Βυζάντιον

Κάπως έτσι στέκομαι τώρα μπροστά στην πιο πληκτική περίοδο του χρόνου, περιμένοντας με ανυπομονησία τη βροχή, την πρώτη ψύχρα. Κλεισμένος στο καθιστικό, με το κλιματιστικό σε πολικό mode, το μόνο που μου λείπει είναι το χνότο για να γράψω κάτι στο τζάμι. Έξω είναι σαν Πρωτοχρονιά: Δεν κινείται τίποτα και η ησυχία έχει πέσει σαν χιόνι.

Ναι, φυσικά και θα φύγω διακοπές και μάλιστα θα ακολουθήσω τη χειρότερη εκδοχή τους. Θα πάω σε νησί των Κυκλάδων, εκμεταλλευόμενος τη φιλοξενία και την καλοσύνη των φίλων. Όμως θα ρίξω στην τσάντα τον υπολογιστή και το stick ασύρματης σύνδεσης με τον τρόπο που οι γριές παίρνουν μαζί τους το εικόνισμα της Μεγαλόχαρης, η οποία, σας υπόσχομαι, θα μας απασχολήσει εντόνως την άλλη εβδομάδα. Γράφω και στις διακοπές, ναι. Δεν το κάνω για τα λεφτά. Φοβάμαι ότι αν σταματήσω δεν θα ξαναρχίσω ποτέ. Η Βενετιά δεν θα χάσει βελόνι και ο εκδότης ούτε μία τρίχα κατσαρή. Εγώ, όμως, θα χάσω το μεροκάματο. Θα μπορούσα να το τολμήσω έτσι και αποδώσουν οι παρασκηνιακές μου κινήσεις για να μπω στα «φρουτάκια» με ωραίο και πειραγμένο λογισμικό. Γενικώς με δυο-τρεις κινήσεις μπορείς πια να διαπιστώσεις ότι η ζωή δεν σου δείχνει τα δόντια της, αλλά σου χαμογελάει. Ένα μαγαζί με «φρουτάκια», διακριτικό σπρώξιμο φούντας στα όρια του πταίσματος και την επόμενη χρονιά αυτή η θείτσα που κάνει Γραφείο Τύπου στο Φεστιβάλ Αθηνών θα σου στείλει την πρόσκληση για τη σπουδαία παράσταση. Όχι πως έμεινα έξω και φέτος –θα σας πω παρακάτω για τον Κέβιν Σπέισι– αλλά ομολογώ πως δυσκολεύτηκα.

•••
Έχω πάρει το νομοσχέδιο για τον ΟΠΑΠ από δίπλα και προσπαθώ να βρω μια άκρη για να πάρω άδεια πρακτορείου με «φρουτάκια». Συζητώ με ανθρώπους που μου εξηγούν ότι τα πράγματα είναι τόσο άναρχα που καμιά νύχτα μπορεί να περάσουν και τροπολογία η οποία θα επιτρέπει και τη διάθεση γυναικών, αρκεί να είναι άνω των 25 ετών και το 75% αυτών να προέρχεται από χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αλλά ακόμα δεν με ενδιαφέρει αυτό, εγώ θέλω ένα μικρό συνοικιακό κατάστημα με «φρουτάκια», εντός του οποίου θα επιτρέπω τη χρήση ναρκωτικών. Σημειώνω δε, πως με βάση τον νέο νόμο που αποποινικοποιεί τη χρήση, δεν θα μπορείς να κάνεις τσιγαριλίκι –καθώς απαγορεύεται το κάπνισμα– αλλά δύσκολα θα έχεις πρόβλημα αν κάνεις μια ωραία γραμμή κόκας επάνω στην κονσόλα με τα φρουτάκια. Έτσι λοιπόν και ρίξεις μια ξανθιά με μπούστο δίπλα στον πελάτη, ο τύπος ήδη αισθάνεται σαν τον Τζορτζ Κλούνεϊ στη «Συμμορία των 11», στο καζίνο αγκαλιά με την γκόμενα.

