Δεν σημαίνει ανθρωποδιωγμό η Ορθοδοξία…
Κύριε Διευθυντά,
Δικαίως τα δίκαια και αξιόλογα επαινούνται. Η αδικία όμως η επίμονη και αμετανόητη δεν είναι δυνατόν να μένει αναπάντητη. Ο εγωισμός, η κακία, ο φθόνος και άλλες μικρότητες είναι αδιανόητες για τον πανίερο χώρο της Εκκλησίας μας. Εκκλησία σημαίνει κλήση σε μετάνοια και διαρκής προσευχή για την τελείωση του χαρακτήρα μας. Υπάρχει η εσφαλμένη αντίληψις ότι όποιος αναφέρεται επικριτικά σε απαράδεκτες ενέργειες κληρικών είναι εχθρός της Εκκλησίας. Είναι γεγονός ότι ο ελλαδικός ιερός κλήρος στην συντριπτική του πλειοψηφία είναι ηθικά και πνευματικά ανώτερος άλλων κοινωνικών θεσμών. Το κύρος της Εκκλησίας είναι ιστορικά άτρωτο. Ποιος καλοήθης (όσο άπιστος κι αν είναι) παραβλέπει το ανεκτίμητο φιλανθρωπικό έργο της Εκκλησίας;
Υπάρχουν όμως κάποιες σκοτεινές εξαιρέσεις. Η επιστολή μου αυτή είναι καρπός μακροχρόνιων οδυνηρών προσωπικών εμπειριών. Δεν γίνομαι όμως πιο συγκεκριμένος διότι δεν έσβησε η ελπίδα η Αναστάσιμη και η αναμονή του θαύματος της μετάνοιας των αποτελούντων τις σκοτεινές αυτές εξαιρέσεις…
Η Εκκλησία, έγραφε ο πολύκλαυστος μακαριστός και δυστυχώς ανεπανάληπτος μέχρι σήμερα Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, δεν είναι κακουργοδικείο. Ουδέναν απορρίπτει. Τους πάντες περιμένει… Δεν σημαίνει ανθρωποδιωγμό η Ορθοδοξία.
Πώς όμως να αντιμετωπιστεί το των ελαχίστων γεγονός της υποκριτικής (με το κήρυγμα) αγαπολογίας ή αγαπογραφίας, όταν λείπει η αγαποπραξία; Κάποιοι ας μετανοήσουν και ας ζητήσουν συγγνώμη από τα θύματα της κυριολεκτικά αντίχριστης διαγωγής τους και ύστερα να ομιλούν και να γράφουν περί αγάπης. Αλίμονο εις μερικούς χριστοκαπήλους εγωιστάς λόγω οικονομικής υπεροχής ή στερήσεως χαρισμάτων, οι οποίοι συμπεριφέρονται (μέσα στην ίδια την Εκκλησία χωρίς φόβο, χωρίς ντροπή) προσβλητικά, εξευτελιστικά, μειωτικά, ειρωνικά, δείγματα όχι ανθρωπισμού αλλά απανθρωπισμού – πλήρης θρίαμβος της κακότητος δυστυχώς. Ευθύνονται όχι μόνον οι ανωτέρω συμπεριφερόμενοι με σατανική νοοτροπία και παθολογική χρηματολατρεία, αλλά και όποιος προϊστάμενος τους, γνώστης της ψυχοσύνθεσης και συμπεριφοράς τέτοιων υφισταμένων, τους ανέχεται, τους ευνοεί ιδιαίτερα και προκλητικά, αδιαφορεί και γενικά μένει απαθής. Δεν είναι χριστιανισμός το «Άντε φεύγα ρε» και άλλες απίστευτες χυδαιολογίες και εκδηλώσεις χαιρεκακίας…
Ο Χριστός είναι το πρότυπο της συμπεριφοράς του ανθρώπου προς τους συνανθρώπους. Ο Χριστός δεν διέβαλε, δεν εξευτέλισε, δεν διεπόμπευσε αλλά μόνον αγάπησε αδιάκριτα τους πάντες. Κάποιοι έχουν λησμονήσει το τρομερό του Χριστού: «Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω». Υπάρχουν αντίχριστοι πλουτίσαντες υλικά από τον Θείο Οίκο, στα ιδεώδη του οποίου υποκριτικά «πιστεύουν». Μήπως πιστεύουν ότι δεν υπάρχει Θεός; Μήπως δεν έχουν μελετήσει το μυστήριο του θανάτου; Μήπως έχουν εξαπατηθεί από τον πλούτο και την ιδιαίτερη εύνοια του προϊσταμένου τους;
Υπάρχει όμως η Θεία Δίκη. Δύο αποφάσεις λαμβάνει: Φωτίζει ή τιμωρεί. Εύχομαι να φωτιστούν όσοι εθελούσια παραμένουν αιχμάλωτοι του σκότους, δηλαδή του μίσους. Υπάρχει το φοβερό βήμα. Ας το σκεφτούν.
Ανδρέας Διον. Αγραπίδης
Ανδραβίδα Ηλείας