Ο ΚΥΡΙΟΣ ΚΑΝΕΙΣ!
«Όχι η Αστυνομία και είμαι ο πρώτος που θα το εγνώριζα και σας διαβεβαιώνω ότι ουδεμία τέτοια διαταγή δόθηκε για χρήση δακρυγόνων και μάλιστα εντός του μετρό…», ήταν η κατηγορηματική και με πολύ αυστηρό ύφος δήλωση του εκπροσώπου του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη.
«Δεν έχουμε καμιά σχέση με τα δακρυγόνα», ισχυρίστηκαν, από την άλλη μεριά, οι κουκουλοφόροι προσθέτοντας «και γιατί να το κρύψουμε άλλωστε αφού με την κουκούλα κανένας δεν μας ξέρει…».
«Τρελαθήκατε; Ειρηνικοί άνθρωποι είμαστε, μόνοι μας θα βγάζαμε τα μάτια μας;» αυτή ήταν η πολύ λογική διαμαρτυρία του ΠΑΜΕ, που ήταν και το μεγαλύτερο θύμα των γεγονότων.
«Για κοπέλες μας περάσατε που θα ρίχναμε εμείς δακρυγόνα;» ήταν η απάντηση των γενναίων της Χρυσής Αυγής, επιβεβαιώνοντας ότι «άμα θέλουν να βαρέσουν ξέρουν καλύτερα».
Ανάλογες και οι διαμαρτυρίες του ΣΥΡΙΖΑ, όταν εμμέσως πλην σαφώς έριξαν τα αστροπελέκια τους μερικοί του ΠΑΣΟΚ, όταν άφησαν να εννοηθεί ότι στα δακρυγόνα του μετρό είχε βάλει το δαχτυλάκι του και ο ΣΥΡΙΖΑ. Ποιος είδε τον Θεό και δεν τον φοβήθηκε, χωρίς βέβαια να θέλω να πω ότι όποιος βλέπει τον ΣΥΡΙΖΑ θυμωμένο το βάζει στα πόδια, αλλά λέμε τέλος πάντων για να μη νομίζει ο κ. Τσίπρας ότι δεν τον λογαριάζουμε. Ίσα ίσα που τον θεωρούμε πολύ ευγενικό παιδί.
Ούτε βέβαια και κάτι προβοκατόρικες υποψίες μπόρεσαν να σταθούν, γιατί θα ήταν σαν να στεκόσουν μπροστά σε έναν καθρέφτη, να έφτυνες τα μούτρα σου. Ούτε ακόμα ότι τα έστειλαν οι Τούρκοι ξενοδόχοι για να κερδίσουν τους υπόλοιπους ξένους τουρίστες μας που είχαν καταφύγει στο «Κινγκ Ζόρζ» και έκλεισαν εισιτήρια για το Κουσάντασι.
Τελικά, όλοι αρνήθηκαν τη συμμετοχή τους για τη βάρβαρη ενέργεια να πεταχτούν δακρυγόνα μέσα στο μετρό εναντίον του όγκου των διαμαρτυρομένων για το Μνημόνιο και για το Σφιχτοπρόθεσμο, χωρίς ούτε ένας να έχει το σθένος και τη λεβεντιά να πει ότι αυτός τα πέταξε, για να ικανοποιηθεί έτσι και ο κ. Χατζηνικολάου που ρωτάει και ξαναρωτάει αυτό και πολλά άλλα τον εκπρόσωπο της Προστασίας του Πολίτη, αφήνοντας μάλιστα να φαίνεται και ένα ελαφρώς ειρωνικό χαμόγελο, θέτοντας σε αμφιβολία την ειλικρίνεια του άλλου, ο οποίος λίγο έλειψε σε κάποια στιγμή να του έλεγε:
– Τι να σου, κάνω κύριε δημοσιογράφε, έπρεπε να είμαστε σε άλλες εποχές, όπως του αείμνηστου εκείνου Ρακιτζή και να μου μιλούσες έτσι και θα σου έλεγα εγώ πού θα κοιμόσουν απόψε και θα σου έφερνε κουβέρτες η Κρίστη για να μην κοιμόσουν στο κελί ξεσκέπαστος…