•••
Ψάχνω, που λέτε, τον τρόπο με τον οποίο μπορώ να τσιμπήσω την άδεια. Απευθύνθηκα σε βουλευτή της εκλογικής μου περιφέρειας. Δεν είχε ιδέα, μου είπε ότι θα το ψάξει. Το έψαξε. Δεν έβγαλε άκρη, πέρα από τα γνωστά: Τα μηχανάκια θα σκορπίσουν σε πρακτορεία του ΟΠΑΠ, εκτός και αν ο νέος μεγαλομέτοχος του Οργανισμού (δεν παίρνουμε στα σοβαρά τον Βενιζέλο που λέει ότι δεν πωλείται, εντάξει;) αποφασίσει να ανοίξει και άλλο δίκτυο. Συνεπώς αυτήν τη στιγμή, για να κάνω ένα μαγαζί με «φρουτάκια» και όλα τα έξτρα που θέλω να του βάλω (γυναίκες, ποτά, ναρκωτικά), πρέπει να έχω άκρη στον ΟΠΑΠ για άδεια πρακτορείου. Όμως αργότερα ο άνθρωπός μου επανήλθε. Μου πρότεινε να ψαχτώ προς τον ΟΔΙΕ, τον Οργανισμό των αλογομούρηδων, καθώς και στα δικά του πρακτορεία θα μπουν «φρουτάκια». Ναι, αλλά ποιος παίζει με άλογα; Λίγοι. Όμως ποτέ δεν ξέρεις τι θα συμβεί στη συνέχεια και τι άλλες υπηρεσίες μπορείς να προσφέρεις μέσα από ένα μικρό πρακτορείο που μαζεύει φιλόζωους κυρίους. Τέλος πάντων, το πώς θα μοιραστούν οι άδειες και τι θα συμβεί με τον ΟΠΑΠ τα έχετε ήδη διαβάσει. Ομοίως κάθε οικογένεια οφείλει πλέον να αποφασίσει πού συμφέρει να πέσει το παιδί της, αν θα είναι στον τζόγο ή στα ναρκωτικά. Αυτό που ουδόλως σας έχει απασχολήσει, αλλά εγώ το ψάχνω σαν τρελός, είναι το θέμα του λογισμικού που θα διέπει τη λειτουργία των διαβολικών μηχανημάτων. Σε απλά ελληνικά: τι software θα τρέχουν τα «φρουτάκια»; Τέτοιο ερώτημα ούτε ο Σαίξπηρ, ούτε ο Ζαν Πολ Σαρτρ θα τολμούσαν να θέσουν. Το κάνω εγώ.

•••
Η κυβέρνηση δηλώνει ότι επιτρέπεται στους υποπαραχωρησιούχους του ΟΠΑΠ στα «φρουτάκια» (ο Οργανισμός θα λάβει άδεια και για τα 35.000 μηχανήματα) να εγκαθιστούν λογισμικό παιχνιδιών της επιλογής τους. Εγώ υπόσχομαι ότι αν πάρω άδεια, θα δοκιμάσω να το κάνω. Πρακτικά όμως θα κάνω μια τρύπα στο νερό ή στον δεξί μου κρόταφο. Πώς είναι δυνατόν ο πράκτορας να εγκαταστήσει δικό του λογισμικό; Ακόμα και αν δεν υπάρχει τεχνική απαίτηση να «μιλάει» το μηχάνημα με τον ΟΠΑΠ, θα πρέπει με κάποιον τρόπο να εξασφαλίζεται η αξιοπιστία (έστω, όπως νοείται στα «φρουτάκια») του παιχνιδιού. Αυτό υποτίθεται ότι προωθείται από την κυβέρνηση προκειμένου να απεγκλωβιστεί από την Intralot, που τώρα ελέγχει το λογισμικό του ΟΠΑΠ. Μπούρδες. Το αντίθετο συμβαίνει, αφού μπροστά στο μπάχαλο θα ζητηθεί η ένταξη των μηχανημάτων στο συνολικό σύστημα λογισμικού του ΟΠΑΠ. Και τι συμβαίνει εκεί; Η ανανέωση της συνεργασίας με την Intralot. Μην τρώω άλλο τον χρόνο σας. Είναι τόσο δαιδαλώδεις οι διαδικασίες και τόσο πιεστικά τα συμφέροντα, που μην αποκλείετε τη ρύθμιση του τζόγου ακόμα και ύστερα από πιέσεις σε επίπεδο κορυφής. Όσο κι αν είναι πρακτικά δύσκολο να στριμώξεις τον Βενιζέλο σε μια γωνία, αυτό μπορεί να συμβεί σε κάποιο Eurogroup από υπουργό που θα εκπροσωπεί απαιτητικό δανειστή μας.

