Αίτημα της κοινωνίας να φύγει η κυβέρνηση!
Η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου πρέπει να φύγει, είπε την Τετάρτη ο Αλ. Τσίπρας, οξύνοντας την αντιπαράθεση του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ με την ακολουθούμενη πολιτική και τις θριαμβολογίες μετά την πρόσφατη σύνοδο κορυφής της ΕΕ για το ελληνικό χρέος. Είναι δε χαρακτηριστικό της αντιπαράθεσης ότι ο Αλ. Τσίπρας δεν δέχθηκε να απαντήσει την Παρασκευή, σε σχετική επίκαιρη ερώτησή του στη Βουλή για τις αποφάσεις της ΕΕ, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Ευάγγ. Βενιζέλος, δηλώνοντας ότι θα επιμείνει μέχρι τέλους να απαντήσει ο ίδιος ο πρωθυπουργός για να μοιραστεί με όλη τη Βουλή την επιτυχία της κυβέρνησης στην τελευταία Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, όπως σκωπτικά ανέφερε σε σχετική δήλωσή του.
Στην Κουμουνδούρου είναι έξαλλοι πολιτικά με τις κυβερνητικές θριαμβολογίες σχετικά με τις αποφάσεις τις ΕΕ για το ελληνικό δημόσιο χρέος και τις πατριωτικές κορώνες στις οποίες επιδίδονται κυβερνητικά στελέχη, που κάνουν λόγο για σωτηρία της χώρας.
Η κυβέρνηση, λένε, αντιλαμβάνεται το «πατριωτικό της καθήκον» ως υποχρέωση να παίζει το παιχνίδι των κερδοσκόπων και του μεγάλου κεφαλαίου, αφού αυτό ακριβώς αποφασίστηκε και κατοχυρώθηκε στην τελευταία Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ.
Προσπαθούν, τονίζουν, να εμφανίσουν σαν «ανάσα» για τον λαό την πρόσφατη απόφαση, αλλά στην ουσία πρόκειται για «ανάσα» για τους δανειστές μας και τη διεθνή κερδοσκοπία. «Ανάσα» για την κυβέρνηση που μπορεί να παραμένει –για πόσο ακόμα, αναρωτιούνται– γαντζωμένη στην εξουσία, παρά την ολέθρια πολιτική που ακολουθεί και την κοινωνική καταστροφή που έχει προκαλέσει.
Είναι, συνεχίζουν, «ανάσα» για τις υπερχρεωμένες ιδιωτικές τράπεζες. Τόσον καιρό βούλιαζαν στα κέρδη τα οποία μοίραζαν στους μετόχους τους ή τα πήγαιναν στην Ελβετία και σήμερα ζουν εις βάρος του ελληνικού Δημοσίου και του λαού.
Ο Αλ. Τσίπρας ήταν ιδιαίτερα αυστηρός στην κριτική του για την πρόσφατη συμφωνία της ΕΕ καταγγέλλοντας ότι για τη νέα δανειακή σύμβαση μπήκαν ως όρος οι «εμπράγματες εγγυήσεις» (στην ουσία υποθήκη δημόσιας περιουσίας ) κάτι που σημαίνει ότι αυτό που λεγόταν παλιότερα ως ανέκδοτο, ότι «αυτοί θα πουλήσουν και την Ακρόπολη», σήμερα δεν είναι καθόλου αστείο αλλά τρέχουσα πραγματικότητα.
Στον ΣΥΝ και τον ΣΥΡΙΖΑ έχουν φτάσει στην εκτίμηση ότι το αίτημα να φύγει η κυβέρνηση «αποτελεί αίτημα ολόκληρης της κοινωνίας» και λένε ότι ήρθε η ώρα «για μια μεγάλη αλλαγή και μια μεγάλη ανατροπή, αφού το πολιτικό σύστημα, όπως το γνωρίζαμε μέχρι σήμερα, καταρρέει και ο δικομματισμός βουλιάζει».
Όμως δεν μπορούν να περιγράψουν το διάδοχο σχήμα και αρκούνται σε διαπιστώσεις, όπως ότι «η Αριστερά στη σημερινή συγκυρία οφείλει να βαδίσει τον δρόμο της κοινής δράσης και της ενότητας, συσπειρώνοντας δίπλα της όλες τις δυνάμεις που αντιδρούν στην πολιτική του Μνημονίου». Πρόταση που, όπως είναι φυσικό, ούτε καν τη συζητάει το ΚΚΕ το οποίο εντάσσει στα κόμματα «του ευρωμονόδρομου» τον ΣΥΝ ο οποίος, στον βαθμό που του αναλογεί, είναι συνυπεύθυνος –σύμφωνα με το ΚΚΕ– για τα σημερινά αδιέξοδα, αφού το 1992 ψήφισε στη Βουλή τη Συνθήκη του Μάαστριχτ που ήταν η μήτρα των σημερινών μέτρων.
Με διαφορετική φυσικά αφετηρία την πρόταση για συμπόρευση απορρίπτει και η Δημοκρατική Αριστερά του Φώτη Κουβέλη, η οποία επιμένει ότι μια σύγχρονη αριστερή δύναμη, εκτός από τον καταγγελτικό λόγο, πρέπει να αρθρώνει και προτάσεις που να βγάζουν τη χώρα από το σημερινό αδιέξοδο.