Κυβέρνηση με δύο πρωθυπουργούς εσωτερικού και εξωτερικού!

Κάθε ημέρα που περνάει, όλο και περισσότεροι στην κυβέρνηση ανακαλύπτουν το «πολυμηχάνημα» Βενιζέλος! Σκέτη ατμομηχανή που στο διάβα της συμπαρασύρει τα πάντα. Τρεις συνεντεύξεις σε ξένα τηλεοπτικά δίκτυα, με κακά αγγλικά όμως, όχι σαν του προκατόχου του που ήταν άριστα, πέντε ανακοινώσεις για το υπουργείο του και τα θέματα που χειρίζεται ο ίδιος, τρεις συσκέψεις με υπουργούς και υφυπουργούς, πολλαπλές συναντήσεις με στελέχη και υπηρεσιακούς του υπουργείου του, συνάντηση με τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο και την Ιερά Σύνοδο και μετά βουρ στο Βερολίνο για γεύμα με τον γερμανό ομόλογό του Β. Σόιμπλε. Και μέσα σ’ όλα αυτά μπορεί ανά πάσα στιγμή να πεταχτεί στο γραφείο του πρωθυπουργού για άλλες δυο τρεις έκτακτες συσκέψεις, να συνομιλήσει τηλεφωνικά με καμιά εκατοπενηνταριά άτομα μέσα στην ημέρα, να μιλήσει με τον Παπανδρέου για κάποια θέματα, να γράψει στο twitter και να σερφάρει στο διαδίκτυο με ομάδες πολιτών, ενώ δεν ξεχνά και τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, που οπότε τον καλούν είναι πάντα παρών!

Κατά το απογευματάκι που έχει καταλαγιάσει το τρέξιμο, ο Βενιζέλος έχει ήδη αρχίσει να σκέπτεται την επόμενη μέρα. Στο γραφείο του οι συνεργάτες του έχουν «λαλήσει» και κοντεύουν να καταρρεύσουν, παρότι έχουν περάσει μόνο δεκαπέντε ημέρες από τη στιγμή που ο Μπένι ανέλαβε τα ηνία της… χώρας.

Τώρα σκέπτεται το άλλο: το κομματικό του στρατόπεδο. Και οι συνομιλητές του λένε ότι θέλει να γίνει Άκης. Δηλαδή να θυσιάσει δυο τρεις δικούς του και να διευρύνει το μαγαζί του και σε άλλα στελέχη που δεν τον είχαν ψηφίσει για αρχηγό το 2007, παραμερίζοντας τις όποιες αντιπαλότητες εκείνης της εποχής. Δεν θέλει και δεν μπορεί να είναι αρχηγός της Τόνιας ή του Σαλαγιάννη, θέλει μερίδιο από τη μεγάλη πίτα του κόμματος και ό,τι του βγει στο μέλλον.

Ο αντιπρόεδρος και υπουργός Οικονομικών έχει ξεχάσει το σπίτι του στη Θεσσαλονίκη, αφού τρώει και κοιμάται στην Αθήνα. Τα παλιά μεγαλεία πέρασαν. Οι παρελάσεις και τα στρατιωτικά αγήματα στο προαύλιο του Πενταγώνου αποτελούν ένδοξο παρελθόν, όπως και η ανεμελιά της άσκησης εξουσίας χωρίς κανένα πολιτικό κόστος. Τώρα τα μπατζάκια του έχουν πιάσει φωτιά και τρέχει, παρά το βάρος του, με υψηλές ταχύτητες για να προλάβει τα πάντα.

Αυτό βέβαια είναι το κανονικό πρόγραμμα του Βενιζέλου, μια συνηθισμένη μέρα, γιατί αν κάτι στραβώσει, όλα ανατρέπονται και λειτουργούν επί τρία. «Ο μήνας είναι ημέρα», είπε πρόσφατα σε μεγάλη διυπουργική σύσκεψη όπου προήδρευσε παρουσία πολλών υπουργών και υφυπουργών, στο πρωθυπουργικό γραφείο στη Βουλή. Δεν του φτάνει ούτε το 24ωρο. Είναι σαν τα ανέκδοτα που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο για τον Τσακ Νόρις. «Πρώτα γεννήθηκε ο Τσακ και μετά η ημέρα». Κάπως έτσι ο Μπένι κάνει πρόβες για την επόμενη μέρα. Αυτό άλλωστε είναι και το στοίχημά του, και οι περισσότεροι υπουργοί έχουν αρχίσει να το αντιλαμβάνονται.

Τα συμπεράσματα άλλωστε που έβγαλαν από την πρώτη διυπουργική σύσκεψη όπου ο ίδιος «στέφθηκε» επικεφαλής είναι εντυπωσιακά. Κάθισαν όλοι γύρω από ένα μεγάλο τραπέζι και άρχισε να τους μοιράζει αρμοδιότητες, πίνακες, εντολές για το τι πρέπει να κάνει ο καθένας στο υπουργείο του.

