Οι τεθλιμμένοι συγγενείς…
Μετά τους 32, και τους 9 μετά, άλλοι 16 καθηγητάδες, οι περισσότεροι σε πανεπιστήμια στο Αμέρικα και στη… Λόντρα βγήκαν με άρθρο τους στην «Καθημερινή» -όλο στις… λαϊκές εφημερίδες προσφεύγουν…- να… συνετίσουν (λέγε τρομοκρατήσουν) τον ελληνικό λαό να πει ναι στη νέα άγρια αφαίμαξη της ζωής του, να αποδεχθεί το γενικό ξεπούλημα (ιδιωτικοποιήσεις λέγεται στην επιστημονική γλώσσα) και την κατεδάφιση (διαρθρωτικές αλλαγές αποκαλούνται), αλλιώς η Ελλάδα θα πάει σε άμεση χρεοκοπία… (Θα ‘ρθουν δηλαδή τα τανκς, όπως προανήγγειλε ο υπερδημοκράτης κ. Πάγκαλος.)
Μόνιμη η απορία: Όλοι αυτοί οι κύριοι, οι μορφωμένοι, που όλα τα ξέρουν, πού ήταν όλα τα προηγούμενα χρόνια, πού ζούσαν; Κάποιοι απ’ αυτούς, στα δώματα της εξουσίας εκτράφηκαν – γιατί δεν είχαν βγει να φωνάξουν, να πουν αυτά που λένε σήμερα, πριν σκάσει η καυτή πατάτα; Τώρα τους έπιασε η αγωνία για τον τόπο; Οι ευαισθησίες τους, που εκφράζουν στην κοινή τους διακήρυξη, πού ήταν; Σε χειμερία νάρκη βρίσκονταν; Τώρα θυμήθηκαν ότι «οι διαρθρωτικές αλλαγές είναι απαραίτητες και επιτακτικές για την Ελλάδα»; Το ίδιο, κατά σύμπτωση, λέει και η κυβέρνηση. Θα έχει άδικο όποιος πει ότι βγήκανε στο κλαρί τα παπαγαλάκια του μεταλλαγμένου ΠΑΣΟΚ; Και περισσότερο αγωνιούν να μην απομακρυνθούμε από το «ευρωπαϊκό γίγνεσθαι», παρά για την Ελλάδα, που δεν είδαμε όλα αυτά τα χρόνια τι κέρδισε απ’ αυτό το «ευρωπαϊκό γίγνεσθαι». Στις κρίσιμες στιγμές για τη χώρα μας η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν σήκωνε ούτε το τηλέφωνο… (η νύχτα των Υμίων ήταν η μαύρη μέρα της ΕΕ).
Θα περίμενε κανείς ότι οι κύριοι «16», με πρώτο τον κ. Χριστόφορο Πισσαρίδη, που η πρόσφατη απονομή του Νόμπελ τού έχει δώσει διεθνή αναγνωρισιμότητα, θα είχαν ξεκινήσει εκστρατεία στο εξωτερικό για την αποκατάσταση του ονόματος της Ελλάδας, ότι δεν είναι μια χώρα διεφθαρμένων, τεμπέληδων, χαραμοφάηδων και κοπριτών, όπως την παρουσιάζει ο πρωθυπουργός της και ο αντιπρόεδρός του, που μας ταΐζουν οι Ευρωπαίοι, που δουλεύουν για μας.
Αυτό θα ήταν μεγάλη προσφορά, κύριοι «16», αντί να κουνάτε το δάχτυλο στον ελληνικό λαό κι εσείς, που εδώ και 20 μήνες τώρα ήσασταν ΑΠΟΝΤΕΣ. Και βέβαια ποτέ δεν σας είδε κοντά του. Και έρχεστε τώρα στην… κηδεία του να προσποιηθείτε τους… τεθλιμμένους συγγενείς… Άλλος είναι ο ρόλος σας… Όμως αυτός δεν αποκτάται με τα πτυχία. Αν δεν το πιστεύεις μέσα σου…
Να ‘στε σίγουροι ότι ο Έλληνας θα τα καταφέρει, όπως τα κατάφερε σ’ όλες τις δύσκολες στιγμές. Μόνος. Χωρίς εσάς… Από κροκοδείλια δάκρυα και ψεύτικα λόγια μεγάλα έχει χορτάσει.
Οι τεθλιμμένοι συγγενείς, που ζητάνε από τον ελληνικό λαό να μπει στο φέρετρο, είναι:
• Κώστας Αζαριάδης, Mollincrodt Professor of Economics, Washington University, St. Louis, Δημήτρης Βαγιανός, London School of Economics, Νίκος Βέττας, Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Γιάννης Μ. Ιωαννίδης, Neubauer Professor of Economics, Tufts University, Γιώργος Κωνσταντινίδης, Melamed Professor of Finance, University of Chicago, Κώστας Μεγήρ, University College London and Douglas A. Warner III Professor of Economics, Yale University, Στέλιος Μιχαλόπουλος, Tufts University, Χάρης Ντέλλας, University of Bern, Αναστάσιος Ξεπαπαδέας, Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Νίκος Οικονομίδης, New York University, Χριστόφορος Πισσαρίδης, Sosnow Chair in Economics, 2010 Nobel Laureate, London School of Economics, Στυλιανός Περράκης, RBC Professor of Financial Derivatives, Concordia University, Βασιλική Σκρέτα, New York University, Θανάσης Στέγγος, Guelph University, Χαρίδημος Τσούκας, University of Warwick and University of Cyprus, Μιχάλης Χαλιάσος, Goethe University, Frankfurt, Πάνος Χατζηπαναγιώτου, Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών.