«Θηλιά» για τα φιλανθρωπικά ιδρύματα η κρίση
Γιατί ενώ τα ιδρύματα αυτού του τύπου, που ανήκουν στο κράτος ή στην Εκκλησία, έχουν πόρους για να λειτουργήσουν, εκείνα των διαφόρων οργανώσεων συντηρούνται από την εθελοντική προσφορά, τις δωρεές και τη φιλανθρωπία. Αυτά ακριβώς τα ιδρύματα αντιμετωπίζουν πλέον πρόβλημα επιβίωσης.
Οι δωρεές έχουν μειωθεί στο ελάχιστο, οι προσφορές ειδών έχουν πέσει πολύ και μόνο οι εθελοντές -που, αντιθέτως με τις δύο άλλες περιπτώσεις, αυξάνονται, δείχνοντας ότι λεφτά μπορεί να μην υπάρχουν αλλά η διάθεση της προσφοράς παραμένει μεγάλη- σώζουν κάπως την κατάσταση. Όμως τα έξοδα είναι πολλά, οι δωρεές εδώ και χρόνια δεν εκπίπτουν από την εφορία, συντελώντας ακόμα περισσότερο στη μείωσή τους, και η κατάσταση έχει φθάσει στο απροχώρητο. Το χειρότερο όμως απ’ όλα είναι ότι η νομοθεσία αντί να βοηθά τη λειτουργία όλων αυτών των ιδρυμάτων με το τεράστιο έργο, τη δυσχεραίνει μέχρι του βαθμού που να τα οδηγεί σε κλείσιμο! Συγκεκριμένα: Μέχρι πριν από λίγα χρόνια για τις δωρεές υπήρχε σημαντική απαλλαγή από την εφορία, ως κίνητρο για να δίδονται ενισχύσεις σε φιλανθρωπικά ιδρύματα. Σήμερα τέτοια κίνητρα δεν υπάρχουν και, δεδομένης και της οικονομικής κρίσης, οι δωρεές έχουν σχεδόν σταματήσει. Από την άλλη, η νομοθεσία που διέπει τη λειτουργία των διαφόρων ιδρυμάτων είναι πολύ αυστηρή και προβλέπει προδιαγραφές πολυτελούς διαβίωσης για τους τροφίμους! Για παράδειγμα, ένα γηροκομείο θα πρέπει να λειτουργεί ως ιδιωτικός Οίκος Ευγηρίας Α’ Κατηγορίας! Δηλαδή θα πρέπει να έχει μέχρι τρίκλινα δωμάτια, με ξεχωριστό μπάνιο, τηλεόραση, συγκεκριμένο προσωπικό, γιατρούς κ.λπ. Στον ιδιωτικό Οίκο Ευγηρίας όμως αυτής της κατηγορίας, ο κάθε τρόφιμος πληρώνει από 800 ευρώ και πάνω τον μήνα, ενώ στα ιδρύματα δεν πληρώνει τίποτα! Δεν υποστηρίζουμε βέβαια να γίνουν άσυλα τα γηροκομεία και τα ορφανοτροφεία, αλλά θα μπορούσε ειδικά για τα ιδρύματα αυτά η νομοθεσία να γίνει πιο ελαστική. Για παράδειγμα, από τη στιγμή που υπάρχουν 3 και 4 εθελόντριες που μαγειρεύουν, γιατί να απαιτείται η πρόσληψη μάγειρα ή από τη στιγμή που υπάρχουν πολλές εθελόντριες που προσφέρονται για να βοηθούν τους τροφίμους, γιατί να προβλέπεται η πρόσληψη τραπεζοκόμων και καθαριστριών; Εξαιτίας αυτών ακριβώς των υπερβολών, το γηροκομείο του Αγ. Παντελεήμονα στη Δραπετσώνα έκλεισε! Σε οριακή κατάσταση βρίσκεται εξάλλου και το γηροκομείο της Αδελφότητας «Λυτρωτής» που βρίσκεται στην οδό Δερβενακίων 65 στην περιοχή της Αγ. Σοφίας.
Πρόκειται για ένα εξαιρετικό ίδρυμα που ιδρύθηκε το 1940 και από το 2007 λειτουργεί σε ιδιόκτητο πενταώροφο κτίριο όπου φιλοξενούνται γύρω στις 30 υπερήλικες Πειραιώτισσες, από τις οποίες οι μισές είναι κατάκοιτες, σ’ ένα περιβάλλον που θυμίζει ξενοδοχείο 5 αστέρων.
Το γηροκομείο διαθέτει επίσης οργανωμένο και πλήρως εξοπλισμένο ιατρείο καθώς και φαρμακείο, σύγχρονη κουζίνα, τραπεζαρία και βέβαια το παρεκκλήσι της Αγ. Αικατερίνης για τις λατρευτικές ανάγκες των τροφίμων, αλλά και της γειτονιάς.
Αυτό το ίδρυμα που τόσα χρόνια επιβίωσε μόνο χάρη στη φιλανθρωπία του κόσμου, τώρα που βρίσκεται στο απόγειο της παραγωγικότητάς του και πραγματικά αποτελεί πρότυπο φιλανθρωπικού έργου, κινδυνεύει να μην μπορέσει να τα «βγάλει πέρα» καθώς έχουν συσσωρευθεί δάνεια και υποχρεώσεις, ενώ είναι υποχρεωμένο να έχει κι έναν μεγάλο αριθμό μόνιμου προσωπικού, το οποίο αυξάνει υπερβολικά τα λειτουργικά του έξοδα.
Επειδή είναι πολλά τα φιλανθρωπικά ιδρύματα που βρίσκονται σ’ αυτήν την κατάσταση, μήπως θα έπρεπε να γίνουν, κύριε Λοβέρδο, κάποιες τροποποιήσεις στο νομικό πλαίσιο που τα καλύπτει για να… ξεσφίξει η θηλιά από τον λαιμό τους και να μπορέσουν να συνεχίσουν το άκρως απαραίτητο για την κοινωνία -ειδικά αυτήν τη δύσκολη εποχή- έργο τους;