Γιατί Ρέππας και Ραγκούσης παίζουν κλεφτοπόλεμο…

Δυστυχώς όμως είναι ωμή πραγματικότητα. Οι κόντρες ανάμεσα σε υπουργούς και στελέχη δεν έλειψαν ποτέ αλλά τώρα έχουν ενταθεί περισσότερο από ποτέ από τη στιγμή που τα υπουργεία άλλαξαν χέρια και προέκυψαν ανταγωνισμοί και… αντιπαραθέσεις.

Η νούμερο ένα κόντρα που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη αυτό το διάστημα είναι ανάμεσα στον Γιάννη Ραγκούση και τον Δημήτρη Ρέππα. Κανένας τους δεν ήθελε να φύγει από το υπουργείο! Αν και ο Ρέππας θα μπορούσε να λειτουργήσει σε οποιοδήποτε υπουργείο, φαίνεται ότι η αποχώρησή του από το Υποδομών και η μετοίκησή του στο Εσωτερικών τού στοίχισε πολιτικά, όχι προσωπικά, γιατί στο Υποδομών είχαν αρχίσει να αποδίδουν καρπούς οι θυσίες στις ΔΕΚΟ και να μαζεύονται οι σπατάλες των προηγούμενων ετών. Αυτό αποδεικνύεται και από το σημείωμα που έστειλε η κυβέρνηση για τα πρώτα χαμόγελα στις ΔΕΚΟ μέσω του «βασικού σχολιασμού» που καθημερινά παράγει η κυβέρνηση και στέλνεται ως ενημερωτικό σημείωμα σε εκατοντάδες δημοσιογράφους. Το πρώτο πεντάμηνο του 2011 εξοικονομήθηκαν περίπου 10,5 εκατ. ευρώ στην ΕΡΓΟΣΕ και επιτεύχθηκε μείωση δαπανών στον ΟΣΕ.

Αντιπαράθεση για το έργο τους…

Από την άλλη, και στον Γιάννη Ραγκούση στοίχισε η μετακίνησή του στο Υποδομών, με αποτέλεσμα όπου βρεθεί και όπου σταθεί να μιλάει για υποβάθμισή του και να παρακολουθεί κάθε βήμα που γίνεται στο Εσωτερικών, όπως και ο Ρέππας το τι γίνεται στο Υποδομών. Η υπόθεση με τις άδειες των ταξί ήταν το πρώτο χτύπημα στον τέως υπουργό Υποδομών και νυν Εσωτερικών και από το στρατόπεδο του Εσωτερικών το πρώτο χτύπημα στον Ραγκούση ήταν το θέμα του ενιαίου μισθολογίου, όπου αίφνης ο νέος υπουργός διαπίστωσε ότι δεν υπήρχε τίποτα χειροπιαστό παρά μόνο προθέσεις και τώρα από την αρχή συντάσσει τον νόμο για να τον φέρει προς ψήφιση στη Βουλή.

Ανάμεσα στους δύο υπουργούς υπάρχει μεγάλη ένταση και κάθε φορά που σε ένα παράθυρο τηλεόρασης ακούγεται κάτι εναντίον του άλλου, όπως για παράδειγμα ότι στις ΔΕΚΟ υπογράφηκαν συμβάσεις εργαζομένων κάτω από το τραπέζι, ο άλλος περνάει στην αντεπίθεση με σημειώματα του «βασικού σχολιασμού» που εμφανίζουν το νοικοκύρεμα στους οργανισμούς που επόπτευε το υπουργείο Υποδομών επί ημερών του Ρέππα.

Και οι δύο πιστεύουν στις εκλογές

Και οι δύο με τις αρμοδιότητες που έχουν ως υπουργοί απέφυγαν τα χειρότερα. Γιατί και οι δύο πιστεύουν ότι το φθινόπωρο θα έχουμε πολιτικές εξελίξεις. Ο μεν υπουργός Υποδομών, μετά τη φασαρία που έγινε με τους ιδιοκτήτες των ταξί, παρέπεμψε την υπόθεση στις ελληνικές καλένδες, δηλαδή να επιστρέψουν το φθινόπωρο με τις προτάσεις τους οι ιδιοκτήτες όσον αφορά τη διαδικασία έκδοσης αδειών, και ο δεύτερος σε ό,τι αφορά την πιθανότητα απολύσεων εργαζομένων στις ΔΕΚΟ που κλείνουν ή στους οργανισμούς του Δημοσίου, ανέφερε στην τελευταία του τηλεοπτική εμφάνιση ότι δεν θα υπάρξουν απολύσεις, αλλά αυτό που διασφαλίζει ο νόμος με την εργασιακή εφεδρεία ή η αξιολόγηση μέσω ΑΣΕΠ όσων μεταταχθούν στο στενό Δημόσιο είναι μια μέριμνα για το μέλλον. Με άλλα λόγια αυτό που είπε ο Ρέππας είναι ότι το θέμα των απολύσεων εργαζομένων, αν υπάρξει, θα το αντιμετωπίσει η όποια κυβέρνηση μετά τις εκλογές.

Αποτέλεσμα, να συνεχίζεται το σίριαλ ανάμεσα στα δύο υπουργεία, με τους δύο υπουργούς να φτάνουν στα όρια του να μη μιλάνε μεταξύ τους.

