Σεβασμός σε αυτό που καλούνται να κάνουν όσοι φοράνε στολή για 30 χρόνια είτε για 30 ημέρες

Tο πρόσφατο τραγικό γεγονός της έκρηξης στη ναυτική βάση «Αντιστράτηγος Ευάγγελος Φλωράκης» της Κύπρου, με τα αθώα θύματα, τους δεκάδες τραυματίες και τις ανυπολόγιστες υλικές ζημιές, αποκάλυψε περίεργα παιχνίδια πολιτικής, εξωτερικές πιέσεις και εξαρτήσεις, και βέβαια υπόγειες, άγνωστες στους περισσότερους, διαδρομές. Δεν θα σταθώ σε όλα αυτά, που μπορεί βέβαια να έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον και να αποκαλύπτουν έναν κόσμο ξένο για τους περισσότερους από εμάς, αλλά δεν αποτελούν κατά την άποψή μου την ουσία του τραγικού αυτού περιστατικού.
Η ουσία βρίσκεται πάντα κοντά στην πραγματικότητα, και η πραγματικότητα είναι αυτό που βιώνουμε ή που μπορεί να βιώσει ο καθένας από εμάς, αυτό που αλλάζει και σημαδεύει τη ζωή μας.
Πολλά από τα θύματα ήταν στρατιωτικοί, και όταν χρησιμοποιούμε αυτόν τον όρο, δεν εννοούμε μόνον όσους επέλεξαν όλη τους τη ζωή να αφοσιωθούν στις Ένοπλες Δυνάμεις, αλλά ασφαλώς και πρώτα απ’ όλα αυτά τα παιδιά που για ένα μεγάλο διάστημα καλούνται να υπηρετήσουν τη θητεία τους αφήνοντας πίσω σπουδές, επαγγελματική σταδιοδρομία και οικογενειακές υποχρεώσεις.
Όλοι λοιπόν όσοι υπηρετήσαμε την πατρίδα, όσοι και όσες έχουν παιδιά ή εγγόνια που υπηρετούν ή θα υπηρετήσουν, δεν απαιτούμε τίποτα περισσότερο από την εξασφάλιση της ασφάλειας και της ακεραιότητας των ανθρώπων μας σε καιρό ειρήνης. Αυτό έχει δύο διαστάσεις. Αφενός τη φυσική ασφάλεια, που εξασφαλίζεται με τεχνικές προδιαγραφές, με διατάξεις ασφαλείας, με την ανησυχία και τη μέριμνα των μονίμων στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων. Υπάρχει όμως και μια άλλη διάσταση, αυτή των προϋποθέσεων ασφαλείας, δηλαδή όλων αυτών των συνθηκών που θα πρέπει να εξασφαλιστούν ώστε εν συνεχεία η φυσική ασφάλεια να είναι εφικτή, και αυτό αποτελεί υποχρέωση της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Εθνικής Άμυνας και της κυβέρνησης. Κατάλληλα πυρομαχικά και ανταλλακτικά, προσεγμένος και σύγχρονος εξοπλισμός, αντιστοιχία των μέσων που διατίθενται με τις αποστολές που ανατίθενται, αλλά κυρίως σεβασμός σε αυτό που είναι και που καλούνται να κάνουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι που φοράνε τη στολή είτε για 30 χρόνια είτε για 30 ημέρες. Διότι, αν δεν το σέβεσαι, δεν λαμβάνεις σοβαρά υπόψη την ύπαρξή τους, άρα ούτε και όλα αυτά που θα τη διαφυλάξουν. Κάπου εκεί έγινε το λάθος στην Κύπρο, κάπως έτσι οι επιστολές του άτυχου διοικητή της βάσης έμεναν στα συρτάρια πολιτικών γραφείων. Aκούγοντας για πρώτη φορά την είδηση μου ήρθαν στο μυαλό οι πρόσφατες δηλώσεις των μελών της ελληνικής κυβέρνησης για τις Ένοπλες Δυνάμεις, περί αντιπαραγωγικότητας, αυτιστικών κ.ά.
Δυστυχώς, απαξιώνουν συστηματικά τις Ένοπλες Δυνάμεις και τους ανθρώπους τους, απαξιώνουν και υποτιμούν την κάθε ελληνική οικογένεια που επιβαρύνεται συναισθηματικά και οικονομικά για να υπηρετήσει το παιδί της. Αγνοούν τον πραγματικό λόγο ύπαρξής τους και τη σημασία που έχουν για τους έλληνες ακρίτες.
Δείχνουν να μην έχουν αντιληφθεί ποιος είναι ο ρόλος τους και ποιες οι υποχρεώσεις που πηγάζουν από αυτόν, και αυτό είναι τραγικά επικίνδυνο!

Δημήτρης Παπαγιαννίδης
Αντιναύαρχος ΠΝ,
Επίτιμος Διοικητής Ναυτικής
Εκπαιδεύσεως