Βυζάντιον

Αλλά να, συζητώντας για κυρίες, πώς θα μπορούσα να αποφύγω μια επιβεβλημένη και βιαστική στάση -σαν αυτοκίνητο που φρενάρει απότομα- στην περίπτωση της Ντόρας; Νομίζω πως μας χάρισε τη δήλωση της χρονιάς και την υπόσχεση της δεκαετίας. Αν δεν καταφέρει το κόμμα της να μπει στη Βουλή, η ίδια θα εγκαταλείψει την πολιτική. Πόσο άδικο και πόσο ζυγισμένο συνάμα! Η Ντόρα τα κατάφερε στον στίβο των γυναικών, εισερχόμενη στην ωριμότητα ευθυτενής, ακμαία και με μια επίφαση δροσιάς στο βλέμμα. Εξέρχεται, όμως, από τον στίβο της πολιτικής με το κεφάλι κάτω, χωρίς καν να μας χαρίσει μια καθαρόαιμη μητσοτακική ματιά. Και τι θα μπορούσε να κάνει η Ντόρα εκτός πολιτικής; Ηλίθια ερώτηση, από εκείνες που εδώ και χρόνια τίθενται από παπαγαλάκια και ημιμαθείς επαρχιώτες που νομίζουν ότι σταδιοδρομούν στη δημοσιογραφία κολακεύοντας πολιτικούς. Δεν ρωτάς τι θα κάνει ο πολιτικός εκτός πολιτικής, αλλά τι έκανε εντός της. Όσο είναι εκτός μάς είναι εντελώς αδιάφορος. Υποθέτω, το ίδιο θα συμβεί και με την Ντόρα αν και όταν αποσυρθεί, που ουδόλως το ευχόμαστε. Από την άλλη, και να αποχωρήσει κάτι θα βρει να κάνει, δεν χάνονται αυτοί οι άνθρωποι. Να, ας πούμε να φυτεύει ντομάτες στα στρέμματα που διαθέτει στη Σαβοΐα. Επώνυμη βιολογική καλλιέργεια. Μια χαρά. Τέλος πάντων, θυμίζω στους επιλήσμονες κεντροδεξιούς ψηφοφόρους ότι η κ. Μπακογιάννη ηγείται του κόμματος της Δημοκρατικής Συμμαχίας (ΔΗΣΥ) που απειλεί να αποτελέσει και ΔΥΣΗ μιας καριέρας. Δύο γράμματα αντιμεταθέτεις και πουλάς μετά εξυπνάδα. Είδατε πόσο εύκολο είναι;
•••
Πού είχαμε μείνει από την προηγούμενη φορά; Α, ναι. Ήμουν κάτω από έναν πλάτανο και απορούσα τι θα συμβεί στη σύνοδο κορυφής. Δεν ήξερα, αφού έγραφα Πέμπτη μεσημέρι. Λίγο αργότερα η χώρα χρεοκόπησε (αλλά δεν το λέει), ένας παλαβός Νορβηγός σκότωσε σχεδόν 90 συμπατριώτες του και η Amy Winehouse πήρε την τελευταία δόση – η μοιραία δόση είναι η πρώτη, πιστέψτε με. Ειλικρινώς νομίζω πως το ανθρώπινο είδος έχει πλέον μεταλλαχθεί. Μια δεκαετία νωρίτερα αυτά τα γεγονότα, ακόμα και αν είχαν εξελιχθεί με τον ίδιο τρόπο, θα είχαν εντελώς διαφορετικό αντίκτυπο. Ελάτε να τα δούμε ένα προς ένα.