Θα λειτουργήσουμε σαν το μοντέλο που είχε λειτουργήσει επί Σημίτη στην Ολυμπιάδα, τους είπε. Με ταχύτητα, μεθοδικά, οργανωμένα. Δεν μένει χρόνος για χάσιμο και από το αποτέλεσμα θα κριθούμε όλοι μας από τους ξένους, αλλά και μέσα στη χώρα, από τους πολίτες.

Ταυτόχρονα έδωσε εντολή στον γραμματέα του υπουργείου Οικονομικών κ. Πλασκοβίτη να τρέξει μαζί με όλους τους άλλους γενικούς γραμματείς των υπουργείων τα καθημερινά προβλήματα για την υλοποίηση του Μεσοπρόθεσμου και τους απαραίτητους νόμους που θα συνοδεύουν το κάθε μέτρο που προβλέπει.

Στη διυπουργική σύσκεψη οι περισσότεροι έμειναν με το στόμα ανοικτό. Πόσω μάλλον ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου, που βλέποντας τη διαφορά σε σχέση με τον ίδιο και τις θετικές αντιδράσεις των συναδέλφων του υπουργών, κάποια στιγμή δεν αισθάνθηκε άνετα. «Φάνηκε αμέσως η διαφορά», έλεγαν κυρίως οι υφυπουργοί, που για πρώτη φορά έλαβαν ρόλο ουσιαστικό σε ό,τι τους αφορά.

Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, που γνωρίζει πολύ καλά τι γίνεται στην οικονομία και πού βρίσκονται τα πραγματικά προβλήματα, ενώ άλλοι υπουργοί ασθμαίνοντας παρακολουθούν την πολυπραγμοσύνη του υπουργού Οικονομικών, διαμαρτυρήθηκε για τη μείωση του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων, λέγοντας ότι πρέπει να το επαναδιαπραγματευτούμε. Ήταν το πρώτο καρφί, όχι κατά του νέου «τσάρου», αλλά κατά του προηγούμενου, του Γιώργου Παπακωνσταντίνου. Του απάντησε ο κ. Πλασκοβίτης, για να υπερασπιστεί τον τέως υπουργό Οικονομικών, υπενθυμίζοντας τους ασφυκτικούς χρόνους κατά τις διαπραγματεύσεις με την «τρόικα» πριν από δύο εβδομάδες: «Αυτό έκλεισε στις τρεις τα ξημερώματα, διαφορετικά θα κινδύνευε η 5η δόση και δεν θα έκλεινε το Μεσοπρόθεσμο αν δεν κάναμε πίσω στο ΠΔΕ», του είπε.

Το συμπέρασμα υπουργών και υφυπουργών είναι ότι το «πολυμηχάνημα» Βενιζέλος προετοιμάζεται για την επόμενη μέρα δείχνοντας στους πάντες τις ικανότητες που διαθέτει. Σπουδή για τα πάντα, κοφτερό μυαλό, οξυδέρκεια, χιούμορ, ευφυΐα. Και κάποιοι το ομολογούν στις κατ’ ιδίαν συνομιλίες και τους ψιθύρους: «Συμπεριφέρεται σαν πρωθυπουργός εσωτερικού», λένε με… ματωμένη την ψυχή τους, αναλογιζόμενοι τις επιλογές πριν από τέσσερα χρόνια στην εσωκομματική αναμέτρηση του 2007. Ένας εξ αυτών, υφυπουργός σε καίριο υπουργείο, έλεγε στο «Π» πως έτσι έπρεπε να είχαν γίνει τα πράγματα από την αρχή. Κάποιος να ασχοληθεί με τη λάντζα. Ας αφήσουμε τον Παπανδρέου να ασχοληθεί με τα σοβαρότερα θέματα και να κάνει επαφές στο εξωτερικό για την ενίσχυση του κύρους της χώρας και να διαπραγματευτεί με τους ξένους όπως αυτός μονάχα γνωρίζει πολύ καλά, και εμείς εδώ με τον Βενιζέλο να ασχοληθούμε με την καθημερινότητα. Πρωθυπουργός εξωτερικού ο Γιώργος και πρωθυπουργός εσωτερικού ο Βενιζέλος».

Μέχρι και οι συνεργάτες του Παπανδρέου έχουν αρχίσει να αντιλαμβάνονται τις νέες σχέσεις που αναπτύσσονται και την αποτελεσματικότητα που διαμορφώνεται στην κυβέρνηση, μη μπορώντας να πιστέψουν το κλίμα που έχει δημιουργηθεί ανάμεσα στους υπουργούς και τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης. Κάποιοι μάλιστα, που είναι καχύποπτοι, έλεγαν πως τώρα αρχίζουν τα προβλήματα ως προς τη συνοχή της κυβέρνησης. Και το ερώτημα που θέτουν είναι το εξής: «Μέχρι πού θα φτάσει ο Ευάγγελος;»