Επίσκεψη ισορροπίας…

Πολλοί την αποδίδουν στην τήρηση των ισορροπιών. Άλλοι της δίνουν βαθύτερη πολιτική σημασία, ενώ άλλοι πιστεύουν ότι αποτελούσε απλώς προσπάθεια στήριξης της Ελλάδας και της κυβέρνησής της.

Η απάντηση είναι σύνθετη. Η επίσκεψη, νομίζουμε, κάλυπτε και τις τρεις σκοπιμότητες, με έμφαση στην πρώτη και την τρίτη. Και εξηγούμε γιατί. Η κυρία Κλίντον ερχόταν από Άγκυρα. Δεν θα ήταν δυνατόν αμερικανίδα υπουργός Εξωτερικών να επισκεπτόταν την Τουρκία αγνοώντας επιδεικτικά την Αθήνα. Θα αποδυνάμωνε ακόμη και το ταξίδι στην Άγκυρα –μην ξεχνάμε ότι οι σχέσεις Άγκυρας – Ουάσινγκτον στερούνται της θερμότητας που διέκρινε άλλες εποχές τις σχέσεις των δύο κρατών– αφού θα έδειχνε μεροληπτική υπέρ της Τουρκίας διάθεση, άρα σαφή προτίμηση στη γείτονα, την ώρα που η «φίλη και σύμμαχος» Αθήνα δοκιμάζεται από τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης. Θα αποτελούσε εξάλλου αντίθεση στην επίσημη στάση του Προέδρου Ομπάμα, ο οποίος με σχετικές δηλώσεις του έχει εκφραστεί συμπαθώς για τη χώρα μας και κυρίως για τις καταβαλλόμενες προσπάθειες για την οικονομική ανόρθωσή της. Δεν πρέπει ακόμη να ξεχνάμε τη σημαντική παρουσία του ομογενειακού μας στοιχείου στις ΗΠΑ και τη δύναμη που διαθέτει το εκεί ελληνικό λόμπι.

Δεν είναι δε τυχαία η συμμετοχή στο ταξίδι και του Αρχιεπισκόπου Αμερικής και η παρουσία της κυρίας Κλίντον στο Φανάρι, όπου επισκέφθηκε τον Οικουμενικό Πατριάρχη, πράξη που ιδιαίτερα συγκρατήθηκε και ανάλογα εκτιμήθηκε όχι μόνο από την Αθήνα αλλά και από τους Έλληνες της Αμερικής.

Η τηλεφωνική δε επαφή που είχε ο πρωθυπουργός με τον πρώην Πρόεδρο Κλίντον, λίγο πριν αναχωρήσει για τις Βρυξέλλες την περασμένη Πέμπτη, δεν φαίνεται να είναι άμοιρη της επίσκεψης της αμερικανίδας ΥΠΕΞ.

Ακόμη δεν πρέπει να παραβλέπουμε το γεγονός ότι η επίσκεψη της κυρίας Χίλαρι Κλίντον συμπίπτει με μια εποχή που οι σχέσεις Ελλάδας – Ισραήλ κάθε άλλο παρά αντιστρατεύονται τα αμερικανικά συμφέροντα.

Οι παραπάνω λόγοι καθιστούν, νομίζουμε, σαφές γιατί η Αθήνα δεν θα μπορούσε να αποκλειστεί από την περιοδεία της κυρίας Κλίντον. Γιʼ αυτό και άλλες δύο δραστηριότητες της κυρίας Κλίντον στην Αθήνα δεν πρέπει να μας προκαλούν εντύπωση. Η μια έχει σχέση με την επίσκεψη που πραγματοποίησε στον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και υπουργό Οικονομικών και οι σχετικές δηλώσεις για την ελληνική οικονομία. Με αυτές επαναλαμβάνεται η στήριξη της κυβέρνησης Ομπάμα στις προσπάθειες που καταβάλλονται για την οικονομική ανάκαμψη της χώρας.

Η άλλη αφορά την επίσκεψη της αμερικανίδας ΥΠΕΞ στο νέο Μουσείο της Ακρόπολης. Η επίσκεψη αυτή ασφαλώς απέβλεπε στην τουριστική προβολή της Ελλάδας σε μια μάλιστα εποχή που η χώρα δοκιμάζεται από απεργίες, κινητοποιήσεις κ.λπ., που κάθε άλλο παρά διαφεύγουν της προσοχής των διεθνών ΜΜΕ.

Κλείνοντας δεν θα αναφερθούμε στο περιεχόμενο και στα θέματα των συνομιλιών των δύο υπουργών. Αυτά είναι τυποποιημένα και περιλαμβάνουν συνήθως ευρεία ανταλλαγή απόψεων και προβληματισμού. Αναφερόμαστε γενικά στα αποτελέσματα της επίσκεψης.

Δεν μας αρέσει ούτε να μεμψιμοιρούμε ούτε όμως και να θριαμβολογούμε. Ήταν μια επίσκεψη ισορροπίας, χωρίς θεαματικά και εντυπωσιακά αποτελέσματα. Πρόβαλε όμως τη χώρα και στήριξε την προσπάθειά της για οικονομική ανάκαμψη. Ίσως καμιά φορά τέτοιας μορφής επισκέψεις να είναι προτιμότερες από αυτές που αναγγέλλονται πομπωδώς, διεξάγονται σε διθυραμβικούς τόνους, τελειώνουν με ακατάπαυστη ανταλλαγή ευχολογίων και μετά από λίγο καιρό καταλήγουν σε εντυπωσιακή διάψευση ελπίδων. Τα παραδείγματα ουκ ολίγα…