Λύση πανευρωπαϊκού χαρακτήρα
Είναι πανευρωπαϊκό. «Στον Τιτανικό δεν γλίτωσε ούτε η α΄ θέση», υπογράμμισε με άκρα ευθυβολία ο συντηρητικός Τζ. Τρεμόντι, υπουργός Οικονομικών της Ιταλίας.
Έλλειμμα ηγεσίας στην ΕΕ
H ανεπάρκεια και η ανικανότητα των ευρωπαίων ηγετών να δώσουν μια συνολική πολιτική λύση στην κρίση χρέους της Ευρωζώνης είναι πασιφανής και αποτελεί ένα επιπλέον πρόβλημα στην ΕΕ. Συζητιούνται όλα, απίθανες τεχνικές λεπτομέρειες εκτός από τις πολιτικές. Αν δεν ανοίξει μια ευρύτατη συζήτηση για την πολιτειακή συγκρότηση της ΕΕ, την πολιτική και οικονομική διακυβέρνηση, τον προϋπολογισμό της ΕΕ, δεν υπάρχει προοπτική. Όσο δεν υπάρχει «δημοσιονομικός φεντεραλισμός», το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα και γενικότερα το συνολικό ευρωπαϊκό οικοδόμημα θα είναι όλο και πιο εύθραυστο.
Ερωτήματα για τους κυβερνητικούς χειρισμούς
Ερωτήματα και κλίμα έντονης ανασφάλειας συνέχει το πανελλήνιο με τα σενάρια αντιμετώπισης της κρίσης χρέους. Οι επικοινωνιακοί χειρισμοί της κυβέρνησης για εθισμό της ελληνικής κοινωνίας, για επιλεκτική χρεοκοπία αλλά και για ενδεχόμενη επιλεκτική πτώχευση λειτουργούν ανεξέλεγκτα. Τι διαπραγματεύεται τελικά η κυβέρνηση στην ΕΕ για την κρίση χρέους, παραμένει μείζον ερώτημα στο οποίο οφείλει να δώσει ξεκάθαρη απάντηση στα κόμματα και στους έλληνες πολίτες. Η διαπραγμάτευση του τύπου… «ό,τι προαιρείσθε» ποτέ δεν απέδωσε. Αποτελεί απλώς παρακολούθημα των συμφερόντων των άλλων χωρών και των χρηματαγορών.
Οι κυβερνητικές διαβεβαιώσεις ότι αυτονόητος στόχος των διαβουλεύσεων είναι η προστασία της ελληνικής οικογένειας δεν αρκούν. Με τις ίδιες, άλλωστε, προθέσεις προέκυψε το Μνημόνιο, η αποτυχία του οποίου είναι πασιφανής, αλλά και το κόστος μέγα και οι επιπτώσεις δραματικές…
Η πρόταση της ΔΗΜΑΡ
Η έξοδος από την κρίση περνάει αναμφισβήτητα μέσα από την ελληνική προσπάθεια για δημοσιονομική εξυγίανση, καθώς και για αποφυγή της χρεοκοπίας του Δημοσίου και κατάρρευσης της οικονομίας. Εμείς ως Δημοκρατική Αριστερά σταθερά τους τελευταίους 10 μήνες επιμένουμε ότι για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους απαιτείται ταυτοχρόνως και μια πανευρωπαϊκού χαρακτήρα λύση. Έχουμε κάνει εντελώς συγκεκριμένες προτάσεις προς την κατεύθυνση αυτή:
– Ως πρωταρχική διεκδίκηση, την έκδοση ευρωομόλογου.
– Τη δημιουργία ενός μηχανισμού κοινής διαχείρισης του χρέους με τη μεταφορά μέρους του ελληνικού χρέους και του χρέους άλλων περιφερειακών χωρών στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (πρόκειται για μια πρόταση της Συνομοσπονδίας Ευρωπαϊκών Συνδικάτων, την οποία στηρίξαμε από την πρώτη στιγμή) .
– Την αγορά ελληνικών ομολόγων από τη δευτερογενή αγορά, από τον προσωρινό μηχανισμό χρηματοοικονομικής στήριξης. H πρόταση αυτή αντιμετώπισε, από τον Μάρτιο, μεγάλη επίθεση από την πλευρά συντηρητικών ευρωπαϊκών κυβερνήσεων. Ευτυχώς κερδίζει συναίνεση τελευταία.
– Τη θετική αναδιάρθρωση του συνολικού χρέους της χώρας με επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής, μείωση του επιτοκίου και περίοδο χάριτος.
Τελευταίο αλλά όχι έσχατο. Η Δημοκρατική Αριστερά επιμένει σταθερά στη δημόσια πρότασή της για μια μεγάλη πρωτοβουλία που πρέπει να αναλάβει η ελληνική κυβέρνηση, ώστε να προσέλθει στα όργανα της ΕΕ μ’ ένα διαφορετικό αίτημα-πρόταση, για ένα πενταετές, συνολικό και συγκεκριμένο αναπτυξιακό πρόγραμμα επενδυτικών δραστηριοτήτων, ενδεικτικώς πάνω από 20 δισ. ευρώ, χρηματοδοτούμενο από τους μηχανισμούς της ΕΕ. Η ΕΕ θα μπορούσε να οργανώσει την επενδυτική πρωτοβουλία για την αναπτυξιακή ώθηση της οικονομίας με τη σύμπραξη του προϋπολογισμού (δημόσια ταμεία / ΕΣΠΑ), της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων (ΕΤΕ) και ad hoc μηχανισμών (επενδυτικά ομόλογα κ.λπ.). Μια τέτοια πρωτοβουλία θα μπορούσε να έχει απείρως καλύτερα αποτελέσματα για τη χώρα και την ΕΕ. Αξίζει και πρέπει να αναληφθεί και να δοκιμασθεί.