Πού τις είδατε τις δάφνες, κύριε Παπούλια;

Αρχίζω να πιστεύω ότι κρατάω το βιβλίο ανάποδα και γι’ αυτό καταλαβαίνω άλλα αντί άλλων. Κάπως έτσι μου μοιάζει όλη αυτή η νέα, εκ τηλεπαραθύρων κυρίως, προπαγανδιστική εκστρατεία για την παρουσίαση των εκ Βρυξελλών αποφάσεων, σύμφωνα με τις οποίες για άλλη μια φορά (τρίτη κατά σειρά) ο «υπερπατριώτης» πρωθυπουργός, ομού μετά του συγκυβερνήτη υπουργού Οικονομικών, έσωσε τη χώρα από τη χρεοκοπία.
Τώρα, πώς γίνεται να σε σώζουν διαρκώς κι εσένα η ζωή σου να χειροτερεύει και να προβλέπεται ακόμα πιο μαύρη για τις γενεές πάσες, η χώρα σου να βγαίνει στο σφυρί και το Υπουργικό Συμβούλιο να βαράει παλαμάκια, ο δε υπερπατριώτης να ‘χει ένα χαμόγελο ως τ’ αυτιά, αυτό είναι μαγική εικόνα.
Σκηνικό πολυεθνικής, με τα στελέχη να είναι ικανοποιημένα που ‘πιασαν τον στόχο, άσχετα με το αν έμεινε το μισό προσωπικό. Αυτοί θα ‘χουν και μπόνους…
Το σκηνικό ήρθε να συμπληρώσει και η ανάλογη συνάντηση μετά του κ. Παπούλια, ο οποίος ήταν όχι μόνο περιχαρής αλλά και ορμηνευτικός προς τον «πρωθυπουργό» να μην επαναπαύεται στις δάφνες του!
Κύριε Παπούλια, που εδώ και ενάμιση χρόνο έχετε γίνει συνεργός στα δεσμά του ελληνικού λαού, πού τις είδατε τις δάφνες; Ο κ. Παπανδρέου και το συγγενικό σας κόμμα του είναι οι μεγαλύτεροι εισαγωγείς κακτοειδών, ακάνθινων στεφανιών και σταυρών μαρτυρίου και εξαθλίωσης για εκατομμύρια μισθωτούς, συνταξιούχους και μικρομεσαίους εδώ και ενάμιση χρόνο.
Είναι οι μεγαλύτεροι παραγωγοί ανέργων, ψεύδους, υποκρισίας, δημαγωγίας, απειλών και εκβιασμών προς έναν λαό τον οποίο συνειδητά και αποδεδειγμένα παρέδωσαν στα κοράκια των αγορών και τις «τρόικες», για να τους εξασφαλίσει το «κατάλληλο» περιβάλλον των μισθών πείνας, χωρίς εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, μετατρέποντας το εργατικό δυναμικό σε δούλους των μεγάλων συμφερόντων, ώστε να διασφαλίσουν την αέναη κερδοφορία τους ομού μετά των τραπεζικών ομίλων.
Είναι ύβρις προς τον ελληνικό λαό να κάνετε γιορτές της Δημοκρατίας στο Προεδρικό Μέγαρο. Είναι ύβρις να ακούμε για τις θυσίες που πιάνουνε τόπο στα παγκάρια των τραπεζιτών και των διεθνών τοκογλύφων. Για ποια Δημοκρατία είστε περήφανοι και τη γιορτάζετε κιόλας;
Για τη Δημοκρατία που δεν σέβεται τη λαϊκή ετυμηγορία και κουρελιάζει το Σύνταγμα; Για τη Δημοκρατία τού αποφασίζομεν και διατάσσομεν; Για τη Δημοκρατία των χημικών και του ξύλου;
Για τη Δημοκρατία των ανέργων και της ανύπαρκτης σε λίγο υγείας και παιδείας; Ή μήπως για τη Δημοκρατία της υποθήκευσης και του ξεπουλήματος της χώρας στα ξένα συμφέροντα;
Η Δημοκρατία σας είναι μόνο να επιτρέπετε στον λαό να νομίζει ότι εκλέγει κάθε τέσσερα χρόνια αυτούς που θα τον σταυρώσουν στη συνέχεια.
Υπάρχει μόνο η ολοένα και πιο άγρια, αδίστακτη δικτατορία των αγορών, που βρίσκει πάντα πρόθυμους πολιτικούς υπαλλήλους για να εξυπηρετούν τα συμφέροντά της.
Ο λαός δεν χρωστάει τίποτα, κύριε Παπούλια. Χρωστάει μόνο στους αγώνες των προγόνων του και σε κανέναν άλλον.
Κανέλλα Καζακοπούλου
Αθήνα