Οι ευθύνες βαραίνουν όλους μας

Κύριε Διευθυντά,
Ο κ. πρωθυπουργός συσκέπτεται. Και ο αφελής σκέπτεται. Με σκέπτεται;
Γυρνώντας από ομόδοξο κράτος που διατηρεί το εθνικό του νόμισμα, με γυναίκα προ έτους στην προεδρία, την κ. Τιμοσένκο, σκέφτηκα ότι εμείς ζούμε σε ένα μαρξιστικό κράτος όπου το κυνήγι των αποδείξεων έγινε σιγά σιγά εθνικό σπορ.
Φαίνεται ξαφνικά σαν να κουραστήκαμε. Σαν να μην εμπιστευόμαστε τους θεσμούς.
Σαν να είμαστε γεννημένοι όπως τα μαρούλια και οι πατάτες και όχι από τους γονείς μας.
Αυτός ο τόπος που ξεκουράζει κάτω από τον ίσκιο του πλατάνου, κάτω από το εκτυφλωτικό φως, που ξένοι ζωγράφοι τυφλώνονται κοιτάζοντάς το. Ξεχνάμε και φιλέλληνες της νεώτερης Ιστορίας μας: Αλ. Πούσκιν, Λόρδος Βύρων, Μπ. Σέλεϊ, κόμισσα Λιν, Βιρτζίνια Γουλφ, Ισιδώρα Ντάνκαν, Εύα Πάλμερ – Σικελιανού, Λόρενς Ντάρελ.
Εμείς δεν φταίμε για την κουρελαρία των πανεπιστημίων μας, τους σκουπιδότοπους, το μικροσυμφέρον, το τζάμπα εισιτήριο…
Ως την εκδούλευση για ένα αυθαίρετο, που το σπέρνουμε όπου θέλουμε, κι ας πέφτουνε τα απόνερα.
Έχουμε και χωματερές για τα περισσευούμενα, και σ’ όποιον αρέσει.
Ελλάς ελλήνων χριστιανών ή οικογένειες ελλήνων καταναλωτών;

Φιλικότατα
Σοφία Γ. Παρτσακλού