Ελλάδα και Ιταλία

Οι περίφημοι «οίκοι αξιολόγησης» σε αγαστή συνεργασία με τις διαβόητες «αγορές», σε συνάρτηση με την ατολμία και την πολυγλωσσία των αξιωματούχων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ανακυκλώνουν την κρίση χρέους στην Ευρωζώνη. Έτσι η Ελλάδα, η Ιρλανδία και η Πορτογαλία, αλλά και ευρύτερα οι χώρες της νότιας Ευρώπης, πληρώνουν το «μάρμαρο» της κρίσης χρέους. Η ατολμία του πρόσφατου Eurogroup να δώσει μια συνολική και οριστική ευρωπαϊκή λύση, η οποία να πείθει ότι το χρέος της Ελλάδας γίνεται βιώσιμο, προκάλεσε νέα αναταραχή και νευρικότητα στις «αγορές», με αποτέλεσμα οι «κερδοσκόποι» να κτυπούν την τρίτη οικονομία της Ευρωζώνης, που λέγεται Ιταλία. Και η Ιταλία, εάν μπει στη δίνη της κρίσης χρέους, είναι πολύ μεγάλο μέγεθος για να διασωθεί από τον Μηχανισμό Στήριξης της ΕΕ.

• Όμως μόλις η Ιταλία δέχτηκε ασφυκτικές πιέσεις από τις «αγορές» και κυριάρχησε ο φόβος μετάδοσης της κρίσης χρέους, στην τρίτη σε μέγεθος οικονομία της Ευρωζώνης, η ιταλική πολιτική τάξη συσπειρώθηκε – ταχέως προωθήθηκε το κυβερνητικό πρόγραμμα λιτότητας ύψους 40 δισ. ευρώ και έπειτα από έκκληση του Προέδρου της Δημοκρατίας Τζόρτζιο Ναπολιτάνο, τα τρία κόμματα της κεντροαριστερής αντιπολίτευσης δεσμεύτηκαν ότι θα ψηφίσουν τα μέτρα λιτότητας. Έτσι οι «αγορές» ηρέμησαν και η Ιταλία απέτρεψε τη μετάδοση της κρίσης χρέους στο έδαφός της.

• Φαίνεται ότι η πολιτική τάξη της Ιταλίας διαθέτει υπευθυνότητα και ξέρει να συναινεί όταν το απαιτεί το εθνικό συμφέρον της χώρας. Δυστυχώς στην Ελλάδα συνέβη το ακριβώς αντίθετο. Η αντιπολίτευση στην Ελλάδα στάθηκε απέναντι και στο Μνημόνιο και στο Μεσοπρόθεσμο, ενώ ταυτόχρονα λαϊκίζει προσφέροντας μαγικές και ανώδυνες «λύσεις» στην αντιμετώπιση της κρίσης χρέους. Από κοντά οι «Αγανακτισμένοι» και οι μπαχαλάκηδες που από τη μια απαιτούν «πάρτε το Μνημόνιο και φύγετε από εδώ» με περίσσεια αφροσύνη, και από την άλλη στοχοποιούν, προπηλακίζουν πολιτικούς που πέφτουν στο διάβα τους και τραμπουκίζουν, εκτονώνοντας την τυφλή αγανάκτησή τους. Έτσι, πώς να σωθούμε;