•••
Η χώρα χρεοκόπησε με τέτοιον τρόπο, ώστε ήδη το έχουμε ξεχάσει. Πείτε την επιλεκτική χρεοκοπία, πείτε την όπως θέλετε, αυτό δεν αφαιρεί την ουσία. Φανταστείτε, όμως, ότι βρισκόμαστε όχι μακριά, στο 2001, τρία χρόνια πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες, σε μια καλή και δίκαιη ημερομηνία για να χρεοκοπήσουμε. Έχετε επίγνωση τι θα συνέβαινε έξω από το περιβάλλον Μνημονίου και μηχανισμού στήριξης; Στάση πληρωμών, κόσμος στους δρόμους, τούβλα στις βιτρίνες των τραπεζών, πλιάτσικο στα σούπερ μάρκετ. Τώρα το βιώνουμε σε μικρογραφία και με δόσεις. Πρέπει να είμαστε η μοναδική χώρα σε αυτόν τον κόσμο (μπορεί και σε άλλον) που χρεοκόπησε με cool τρόπο και η αγανακτισμένη κοινή γνώμη λέει να βγει στους δρόμους από Σεπτέμβρη, μην την πιάσουν οι ζέστες. Όμως πρέπει να είμαστε επίσης και η μοναδική χώρα στη Γη με κυβέρνηση που επαίρεται για μεταρρυθμίσεις, τρίμπλες και ρυθμίσεις, αλλά δεν μπορεί να επιστρέψει στην πρωτεύουσα την κεντρική της πλατεία. Ζούμε μια τρέλα λες και πάθαμε κρίση επιληψίας μέσα σε ντίσκο. Πριν από δέκα μέρες ετίθετο θέμα επιβίωσης της χώρας. Σήμερα μας απασχολούν οι ταξιτζήδες. Πριν από ένα μήνα η κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ ψήφιζε τον σκληρότερο νόμο μέτρων που εφαρμόστηκαν σε δυτική οικονομία, αλλά σήμερα οι ίδιοι τύποι επαναστατούν για τους ταρίφες. Πριν από δέκα μέρες υπήρχε μια πλατιά κοινωνική πλειοψηφία κατά του Μνημονίου, πλην όμως ουδείς εξ αυτών πρότεινε να μην πάρουμε το καινούργιο δάνειο. Όλα αυτά τα συνοψίζει μια χαριτωμένη έκθεση, που δεν νομίζω ότι έλαβε δημοσιότητα, και διακινήθηκε μέσω του Reuters. Εμένα, για παράδειγμα, μου ήρθε μέσω Λονδίνου, από άνθρωπο (όχι Έλληνα) που χειρίζεται επενδυτικά κεφάλαια με προορισμό τα Βαλκάνια.
•••
Η ανάλυση λέει πως ακόμα και αν αρχίζεις να σπέρνεις ευρώ στην Ελλάδα, δεν πρόκειται να πάρεις πίσω καρπούς επειδή, πολύ απλά, δεν υπάρχει η τεχνογνωσία, η διάθεση και η πολιτική βούληση για να να πετύχεις κάτι. Υπάρχει γραφειοκρατία, διαφθορά, αστοχία, βλακεία και εγκληματική αμέλεια – αυτά που είναι η πατρίδα μας δηλαδή. Ήρθε και κάτι άλλο, το οποίο βέβαια εδώ δεν πήρε δημοσιότητα: Οι «Financial Times» δημοσίευσαν ένα άρθρο-πρόσκληση που καλούσε την Ελλάδα να βάλει στη φυλακή διεφθαρμένους πολιτικούς και επιχειρηματίες, μετά να αναθέσει σε ιδιωτικές εταιρείες τη συλλογή δημοσίων εσόδων και στο τέλος να προσλάβει ξένους τεχνοκράτες που θα αναλάβουν τη διαχείριση των αναπτυξιακών κονδυλίων. Δεν πρόκειται να γίνει τίποτα από αυτά (παρά τις εξαγγελίες για είσοδο ιδιωτών στην είσπραξη οφειλών) με εξαίρεση την εμπλοκή των ξένων στη διαχείριση των κονδυλίων. Πρέπει να γνωρίζετε ότι τόσο στις επιμέρους συζητήσεις του Παπανδρέου, όσο και στις επαφές του Βενιζέλου, το θέμα εκχώρησης αυτού που ονομάζουμε «εθνική κυριαρχία» τίθεται όλο και πιο επιτακτικά. Προσωπικά δεν με χαλάει καθόλου: Είδαμε που οδήγησαν τη χώρα οι Έλληνες, ευκαιρία είναι να την πάρουν από το χέρι και κάποιοι σοβαροί παράγοντες. Αυτό θα το έκανα και πανό να το πάω στο Σύνταγμα, αν δεν είχα καλή πληροφόρηση για όσα συμβαίνουν στο πλαίσιο των επιχειρούμενων αποκρατικοποιήσεων.