Τελικά, η μόνη εξήγηση που μπορεί να δοθεί για το ποιος πέταξε τα δακρυγόνα στο μετρό, είναι μία και η περισσότερο εξηγήσιμη. Τα δακρυγόνα πρέπει να τα πέταξε ο Αλαχούζος ή Αλαφούζος ή κάπως έτσι, χωρίς να έχει καμιά σχέση με τον εκδότη της «Καθημερινής», άλλος Αλαφούζος αυτός. Μιλάμε για τον καλύτερο «εφετζή» που δουλεύει στα κινηματογραφικά και τα τηλεοπτικά στούντιο, που όταν χρειάζεσαι ειδικές ατμόσφαιρες και «εφέ» τον φωνάζεις και του λες ότι θέλεις να σου φτιάξει για μια πολεμική ταινία που ετοιμάζεις βαριά ατμόσφαιρα με φωτιές και με σφαίρες και καπνούς, τέτοια δηλαδή που τρομάζεις και δεν ξέρεις πού να τρυπώσεις να κρυφτείς. Ή όταν θέλει ο ΑΝΤ-1, να πούμε, να φτιάξει κανένα από εκείνα τα μεγάλα σόου, τον φωνάζεις και του παραγγέλνεις να φτιάξει μεγαλεία πράματα και μέσα σε καπνούς και σύννεφα να βγαίνει η θεά η Άννα Βίσση και σου φτιάχνει ο άνθρωπος μια κατασυννεφιασμένη ατμόσφαιρα, που να μην μπορείς να πάρεις ανάσα και κρύβει και κάτι ψιλορυτίδες η Άννα που δεν είναι πια το κοριτσάκι που πριν από τριάντα χρόνια έλεγε το «Ας κάνουμε απόψε μια ευχή» και άντε και την κάναμε και τι έγινε δηλαδή; Από τα σκατά πέσαμε στα απόσκατα και παρακαλώ μη μου το σβήσετε για λόγους ευπρέπειας, εκτός αν έχουμε πέσει σε κάτι πολύ χειρότερο και δεν το έχουμε αντιληφθεί…
Ποιος τον έβαλε λοιπόν να κάνει κάτι τέτοιο «παραπλανητικό» λέγοντάς του: «Φτιάξε μου, σε παρακαλώ, μια τέτοια ατμόσφαιρα μέσα στο μετρό που να χάνει από τα χημικά η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα»; Σίγουρα κάποιος τηλεσκηνοθέτης των ειδήσεων από ιδιωτικό κανάλι και δεν αποκλείεται από κανένα από εκείνα που τελευταία έχουν και υπαρξιακό πρόβλημα, προφανώς για να ανεβάσει την ακροαματικότητά του.
– Πώς τη θέλετε την ατμόσφαιρα; Σε μορφή μπαχαλοκρατίας ή σε επίπεδο τρομολαγνείας;
– Όπως νομίζεις καλύτερα, να θυμίζει λιγάκι και αργεντίνικο ταγκό…
– Μείνετε ήσυχος! Θα της ρίξω από πάνω και για σαντιγί μπόλικη συνθηματολογία και θα σας τη σερβίρω καλοφάγωτη, κάπως έτσι σαν προφιτερόλ…
«Κάπως έτσι», όπως κι εκείνος ο κορυφαίος των τηλεοπτικών μεταδόσεων, ο δάσκαλος και πολύ φίλος μου, ο Τάσος ο Μπιρσίμ, που κάθε φορά που μας έδειχνε τις ιστορικές συγκεντρώσεις του Ανδρέα, μας έκανε να πιστέψουμε ότι η Ελλάδα από τα δέκα εκατομμύρια που είχε τα έκανε… τριάντα! Πώς τα κατάφερνε, ένας Θεός το ξέρει. Το πιθανότερο είναι ότι μάλλον χρησιμοποιούσε ειδικούς φακούς τύπου «Απεραντοσκόπ» όπως εκείνοι του Σινεμασκόπ και τραβούσε τα πλάνα από ειδικές γωνίες λήψεως και όπως λέγαμε κάποτε στο σινεμά για τα πλάνα τα «πανοραμίκ», έτσι και ο Μπιρσίμ είχε εφαρμόσει τα πλάνα τα «πολλαπλασιασμίκ» που όλα τα έδειχναν δέκα φορές πιο μεγάλα και φαρδιά. Και απ’ ό,τι μάλιστα λέγεται, μετά το θάνατο του Ανδρέα και μη υπάρχοντος άλλου ηγέτη που μπορεί να γίνει πιστευτός για την τόσο μεγάλη αποδοχή του λαού του, ο Τάσος είδε και απόειδε και πούλησε το σύστημα στον Μπερλουσκόνι, γιατί μόνο έτσι δικαιολογείται η επιτυχία του να ξανακερδίσει την ψήφο εμπιστοσύνης των γειτόνων μας που θέλουν να φημίζονται, τρομάρα τους, για ανοιχτομάτηδες!
