Διαπραγματευτές ή ακροατές αποφάσεων;

Πρωταγωνιστής σ’ αυτό το όργιο προπαγάνδας είναι το «δίδυμο» Γ. Παπανδρέου – Ευάγγ. Βενιζέλος… Ο πρώτος, αφού πριν από λίγες εβδομάδες παραιτήθηκε για μερικές ώρες, εμφανίζεται τώρα ως σκληρός διαπραγματευτής, ως θριαμβευτής που διασφάλισε την αποτροπή της χρεοκοπίας της χώρας… Ποιος; Αυτός που κλήθηκε την παραμονή της Πέμπτης 21 Ιουλίου για να του ανακοινωθούν απλώς οι επιλογές του πολιτικοχρηματιστικού διευθυντηρίου, χωρίς βεβαίως να ζητηθεί, καν, η γνώμη του… Γι’ αυτό και ο ίδιος, άπελπις, δήλωνε στους συνεργάτες του τον φόβο του για το «πώς θα ανακοινώσει τα μέτρα και τις αποφάσεις αυτές στον ελληνικό λαό». Μια περαστική «τύψη συνείδησης» μπροστά στους ογκόλιθους του πολιτικού κυνισμού…
Όσο για τον κ. Ευάγγ. Βενιζέλο, αυτός κατάφερε να «χρεοκοπήσει» στο κυβερνητικό του «πόστο» μέσα σε λίγες εβδομάδες. Έφθασε στο σημείο να υιοθετήσει ο ίδιος τον όρο της «επιλεκτικής χρεοκοπίας», εξηγώντας μας μάλιστα ότι είναι ανώδυνος, ενώ σήμερα, μετερχόμενος τους γνωστούς πολιτικούς «παλικαρισμούς», απειλεί τους οίκους αξιολόγησης, που μας υποβαθμίζουν ανά εβδομάδα, με περικοπή της συνδρομής… Έχει πάντως αναλάβει προσωπικώς τη διαδικασία της εθνικής εκποίησης, επιδιώκοντας να αποκτήσει ερείσματα και αναγνώριση στις ιεραρχίες της παγκόσμιας διακυβέρνησης.
Ποιο είναι όμως το πραγματικό αντίκρισμα της «σωτήριας απόφασης» της 21ης Ιουλίου, εάν το αποτιμήσουμε ψύχραιμα και αντικειμενικά, πέρα από την τηλεοπτική φρενίτιδα της κυβερνητικής προπαγάνδας;
Μας εμφανίστηκε, περίπου ως δώρο, το ποσόν των 159 δισ. ευρώ… Στο ποσόν αυτό περιλαμβάνονται 59 δισ. ευρώ από το πρώτο Μνημόνιο, που δεν έχουμε ακόμα εισπράξει. Υπολογίζεται προσέτι το ποσόν των 37 δισ. ευρώ από την εθελοντική συμμετοχή των τραπεζών για την ανταλλαγή των παλαιών ομολόγων, και ακόμα 12,5 δισ. ευρώ για επαναγορά ομολόγων από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Στήριξης (EFSF)… Τέλος υπολογίζεται και ένα ποσόν γύρω στα 50 δισ. ευρώ από τη συμμετοχή ιδιωτών στην επαναγορά ομολόγων…
Όλες αυτές οι αναφορές μοιάζουν με ανέξοδα ευχολόγια για μια οικονομία που βυθίζεται στην ύφεση, στην ανεργία, οδηγείται μήνα με τον μήνα στη διάλυση του παραγωγικού της μηχανισμού και παρ’ όλα αυτά καλείται να πληρώνει για πολλές δεκαετίες δυσθεώρητα χρέη που, παρά τις όποιες διευκολύνεις (επιτόκια, χρονικές παρατάσεις), δεν μπορούν να αντιμετωπισθούν.