•••
Πιστέψτε με, δεν θέλετε να ξέρετε τι συμβαίνει εκεί. Το πρόβλημα είναι ότι δεν ξέρουν ούτε οι ίδιοι. Ακόμα και ο τεχνοκρατικός μηχανισμός που θέλουν να στήσουν πατάει σε ελώδες έδαφος. Βιαστικές ενέργειες, σύμβουλοι αμφιβόλου επάρκειας και πανικός για να προλάβουν, καλύπτοντας παράλληλα τα νώτα τους. Η σκληρή αλήθεια των πραγμάτων λέει ότι οι αποκρατικοποιήσεις ουσιαστικά θα συντονιστούν από Γαλλογερμανούς που θα πάρουν, ασφαλώς, αυτά που τους ενδιαφέρουν σε τιμές προσφοράς. Και ποιος να μου το έλεγε ότι το νέο αντάρτικο απέναντι στη νέα κατοχή θα το στήσουν οι εγχώριοι μεγαλοεργολάβοι. Οι ίδιοι που μας έσπρωξαν εδώ…
•••
Βλέποντας εικόνες από τη Νορβηγία συνειδητοποιώ ότι το μακελειό συνέβη σε μια
από τις καλύτερες χώρες του κόσμου και όχι στην Ελλάδα. Στην Ελλάδα έχεις κάθε λόγο να βουτήξεις ένα καλάσνικοφ και να μαζεύεις ζωές σαν λουλούδια. Δεν γίνεται όμως ποτέ. Προφανώς επειδή υπάρχει η ελληνική οικογένεια, αλλά όχι με τον τρόπο που πιστεύετε. Η ελληνική οικογένεια είναι τόσο βίαιη, ώστε απορροφά τις εντάσεις της. Εδώ ο τρελός θα πάει να δείρει τη γυναίκα του, τη μάνα του, τον πατέρα του, τα παιδιά του, θα ηρεμήσει. Στη Νορβηγία δεν μπορεί να το κάνει αυτό. Ήθελα, λοιπόν, να σας πω ότι και αυτό δεν θα γινόταν πριν από δέκα χρόνια. Ήταν λιγότερη η διασπορά του internet. Τώρα ένας ψυχοπαθής από την Ελλάδα συναντά τον ψυχάκια από τη Νορβηγία και υψώνουν τη βλακεία στο τετράγωνο. Άσε που αν διαβάσεις τις θέσεις του Νορβηγού για τα ελληνικά θέματα, θα δεις μέχρι και κοινοβουλευτικούς άνδρες να συμφωνούν μαζί του. Καταδικάζουμε, βέβαια, τις μεθόδους (υπάρχουν και άλλες), αλλά όχι τις ιδέες που τον οδήγησαν εκεί.
•••
Πάντα φτάνω στο τέλος της στήλης και βλέπω ότι ξόδεψα τον χώρο σε ανώφελα παραληρήματα. Δεν είπα ας πούμε κάτι για την αδυναμία του κομματικού κατεστημένου να μας απελευθερώσει από τα κλειστά επαγγέλματα. Δεν πειράζει. Κλείνω φέρνοντας στο μυαλό το φέρετρο της Amy να μπαίνει στον φούρνο του κρεματορίου. Είπαμε να το κάψουμε, βρε Amy, αλλά όχι και έτσι…