
Το κυβερνητικό ΠΑΣΟΚ και η καθοδηγητική του ομάδα δεν αποτελούν διαμεσολάβηση μεταξύ Μνημονίου και κοινωνίας, η οποία λειτουργεί ως «μηχανισμός εξομάλυνσης» των ακραίων αντιθέσεων. Αντίθετα, όλοι αυτοί έχουν ενστερνισθεί όχι μόνο το οικονομικό αλλά και το πολιτικοϊδεολογικό περιεχόμενο του νεοφιλελεύθερου Μνημονίου, έχουν μετατραπεί ΣΕ ΛΥΚΟΥΣ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ ΠΟΥ ΕΞΑΠΟΛΥΟΝΤΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ…
Γι’ αυτό και είναι κυνικοί, αδίστακτοι, επικίνδυνοι. Είναι λάθος, συνεπώς, να πιστεύουμε ότι θα εγκαταλείψουν εύκολα την εξουσία, ότι θα πέσουν μ’ «ένα φύσημα»…
Ήδη το οπλοστάσιο της καταστολής, της ποινικοποίησης, της φίμωσης, της πληροφορίας και της ενημέρωσης «εκσυγχρονίζεται» και ενισχύεται…
Στόχος άμεσος, γιατί πλησιάζει ο «Μαύρος Σεπτέμβρης», είναι να εμποδιστούν οι συγκεντρώσεις στις πλατείες, να ποινικοποιηθεί οποιαδήποτε αντίδραση, οποιαδήποτε πράξη διαμαρτυρίας στρέφεται κατά των κυβερνητικών μέτρων ή των στελεχών του κυβερνώντος κόμματος. Όσο για την ενημέρωση, αυτή επιτρέπεται μόνο από τους «κυβερνητικούς» τηλεοπτικούς μηχανισμούς και τον «φίλιο» Τύπο… Αλίμονο σε εκείνους τους χρήστες του διαδικτύου, στις ιστοσελίδες και στα μπλογκ που δημοσιεύουν αντικυβερνητικά άρθρα και ειδήσεις…
Τα ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΣΥΝΟΔΕΥΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΡΟΠΑΛΑ ΚΑΙ ΤΑ ΦΙΜΩΤΡΑ… Πρέπει να κατανοήσουμε ότι δεν είμαστε απλώς «σε κατάσταση πολιορκίας», αλλά ότι πλέον «μπήκαν στην πόλη οι ΟΧΤΡΟΙ»…