ΝΑ ΠΑΡΕΜΒΕΙ Ο ΠΑΠΟΥΛΙΑΣ
Επίσης οι νέες συμβάσεις δανεισμού, εν όψει του νέου πακέτου-μαμούθ που συζητείται, θα πρέπει, με παρέμβαση του Προέδρου της Δημοκρατίας, «να συζητηθούν και να νομιμοποιηθούν με την ελεύθερη θέληση της Βουλής, όπως ορίζει το Σύνταγμα» και όχι όπως έγινε με τις προηγούμενες, όταν η Βουλή παρακάμφθηκε.
Στο διάβημα-επιστολή επισημαίνεται ότι:
• Η παραίτηση «αμετάκλητη και άνευ όρων» από το δικαίωμα επίκλησης της εθνικής κυριαρχίας, σημαίνει ότι δεσμεύεται υπέρ των δανειστών η εθνική κυριαρχία.
• Οι «απάνθρωποι» όροι δανεισμού παραβιάζουν θεμελιώδη δικαιώματα του ανθρώπου, του πολίτη και του εργαζόμενου. Κανείς δεν μπορεί να τιμωρεί λαούς για τις κακές κυβερνήσεις τους. Το δίκαιο δεν επιτρέπει ποτέ την καταπάτηση των δικαιωμάτων των ανθρώπων λόγω της φτώχειας τους.
Συγκεκριμένα, η επιστολή, που έδωσαν στις 19 Μαΐου στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ο Μίκης Θεοδωράκης και ο Γιώργος Κασιμάτης, καταλήγει ως εξής:
«Έχοντας πλήρη συνείδηση των τεράστιων ευθυνών όλων των Ελληνικών Κυβερνήσεων, από τη Μεταπολίτευση μέχρι σήμερα, για την αδυναμία του ελληνικού κράτους να αντιμετωπίσει σήμερα τη μεγάλη οικονομική κρίση που πλήττει τη Χώρα μας, επισημαίνομε, παρά ταύτα, τα ακόλουθα:
1. Η Δημοκρατία και το Δίκαιο, καθώς και ο πολιτικός και ηθικός πολιτισμός των δημοκρατικών χωρών ουδέποτε επέτρεψαν τη δικαιολόγηση, τη νομιμοποίηση ή τον συμψηφισμό επιβολής απάνθρωπων όρων δανεισμού και παραβιάσεων θεμελιωδών αρχών της νομιμότητας με τις ευθύνες των κυβερνήσεων των λαών και των κρατών που είναι οφειλέτες. Κάνεις δεν μπορεί να τιμωρεί λαούς για τις κακές κυβερνήσεις τους.
2. Ουδέποτε στον πολιτισμένο κόσμο ήταν επιτρεπτά: ο περιορισμός και η άρση της προστασίας θεμελιωδών δικαιωμάτων των πολιτών ή η επιβολή αθέμιτων όρων δανεισμού ή βοήθειας σε λαούς λόγω κατάστασης οικονομικής ανάγκης. Το δίκαιο δεν επιτρέπει ποτέ την καταπάτηση των δικαιωμάτων των ανθρώπων λόγω της φτώχιας τους.
3. Η αντίθεση προς θεμελιώδεις αρχές του Δικαίου και της Δημοκρατίας των όρων των Συμβάσεων Δανεισμού που γενικά περιγράψαμε καθιστά τους όρους αυτούς απάνθρωπους και επονείδιστους.
4. Οι Συμβάσεις Δανεισμού: η “Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης”, το “Μνημόνιο Συνεννόησης” και τα βάσει αυτών τροποποιητικά ή “επικαιροποιημένα” Μνημόνια που ακολουθούν, λόγω των όρων που καταγγέλλομε και λόγω του ότι δεν έχουν επικυρωθεί από τη Βουλή ούτε κυρωθεί με τα τρία πέμπτα του όλου αριθμού των μελών της, είναι αντίθετες προς το Σύνταγμα της Ελλάδας, προς το δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Συμβουλίου της Ευρώπης και προς το Διεθνές Δίκαιο και εξ αυτού του λόγου ανυπόστατες ως διεθνείς συμβάσεις.
5. Τα βάσει των Συμβάσεων αυτών επιβαλλόμενα μέτρα και ο επίσημος έλεγχος εφαρμογής τους από τα αρμόδια όργανα της Επιτροπής της ΕΕ, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (“τρόικα”) αποτελούν πράξεις εκτός του Συντάγματος και κατά το δίκαιο ανυπόστατες.
6. Από τη σκοπιά, ειδικώς, της ελληνικής συνταγματικής τάξης:
α. ο όρος παραίτησης απέναντι στους δανειστές από την επίκληση των δικαιωμάτων εθνικής κυριαρχίας και κάθε άλλης ασυλίας, καθώς και οι όροι καθολικής δέσμευσης της δημόσιας περιουσίας, που έχουν ως συνέπεια την πλήρη δέσμευση της οικονομικής και της εξωτερικής πολιτικής της Ελληνικής Δημοκρατίας,
β. η εξουσία που ασκείται και επιβάλλεται με βάση την εφαρμογή των Συμβάσεων Δανεισμού και
γ. η μη επικύρωση και κύρωσή τους σύμφωνα με το Σύνταγμα αποτελούν σοβαρή παραβίαση της αρχής της εθνικής κυριαρχίας και “σφετερισμό της λαϊκής κυριαρχίας”, σύμφωνα με το ακροτελεύτιο άρθρο 120 του Συντάγματος.
Με τη γνώση και τη συνείδηση ενεργών πολιτών δημοκρατικής πολιτείας, με τις βαθιές ανησυχίες ελλήνων πολιτών για το μέλλον της Ελλάδας και για τις συνέπειες των παραβιάσεων θεμελιωδών αρχών της δημοκρατίας, αλλά και με τις ανησυχίες ευρωπαίων πολιτών για το που οδεύει η ευρωπαϊκή νομιμότητα, προβαίνομε στο διάβημα αυτό, με την έκκληση προς Εσάς, Εξοχότατε Κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας, να ασκήσετε, με το κύρος που αντλείτε από το Σύνταγμα και τον Ελληνικό Λαό ως Ανώτατος Λειτουργός του Κράτους, όλη την επιρροή Σας, ώστε:
1. Να απαλειφθούν από όλες τις Συμβάσεις Δανεισμού οι αντίθετοι προς τις θεμελιώδεις αρχές του δικαίου όροι, που είναι επονείδιστοι για την Ελλάδα και την Ευρώπη, και ακολούθως
2. Οι Συμβάσεις Δανεισμού που, ενδεχομένως, θα συνάψει η Ελληνική Κυβέρνηση σύμφωνα με το υπερκείμενο δίκαιο και υπέρ του συμφέροντος του Ελληνικού Λαού να συζητηθούν και να νομιμοποιηθούν με την ελεύθερη θέληση της Βουλής των Ελλήνων, όπως ορίζει το Σύνταγμα.»