Ο ΔΡΑΚΟΣ ΤΟΥ ΠΛΕΟΝ ΣΚΟΤΕΙΝΟΥ ΔΑΣΟΥΣ ΜΕ ΥΑΙΝΕΣ, ΜΕ ΛΥΚΟΥΣ ΚΑΙ ΚΟΜΠΑΡΣΟΥΣ

Σέ ένα δάσος μέ φτελιές
καί μέ ξευτελισμένους
ζούσ’ ένας Δράκος παλαβός
νεραϊδογεννημένος.
•••
Περιπατούσε γελαστός
άοπλος καί ψευτάκος
καί λοιδορούσε έναν Λαό
καλύτερα: ένα ράκος.
•••
Ρακοσυλλέκτης ο Λαός
έκλαιγε στόν αγώνα
όχι από θλίψη βέβαια
αλλ’ από δακρυγόνα.
•••
Θέατρο η συγκέντρωση
έξωθεν τού Παλάτσου
γέλιο τό ραβδοκόπημα
εύγε τού κάθε μπάτσου.
•••
Εντός αιθούσης παρδαλής
κάθε ευτελισμένος
χειροκροτούσε ένθεος
κι ακριβοπληρωμένος.
•••
Ο Δράκος εκαμάρωνε
γιατί οι όμοιοί του
τό θέλημά του έκαναν
ως έμπιστοι δικοί του.
•••
Τί θαυμαστή COMEDIA
τί όμορφοι μπιντέδες
τί τουρκαλάδες Ξάνθιοι
έψαλλαν αμανέδες.
•••
Έξω τό ξύλο έπεφτε
ως νά’ ταν κουκουνάρι
ενώ εις το Παγκράτιο
εκρύπτοντο φαντάροι.
•••
Απέναντι απ’ τό άγαλμα
τού Τρούμαν ευεργέτου
τό βλέμμα αξιωματικών
γυαλί υπό κασκέτου.
•••
Τό γνώριζε ο Ντρακουλέ
καί άν η μπατσαρία
άδειαζε από δύναμη
θά ‘φτανε η «μπαταρία».
•••
Οι ενισχύσεις δηλαδή
αυτές τών φανταρίσκων
αίτινες θά απέτρεπαν
κάθε μοιραίο ρίσκον.
•••
Μέσα εις τό Παλάτιον
κάποιοι εθνοσωτήρες
έκλαιγαν υποκριτικά
ως τεθλιμμένες χήρες:
•••
«Ημείς δέν υποκύπτουμε
στού Δράκοντα τα γούστα»
(κι ύστερα τού ημίωρου
τή φόρεσαν τή φούστα).
•••
Όλο αυτό τό σύναγμα
εντός κι εκτός Αιθούσης
Έλληνες λέγαν ήτανε
αλλʼ ίσως εκ τής
Προύσης.
•••
Εκεί πού είν’ ο ναργιλές
καί τό τσιγαριλίκι
τή μιά καμάρι εθνικό
τήν άλλη νταηλίκι.
•••
Τέτοια παράσταση δασών
κήπων καί μπαλκονίων
μόνον εις τά βουστάσια
θά δείς τών Βαλκανίων.

……………..
………………

Ακόμα καί ένας Σαίξπηρ έγραψε μέτρια έργα.
Τώρα θέλουμε τό ελληνικό παρλαμέντο νά γράψει
τραγωδίες, δέν είμαστε καλά. Μιά μπούφα κωμωδία
καί ευχαριστημένοι νά είμαστε πού βλέπουμε ακόμα.