Επειδή όμως δεν αποκλείεται η εξήγηση που προαναφέραμε να μη γίνει από όλους αποδεκτή, δεν αποκλείεται ο υπεύθυνος για τα δακρυγόνα στο μετρό να είναι κάποιος άλλος που η παρουσία του σε ό,τι δυσάρεστο συμβαίνει σ’ αυτό τον τόπο είναι γνωστή, ενώ ο ίδιος παραμένει μονίμως άγνωστος: ο κύριος Κανείς!
Τον θυμήθηκα από ένα παλιό νούμερο που είχαμε γράψει με τον Ηλία Λυμπερόπουλο για τον Σταύρο Παράβα για μια επιθεώρηση του «Ακροπόλ», για αυτόν τον «κύριο» που καταφέρνει να είναι διαχρονικά «παρών» σε όλες τις καταστάσεις, έστω και αν δεν το καταφέρνει κανένας να τον δει:
– Ποιος έγινε λεφτάς χωρίς απάτη – ποιος μ’ έχει εμένα πάντα Χατζηαβάτη;
– Ο κύριος Κανείς! Ο κύριος Κανείς!
– Και ποιος και πότε θα τα ξεσκεπάσει, ποιος καίει της Ελλάδας μας τα δάση;
(Ήταν τότε που καίγονταν μερικά δένδρα και το είχαμε κάνει ζήτημα. Τώρα που καίγεται μαζί με τα δάση και ολόκληρος ο τόπος νοιάζεται κανένας; Και βέβαια νοιάζεται. Ο κύριος Κανείς!).
«Τον φάκελο της Κύπρου ποιος θα τον ανοίξει – κι όσοι φταίνε κι όσοι ξέρουν, μένουν πάντα αφανείς – και για όλα πάντα φταίει μόνο ο κύριος Κανείς»!
Και πάντα πρωταγωνιστής σε όλα ο κύριος Κανείς, απρόσωπος κουκουλοφόρος και ένοχος για όλα και για τα πάντα. Και για το ποιος έφαγε τα πολλά και φτάσαμε σήμερα να είμαστε οι ζητιάνοι της Ευρώπης, αν όχι και κάτι χειρότερο όταν τρέχουμε περιδεείς, με απλωμένα τα χέρια σαν κομψοί «κλοσάρ» και με όλο μας το θράσος σαν «τζάμπα μάγκες», όπως μόνοι μας αυτοβαφτιστήκαμε. Δεν μας το κόλλησαν οι ξένοι το παράσημο του «τζάμπα μάγκα», κοτζάμ πρωθυπουργός, ο κ. Σημίτης, μας το φόρεσε και δεν ξέρω αν και ο ίδιος το φοράει όταν πολύ συχνά πηγαίνει στις δεξιώσεις και στις επίσημες πρεμιέρες.
Είδατε κανέναν να πάει φυλακή; Μην περιμένετε άδικα, γιατί δεν πρόκειται να δείτε, εκτός αν ακούσετε για καμιά καταδικαστική-μαϊμού όπως εκείνη του κ. Μαντέλη που καταδικάστηκε με αναστολή… Όλοι με τρόπο νόμιμο το απέκτησαν, άρα και ηθικό, που σημαίνει «φτιάχνω εγώ το νόμο που με βολεύει και ύστερα αφού τον βαφτίσω ηθικό, ποιος θα με εμποδίσει να τον θεωρώ και νόμιμο; Ποιος; Μήπως ο κύριος Κανείς; Τρελός είναι να μιλήσει;».