Οι λεπτομέρειες κάνουν τη διαφορά

Η διαφορά βέβαια μεταξύ των δύο είναι ουσιώδης. Ο Δημήτρης Ρέππας διατηρεί χαμηλό προφίλ, σε αντίθεση με τον Ραγκούση του προηγούμενου διαστήματος. Ο πρώτος έχει σημαντικές μετοχές στο κομματικό χρηματιστήριο, ενώ ο δεύτερος τώρα αρχίζει… να αγοράζει. Ο Ρέππας είναι παλιά καραβάνα στο ΠΑΣΟΚ, ενώ ο Ραγκούσης δεν έχει θητεία πέρα από την παρουσία του στα διάφορα πολιτικά γραφεία ως νεολαίος. Ο υπουργός Εσωτερικών μιλάει με όλους τους συνεργάτες του πρωθυπουργού και διατηρεί κομβικό ρόλο στον «πρωινό καφέ». Ο υπουργός Υποδομών τον είχε αυτόν τον ρόλο και τον έχασε ιδία ευθύνη… Ο Ρέππας διατηρεί άριστες σχέσεις με ανθρώπους κλειδιά κοντά στον Παπανδρέου, ενώ σημαντική είναι η συμβολή του μαζί με τη Ρεγγίνα Βάρτζελη στη χάραξη της στρατηγικής του Παπανδρέου. Ο Ραγκούσης έχασε την προνομιακή του συμμετοχή σε συσκέψεις όπου παίρνονται αποφάσεις και είναι ένας υπουργός σαν όλους τους άλλους, που πρέπει να εμφανίσουν γρήγορα θετικά αποτελέσματα στον τομέα τους γιατί από αυτά θα κριθούν. Και οι δύο ωστόσο είναι μεθοδικοί και αποτελεσματικοί. Χειρίζονται με δεξιοτεχνία τα επικοινωνιακά, ενώ σε ό,τι αφορά τις περγαμηνές τους, ο Ραγκούσης ψήφισε τον «Καλλικράτη» χωρίς να ανοίξει μύτη, όπως και ο Ρέππας

απολαμβάνει τους καρπούς των αποτελεσμάτων από το συμμάζεμα στις ΔΕΚΟ.

Οι στόχοι και οι προσωπικές φιλοδοξίες

Ο ένας είναι παλιός στο ΠΑΣΟΚ χρόνια ολόκληρα. Ο άλλος παιδί της νεολαίας του κόμματος, νέος άνθρωπος με νέες ιδέες. «Ο παλιός είναι αλλιώς όμως και ο νέος είναι ωραίος» κι αυτό που ταιριάζει σʼ αυτήν την περίπτωση απόλυτα. Ο Ρέππας δεν θέλει να μπει στην κούρσα της επόμενης ημέρας. Αντιλαμβάνεται τη ζωή του πιο ήσυχη στο μέλλον. Αν και στην πολιτική όλα μέσα σε μια μέρα αλλάζουν. Ο Ραγκούσης από την άλλη είναι στο άνθος της πολιτικής του καριέρας. Είναι άνθρωπος που σκέφτεται ρεαλιστικά και δεν κάμπτεται από τα ανεβοκατεβάσματα του πολιτικού ασανσέρ. Θέλει να παίξει ρόλο στο μέλλον και γιʼ αυτό από τώρα εργάζεται δημιουργώντας συμμαχίες και πολιτικές φιλίες. Όχι όμως με εκείνους που έπαιζαν ρόλο στο παρελθόν για πολλά χρόνια εντός του ΠΑΣΟΚ, αλλά με εκείνους που βρέθηκαν στο ΠΑΣΟΚ και δεν είχαν ποτέ σημαντικό ρόλο. Αυτούς θέλει να φέρει στην επιφάνεια ο Ραγκούσης, είναι άνθρωποι της δικής του γενιάς, της «Π80», και μαζί τους θέλει να συμπορευτεί για το αύριο. Όμως σέρνει μια έντονη αντιπάθεια, γιατί όταν ήταν στα πάνω του το έπαιζε… Καίσαρας, ξεχνώντας ότι ο καιρός έχει γυρίσματα.

Αντίθετα ο Ρέππας δεν διαθέτει τέτοια όνειρα. Του φτάνει μέχρι εδώ που έφτασε. Ωστόσο όλη αυτήν την επένδυση που έκανε ως υπουργός δεν θα την αφήσει να πάει χαράμι. Η γνώμη του μετράει πολύ. Ίσως περισσότερο από κάθε άλλου υπουργού και τα παραδείγματα καθημερινά, που δεν χρειάζεται να τα απαριθμήσουμε, είναι εμφανή για όσους ξέρουν να διαβάζουν πίσω από τις λέξεις και να αποκωδικοποιούν στάσεις και συμπεριφορές. Την κρίσιμη στιγμή η γνώμη του θα μετρήσει ακέραια και όπως στην τελευταία κρίση μέτρησε στον Παπανδρέου, όπου μαζί με άλλους τον απέτρεψαν να παραιτηθεί. Έτσι θα μετρήσει και την κατάλληλη στιγμή που θα κρίνει προς τα πού θα γείρει η ζυγαριά. Ποτέ δεν μιλάει για όλα αυτά. Χαμογελά μόνο με το πονηρό χαμόγελο του Αρκά.