Με το άρθρο 7 της συμφωνίας η Ευρωζώνη παραμένει ανοχύρωτη. Ο προσδιορισμός των μέτρων ως απολύτως ιδιαιτέρων και μοναδικών για την περίπτωση της χώρας μας αφήνει ελεύθερο το έδαφος στους κερδοσκόπους να καθορίσουν ως νέους –και πλέον κρίσιμους– στόχους τις οικονομίες της Ιταλίας και της Ισπανίας… Εάν το επιτύχουν αυτό τότε δρομολογείται η αρχή του τέλους της Ευρωζώνης και της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έστω και σ’ αυτήν την ατελέστατη μορφή που τη γνωρίσαμε μέχρι σήμερα…
Σ’ όλες αυτές τις κρίσιμες διαδικασίες, σ’ όλες αυτές τις αποφάσεις που μπορεί να κρίνουν το μέλλον της ίδιας της Ευρώπης, η πολιτική μας ηγεσία όχι απλώς ήταν απούσα, αλλά δεν διαθέτει την πολυτέλεια, τον χρόνο, να ασχοληθεί και να κατανοήσει τις τόσο πολύπλοκες και σύνθετες αυτές διαδικασίες…
Έχει ανοιχτό άλλωστε τον πόλεμο κατά της κοινωνίας… Σειρά έχουν αυτήν την περίοδο οι ιδιοκτήτες των ταξί, το δημόσιο πανεπιστήμιο, οι φοροφυγάδες των 5.000 ευρώ… Τους μεγάλους φοροφυγάδες, τους φοροκλέπτες, εκείνους που θησαυρίζουν από τη «μαύρη οικονομία» τους αντιμετωπίζει άλλωστε με «πρωτοφανή αυστηρότητα» από την TV, βγάζοντας τηλεοπτικά διαγγέλματα για τη δήθεν σύλληψη της φοροδιαφυγής και την τιμωρία τους… Όπως μας δηλώνει μάλιστα ο Ευάγγ. Βενιζέλος, υπάρχουν βεβαιωμένα ποσά προς είσπραξη που ανέρχονται σε 41 δισ. ευρώ… Περιμένουμε να παρουσιάσει την επόμενη περίοδο τον απολογισμό του…
Η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός γνωρίζουν πολύ καλά ότι τους περιμένει ο ΜΑΥΡΟΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ… Όταν και τα τελευταία «νέφη» της ολοκληρωτικού χαρακτήρα προπαγάνδας τους διαλυθούν, όταν τα εισπρακτικά σημειώματα θα καταφθάνουν στους πολίτες «κατά ριπάς», όταν τα λουκέτα πολλαπλασιασθούν, όταν η ανεργία εκτοξευθεί επισήμως στο 18% και λόγω της απόλυσης του εποχικού προσωπικού των τουριστικών δραστηριοτήτων… Όταν οι πλατείες γεμίσουν ασφυκτικά όχι από «αγανακτισμένους» αλλά από πολίτες εξοργισμένους και αποφασισμένους να δώσουν τέλος στην εθνική, οικονομική και κοινωνική καταστροφή…
Γι’ αυτό και ο Γ. Παπανδρέου και η «ομάδα» του προετοιμάζουν προς εκτόνωση, και κυρίως προς αποπροσανατολισμό, δημοψηφίσματα… Όταν η χώρα εκποιείται και η κοινωνία διαλύεται!
Το πραγματικό δημοψήφισμα όμως έχει ήδη αποτυπωθεί στη συνείδηση και στην απόφαση του κάθε πολίτη, ολόκληρης της κοινωνίας. Είναι ένα καθολικό ΟΧΙ στη συνέχιση της καταστροφικής αυτής πορείας, είναι ταυτόχρονα ένα μεγάλο ΝΑΙ στην απομάκρυνση της κυβέρνησης, στη διενέργεια εκλογών με την ελπίδα να υπάρξει μια στρατηγική πρόταση ικανή να ανασχέσει την πορεία εθνικής και κοινωνικής υποδούλωσης στην οποία μας οδηγεί συνειδητά η σημερινή κυβέρνηση.