Ίδια και στις τράπεζες, ίδια και τα δημόσια έργα, ίδια και στις μεγάλες προμήθειες, ίδια και στα νοσοκομεία που τα φτιάχνουμε και τα αφήνουμε να τα φάνε οι αράχνες, ίδια και στην παράγκα με το ποδόσφαιρο που εκεί κι αν έχει μαζευτεί η πιο μεγάλη αλητεία…
Ακούσατε κανένα όνομα; Κι αν το ακούσατε, σε δύο ημέρες, άντε το πολύ σε τρεις, δεν θα το ξανακούσετε. Και πώς να το ξανακούσετε αφού δεν το διεκδικεί κανείς. Είναι δυνατόν, ρε κύριε, να είσαι ο κύριος Κανείς και να έχεις όνομα;
Είδα περίλυπο, ανυπεράσπιστο, αξιοδάκρυτο και να, ρε παιδιά, στον σταυρό που σας κάνω, τον λυπήθηκε η ψυχή μου γιατί, πανάθεμα τυγχάνω και μια δόση ευαίσθητος, για τον καημένο τον Ακούλη τον Τσοχατζόπουλο λέω, που ανέβηκε στην έδρα της Βουλής, ύστερα από τα διακόσια τόσα «ναι», για να πάει στα κανονικά δικαστήρια για αυτά που κατηγορείται, αφού τίποτα πιο εύκολο και γι’ αυτό να πει ότι δεν πήρε τίποτα και ότι όλα τα πήρε ο περίφημος κύριος Κανείς, που δεν αποκλείεται αρκετοί από τους «διακόσους τόσους» να είναι κι αυτοί κύριοι Κανείς! Που απαράλλαχτα ο καθένας τα ίδια έκαναν όταν ήταν στρογγυλοκαθισμένοι στις κυβερνητικές τους πολυθρόνες και που τώρα από «συνεταίροι», «συνεργάτες», «συνένοχοι» και «συναποφασιστές» έγιναν κατήγοροί του.
Πάνω-κάτω σαν τα δακρυγόνα που όχι ένας, αλλά όλοι μαζί τα έριξαν στο μετρό…
Και που τελικά όλοι το χέρι βάλαμε σαν κύριος Κανείς, άλλοι σαν τα κοπρόσκυλα και άλλοι σαν… «κανίς»!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΑΖΑΡΙΔΗΣ
(Φωτογραφική συνεργασία
Κωνσταντίνου Λαζαρίδη)!
ΤΑ ΠΙΟ ΣΥΝΤΟΜΑ ΑΝΕΚΔΟΤΑ
Πολλά τα σύντομα ανέκδοτα της περασμένης εβδομάδας, μέχρι που δεν ξέρεις με ποιο να πρωτογελάσεις και με ποιο να αηδιάσεις. Προσωπικά συνιστώ και τα δύο και όποιο σας κάτσει καλύτερα.
– Τι χαρακτήρισε περισσότερο την πρώην «Νεοδημοκράτισσα» κ. Έλσα Παπαδημητρίου να βροντοφωνάξει το «ναι» στο Μνημόνιο;
– Τι άλλο; Η ελαφρότητα!
– Τι κοινό έχουν οι τρεις Ψωμιάδηδες, ο Παύλος, ο Παναγιώτης ο Μακεδονοδερβέναγας και ο Μάκης-Μάκαρος με την πουράκλα;
– Λοιπόν, άκου, το ότι και οι τρεις έχουν σχέση με την μπάλα! Ο ένας, ο Παύλος της Ασπίς Πρόνοια, τα πήρε… όλα μπάλα και δεν άφησε ψυχάλα, ο άλλος, ο Παναγιώτης, παραμένει γερός τερματοφύλακας του Σαμαρά στο πόστο του και ο τρίτος, ο Μάκης-Μάκαρος, σουτάρει πέρα όσες καταδίκες και να φάει…
– Τι θα κάνει το ΠΑΣΟΚ τώρα που η κόρη του Λοΐζου απαγόρευσε τη χρησιμοποίηση του τραγουδιού του πατέρα της «Θα τον μεθύσουμε τον ήλιο»;
– Θα στείλουν τον ήλιο για αποτοξίνωση!
– Και μετά την απαγόρευση και του Ανδριόπουλου να μη χρησιμοποιούν το «Θα σ’ ανταμώσω στους μπαξέδες» σαν τραγούδι του ΠΑΣΟΚ;
– Τον ειδοποίησαν να μην περιμένει να τον ανταμώσουν ξανά για συναυλίες στον Λυκαβηττό!
– Μετά την απαλλαγή του Στρος-Καν από την κατηγορία, ποια κινδυνεύει τώρα για σεξουαλική κακοποίηση;
– Η Μαριάννα, όπως τη λένε οι Γάλλοι τη Γαλλική Δημοκρατία!