Οι οίκοι αξιολόγησης και η κρίση χρέους

1
Οι τρεις μεγαλύτεροι οίκοι αξιολόγησης των οικονομιών και των τραπεζών (η Moody’s, η Standard and Poors και η γαλλική Fitch) έχουν καταστεί οι δυνάστες των οικονομιών, γιατί έχουν αποκτήσει τεράστια δύναμη και ασφαλώς υψηλότατα κέρδη. Μέχρι το τέλος της δεκαετίας του ’70, οι οίκοι αυτοί ψωμοζητούσαν. Ήταν επιχειρήσεις που προσπαθούσαν να διατηρηθούν στη ζωή παίρνοντας εργασίες από διάφορα κράτη και ορισμένες τράπεζες, μικρές επί το πλείστον, προκειμένου να επιβιώσουν! Η ΕΕ και ειδικά αυτοί οι οποίοι είχαν την έμπνευση να καταρτίσουν τον κώδικα “Βασιλείας” για τη λειτουργία των τραπεζών, τροφοδότησαν τον κύκλο εργασιών αυτών των φτωχών μέχρι τότε οίκων αξιολόγησης. Ζωντάνεψαν και απέκτησαν τη σημερινή τους δύναμη, όταν η ΕΚΤ απεφάσισε να τους αναθέσει την αρμοδιότητα να αξιολογούν τις ευρωπαϊκές τράπεζες και την αξιοπιστία και φερεγγυότητα των κρατικών ομολόγων των διαφόρων κρατών. Να γιατί τώρα η ΕΕ και η ΕΚΤ δεν τολμούν να θίξουν αυτές τις καταστροφικές για την παγκόσμια οικονομία επιχειρήσεις. Το 2008 όταν η σημερινή κρίση βρισκόταν στο ζενίθ, ο γάλλος Πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί, είχε προτείνει να τεθεί υπό έλεγχο η δραστηριότητα αυτών των οίκων. Την ίδια απόφαση, κατόπιν επιμονής του, έλαβε και το νεοπαγές G-20. Και όμως έκτοτε κανένα μέτρο δεν ελήφθη από την ΕΕ, την ΟΝΕ ή από την κυβέρνηση των ΗΠΑ, για να σταματήσει αυτό το εμπόδιο της τάχα αξιολόγησης των ομολόγων των κρατών, των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων. Όλοι όσοι ήθελαν να αξιολογηθούν θετικά πλήρωναν τεράστια ποσά στους οίκους αυτούς και η βαθμολογία τους ήταν συνάρτηση των ποσών που πλήρωναν. Και όμως οι αξιολογήσεις τους θεωρούνταν αυθεντία. Πλήρης υποδούλωση.

2
Οι εταιρείες αυτές παρουσίασαν γιγαντιαία αύξηση τζίρου και αυτό ήταν επόμενο. Τα κέρδη τους έφτασαν σε δισθεώρατα ύψη, καθώς η ΕΚΤ, οι κυβερνήσεις των κρατών και η ΕΕ του Μπαρόζο θεωρούσαν τις αξιολογήσεις αυτές πυξίδα συμπεριφοράς και πορείας. Έτσι, με την υποστήριξη κυβερνητικών αξιωματούχων, αλλά και αξιωματούχων διεθνών οργανισμών και τραπεζικών ιδρυμάτων, οι οίκοι αξιολόγησης είδαν τα κέρδη τους να ανεβαίνουν ιλιγγιωδώς. Ειδικά η Moody’s τη δεκαετία του ’80 και του ’90 παρουσίαζε αύξηση κερδών από χρόνο σε χρόνο σε ποσοστό 500-900%. Και για να έχουν αρμονική συνεργασία με τα κράτη πραγματοποιούσαν την αξιολόγηση κρατών εντελώς δωρεάν. Τι προσέφεραν μέχρι τώρα αυτές οι εταιρείες στην παγκόσμια οικονομία και ποιος είναι ο ρόλος τους στη δημιουργία της σημερινής κρίσης; Το 2001, λίγες μέρες πριν πτωχεύσει η Αμερικανική Enron, την αξιολογούσαν στην ανώτατη βαθμίδα φερεγγυότητας (ΑΑΑ). Και το ίδιο φαινόμενο παρουσιάζεται και το 2008 με την αξιολόγηση της Leyman Brothers και της πυραμίδας Madoff. Λίγες ημέρες πριν από την πτώχευσή τους και οι τρεις οίκοι τις είχαν κατατάξει στην κατηγορία ΑΑΑ. Την Ιρλανδία λίγους μήνες πριν από την ένταξη της στο Μηχανισμό Στήριξης και την υπαγωγή στο Μνημόνιο την παρουσίαζαν ως την πλέον ανθούσα χώρα της Ευρωζώνης. Περίεργος είναι και ο ρόλος τους στη δημιουργία της σημερινής κρίσης, η οποία ως γνωστόν ξεκίνησε από τις αφερέγγυες δανειοδοτήσεις, για αγορά ακινήτων από τις τράπεζες των ΗΠΑ. Προτού σκάσει η φούσκα αυτή, οι τρεις οίκοι αξιολόγησης είχαν ελέγξει 42.600 περιπτώσεις τέτοιων δανειοδοτήσεων και τις είχαν κατατάξει στην κατηγορία ΑΑΑ. Όταν έσκασε η φούσκα, απεδείχθει ότι οι περιπτώσεις αυτές κατά ποσοστό 90% ήσαν σκουπίδια. Οι οίκοι όμως είχαν εισπράξει τις παχυλές αμοιβές τους από τις ενδιαφερόμενες τράπεζες. Αλήθεια, σ’ αυτούς τους οίκους της απάτης είναι δυνατόν να παραδώσουμε τους λαούς κ. Τρισέ; Γιατί άραγε μέχρι τώρα δεν έχει ερευνηθεί η δραστηριότητα αυτών των οίκων; Γιατί τόση ανοχή, όταν όλοι γνωρίζουν τα παιχνίδια τους;