Ανήσυχοι αρκετοί υπουργοί για το τι έρχεται…
Πάντως, παρότι ο πρωθυπουργός προσπαθεί να «πουλήσει» εσωτερικά ως επιτυχία το νέο πακέτο, αυτό φαίνεται να δρομολογήθηκε από την πλήρη αποτυχία του Μνημονίου που με πάθος στήριξε η κυβέρνηση αλλά και από τις επώδυνες και ταυτόχρονα αναποτελεσματικές κυβερνητικές πολιτικές, που στηρίχθηκαν στις άδικες και μονομερείς οριζόντιες περικοπές μισθών και συντάξεων και στην άγρια φορολόγηση.
Αν και τα κυβερνητικά στελέχη έχουν κάθε λόγο, για την ώρα τουλάχιστον, να εκφράζουν δημοσίως ικανοποίηση και αισιοδοξία, αρκετοί υπουργοί είναι ήδη προβληματισμένοι για το «τι έρχεται» και κυρίως για το «πώς θα γίνει η διαχείριση της απότομης προσγείωσης στην πραγματικότητα».
Όπως μάλιστα επισήμαιναν υπουργοί αλλά και βουλευτές, το μεγαλύτερο πρόβλημα αλλά και η μεγαλύτερη παγίδα είναι ότι θα χρειαστεί ένα νέο Μνημόνιο, διότι –όπως έλεγαν– η χρηματοδότηση από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό και το ΔΝΤ μπορεί να προβλεφθεί μόνο μέσω ενός νέου προγράμματος οικονομικής-δημοσιονομικής προσαρμογής.
«Πάμε για τουλάχιστον δέκα ακόμα χρόνια συνεχούς λιτότητας και συμπίεσης των εισοδημάτων», τόνιζαν βουλευτές και κυβερνητικά στελέχη, προσθέτοντας πως «παρά τη ρύθμιση για το χρέος, δυστυχώς δεν πρόκειται να αλλάξει η ακολουθούμενη οικονομική πολιτική στο εσωτερικό της χώρας, γιατί η προσαρμογή θα πρέπει να είναι ακόμα μεγαλύτερη προκειμένου να αντιμετωπιστεί η αποπληρωμή και του νέου δανείου, που φτάνει κοντά στα 109 δισ. ευρώ».
Για αρκετούς βουλευτές και κυβερνητικά στελέχη πρόβλημα μπορεί να δημιουργηθεί, και μάλιστα έντονο, από τη συμπεριφορά των ιδιωτών (που μετέχουν στο πακέτο διάσωσης). Ακριβώς αυτή η συμμετοχή των ιδιωτών έχει στρώσει τον δρόμο για την επιλεκτική χρεοκοπία μέσα από τους οίκους αξιολόγησης, την οποία ναι μεν «ξορκίζουν» επισήμως η κυβέρνηση και οι θεσμικοί παράγοντες της ΕΕ, αλλά κανείς δεν μπορεί να την αποκλείσει.
Από τη στιγμή που θα αρχίσει η διαδικασία της επιλεκτικής χρεοκοπίας, κανείς δεν μπορεί να προσδιορίσει με ακρίβεια ούτε πόσο θα διαρκέσει (μπορεί να φτάσει ακόμα και σε μερικές εβδομάδες) ούτε ποιο θα είναι το μέγεθος των επιπτώσεών της. Τυπικά και επισήμως λέγεται ότι ο κ. Τρισέ αλλά και οι άλλοι παράγοντες της ΕΕ έχουν τα κατάλληλα μέτρα για να την αντιμετωπίσουν, όμως με δεδομένα τα μεγάλα διαρθρωτικά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας, τη μεγάλη ύφεση αλλά και το πρόβλημα χρέους μεγάλων οικονομιών της Ευρωζώνης, κανείς για την ώρα δεν μπορεί να σταθμίσει με ακρίβεια τις συνέπειες και τις επιπτώσεις της (παρά μόνο σε επίπεδο ευχολογίων).
Αξίζει να σημειωθεί ότι οι λήξεις ομολόγων μέχρι το 2020 ανέρχονται στα 205 δισ. ευρώ.
Σημαντικό πρόβλημα πάντως αποτελεί και το θέμα των εμπράγματων εγγυήσεων που ζητήθηκαν από την Ελλάδα για την παροχή νέας οικονομικής βοήθειας. Ο κ. Παπανδρέου απέφυγε να εξηγήσει με σαφήνεια τι ακριβώς θα είναι αυτές οι εγγυήσεις, προσπαθώντας για την ώρα, για καθαρά επικοινωνιακούς λόγους, να μην αποκαλύψει επακριβώς τι θα προσφέρει ακόμα η χώρα στους δανειστές της.