•••
Όμως σας υποσχέθηκα θέαμα. Και να, το ελληνικό καλοκαίρι φυσάει τα σύννεφα που σαν φοβέρα στέκονταν βαριά πάνω απ’ το σπίτι μας. Και αυτά θαφτήκανε στα άπατα βάθη των ελληνικών πελάγων. Ναι, ήμουν και εγώ στην αποθέωση του βασιλιά Κέβιν μια ζεστή νύχτα με 102 τζιτζίκια και 38 κουνούπια, τόσα μέτρησα με τις αισθήσεις μου. Πρώτα πέρασα διά πυρός και σιδήρου από ουρές και μάχες σώμα με σώμα και από κατάστρωμα σε κατάστρωμα στο λιμάνι της παλιάς Επιδαύρου μεταξύ κοτέρων και θαλαμηγών για κείνο το αρόδο. Αρόδο και στις ταβέρνες για προτηγανισμένα, τα τυροπιτάκια τα τίμησε και ο βασιλιάς. Ναι, τον Κέβιν εννοώ, αν και είχε πολλούς βασιλιάδες η παράσταση, όλοι κατέληξαν τέως σαν τον Κοκό, που ήρθε ως την επιδαύρεια γη μπας και θυμηθεί τα νιάτα του, ακραίες ίντριγκες και άλλα τέτοια χαριτωμένα και νοσταλγικά σε περιβάλλον εξουσίας, περασμένα μεγαλεία και βλέποντάς τα κλαις. Το κοινό, κλασικά ελληνικό. Από θεατρόφιλους και τις γνωστές σολάριουμ κοσμικότητες μέχρι εθισμένους βαριά στην τηλεόραση. Μεταξύ μας, πάντως, απογοητεύτηκα. Ούτε τσαντίρια στήθηκαν εντός της ορχήστρας, ούτε σφυρίγματα αποδοκιμασίας προς βουλευτές και μέλη της κυβέρνησης έπεσαν, ούτε χειροκροτήματα για τον τέως. Όσο για το έργο, επίκαιρο όσο ποτέ: η μικρή και μεγάλη διαφθορά. Ελάτε τώρα, όλοι τη γνωρίζουμε, αφού όλοι κρύβουμε εντός μας έναν μικρό Ριχάρδο που, αν μπορούσε, ευχαρίστως θα έκανε ακριβώς τα ίδια με τον μεγάλο.

•••
Ήθελα να σας πω και άλλα, δυστυχώς δεν χωρούν. Ήθελα να σας πω πως όλα ανοίγουν και αυτό το καλοκαίρι, αποποινικοποιούνται τα ναρκωτικά, ανοίγει ο διαδικτυακός τζόγος, ανοίγουν τα επαγγέλματα, αλλά δυστυχώς η ψυχή μου μένει ακόμη κλειστή και, γαμώτο, υπάρχουν ακόμη οι άπλυτες τέντες που μαζεύουν ζέστη, τα τραπεζάκια με τα ζουμιά που πλακώνουν οι μύγες και τα σπόρια από καρπούζια. Και καθώς η ψυχή γονατίζει, με πιάνει ξαφνικά μια παιδική νοσταλγία και εκεί από τη θέση-παράθυρο του χαλασμένου αεροπλάνου μου αναζητώ ο ηλίθιος μια θάλασσα που ακόμη μπορεί και τρέμει, που είναι γεμάτη χιλιάδες μικρά καθρεφτάκια. Και έτσι όπως κοιτώ τα νερά της φουσκωτής Jumbo πισίνας μου, από τα κόκκινα της δύσης μου πυρώνει και αυτό το καλοκαίρι. Εντάξει, από Σεπτέμβρη θα ισιώσω, σας το υπόσχομαι.