Διά χειρός…

…του πολιτικού συντάκτη του «Πρώτου Θέματος» Χρήστου Ράπτη:

Μοντέλο χρεοκοπίας…

«Χρειάστηκε κάτι λιγότερο από 20 μήνες για να συνειδητοποιήσουμε, Έλληνες και ξένοι, ότι το μοντέλο διακυβέρνησης ΓΑΠ οδηγήθηκε στην πλήρη χρεοκοπία… Οι ιστορικοί του μέλλοντος, όταν θα κάνουν τον λεπτομερή απολογισμό της διακυβέρνησης Παπανδρέου, θα επισημαίνουν τις αντιφάσεις της, τον εντυπωσιακό ερασιτεχνισμό της και κατά συνέπεια το μεγάλο έλλειμμα τεχνογνωσίας που την οδήγησε να μετατρέψει ένα πρόβλημα δανεισμού σε βαθύ πρόβλημα χρέους. Προσπαθώντας να κυβερνήσει τη χώρα χωρίς πειθαρχία, σχέδιο και τεχνογνωσία, το σύστημα Παπανδρέου απέκλεισε όλο εκείνο το κοινωνικό και επιστημονικό δυναμικό του ΠΑΣΟΚ το οποίο αν είχε χρησιμοποιηθεί, ίσως η χώρα να ήταν σήμερα σε καλύτερη μοίρα».
*****

… του επίκουρου καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Σεραφείμ Σεφεριάδη, από άρθρο του στην «ΚΕ».

Εξωθούν τους ειρηνικούς πολίτες…

«Η εγκληματική και παντελώς ατελέσφορη πολιτική του Μνημονίου βρίσκεται σε προφανή και κατάφωρη αναντιστοιχία προς το λαϊκό αίσθημα. Λέει άραγε κάτι αυτό στους όψιμους υποστηρικτές του “κοινοβουλευτισμού” της μίζας και της πολιτικής αναξιοπρέπειας; Λέει άραγε κάτι στα άβουλα και μοιραία αυτά υποκείμενα της παλαιοκομματικής πολιτικής, ότι ο κόσμος τούς κατάλαβε, κι ότι ήρθε πια η ώρα λίγο λίγο να τα μαζεύουν;
Η επίμονη και ξεδιάντροπη παρουσία τους βλάπτει σοβαρά τα ήθη της πολιτικής κοινότητας. Ο παχυδερμισμός τους αλλάζει άρδην την υπόσταση της πολιτικής ζωής. Εξωθεί ειρηνικούς πολίτες σε συμπεριφορές που ποτέ στο παρελθόν δεν είχαν διανοηθεί! Για κακή τύχη των φαύλων, όμως, ο κόσμος κατανοεί την ουσία: πρόκειται για αγώνα μακρύ και δύσκολο. Είμαστε κι εμείς αναπόσπαστο κομμάτι αυτού του κόσμου…».
*****

… του πρώην υπουργού και προέδρου της «Δράσης» Στέφανου Μάνου από συνέντευξή του στους «Αταίριαστους» στο «Συν» των «Νέων», μιλώντας για τους «Αγανακτισμένους».

«Οι ηλίθιοι που μας κυβερνούν…»

«Είναι ένας κόσμος που διαμαρτύρεται γιατί βλέπει τους άλλους να διαμαρτύρονται. Προσωπικά θα με ενδιέφερε να δω να γίνεται κάτι, μια προσπάθεια σύνθεσης. Δηλαδή “διαμαρτύρομαι γιατί θέλω να γίνει αυτό”. Αν για παράδειγμα όλοι αυτοί που φωνάζουν, συμφωνούσαν να πουν σε όλους αυτούς τους ηλίθιους που μας κυβερνούν ότι πρέπει να σταματήσουν να ξοδεύουν λεφτά που δεν έχουν. Όπως κάνουν οι πιο πολλές οικογένειες που έχουν τα λογικά τους και δεν ξοδεύουν παρά μόνο τα χρήματα που έχουν. Και αν μια ή δύο φορές δανειστούν, δεν το κάνουν για τριάντα χρόνια συνέχεια. Αν λοιπόν οι άνθρωποι αυτοί έλεγαν, το επαναλαμβάνω, στους ηλίθιους που μας κυβερνούν ότι “ακούστε, σταματήστε τώρα, τώρα, αυτή τη στιγμή που μιλάμε, να ξοδεύετε χρήματα που δεν έχετε” ίσως προέκυπτε κάτι θετικό».