Παιχνίδια μπροστά στο χάος
Αλλά αν συνεχιστεί η κρίση; Αν μειωθούν ακόμη περισσότερο τα έσοδά μας λόγω της συρρίκνωσης της διαφήμισης; Αν μας αποκλείσουν τελεσίδικα από τις ιστοσελίδες; Αν συνεχιστεί ο Αρμαγεδδών στις εργασιακές σχέσεις με απολύσεις, δισεβδομαδιαίες απασχολήσεις και μπλοκάκια;
Αν δεν γίνει εκκαθάριση του Μητρώου της ΕΣΗΕΑ; Αν βαθύνει ακόμα περισσότερο το χάσμα ανάμεσα σε επιτελείς και πληβείους εργαζομένους στα ΜΜΕ; Αν συνεχιστεί το φαινόμενο από τη μια να έχουμε 800 συναδέλφους άνεργους και από την άλλη να προσλαμβάνονται και να εγγράφονται ως μέλη της ΕΣΗΕΑ διαρκώς νέοι δημοσιογράφοι; Αν δεν έχουμε συνδικαλισμό δοσμένο ψυχή τε και σώματι στον αγώνα στα Μέσα Ενημέρωσης;
Αντί για αγώνα έχουμε αυτοκόλλητες ετικέτες: αναλογικό, συμμαχικό, προγραμματικό, αναλογικό προγραμματικό, οικουμενικό, τα συστήματα που καλούνται να διαλέξουν για να εκλεγεί εκείνο το έρημο προεδρείο, για το οποίο οι περισσότεροι σύμβουλοι δηλώνουν πως δεν ενδιαφέρονται, αλλά δεν αφήνουν να συγκροτηθεί. Η «Δεξιά» φαίνεται να έχει κάνει στην άκρη.
Ο Δημήτρης Τσαλαπάτης κατηγορεί την παρέα Τρίμη – Νταβανέλλου πως τορπιλίζει την προσπάθεια συγκρότησης προεδρείου, αλλά θα περιμέναμε και από τον ίδιο να κλειδωθεί στον 5ο όροφο μαζί με όλους τους συμβούλους και να μη φύγει από εκεί ώσπου να βγει λευκός καπνός. Η Νανά Νταουντάκη δηλώνει ότι, ακόμα κι αν διαφωνεί με το σύστημα, θα στηρίξει όποιους υποψηφίους προτείνει η πλειοψηφία. Ο Πάνος Ράμμος υποστηρίζει το αναλογικό και πάσης Ελλάδος, ο σύμβουλος της Δημοκρατικής Μεταρρύθμισης μπήκε ορμητικά στο παιχνίδι, χωρίς όμως μέχρι στιγμής να δείχνει ότι εργάζεται σοβαρά για την αίσια έκβασή του.
Το μυστήριο της ΠΟΕΣΥ
Το 6ο Συνέδριο της ΠΟΕΣΥ δεν απάντησε σε μια παλιά απορία μας, που επανειλημμένα την έχουμε θέσει ακόμη και σε πρώην μέλη της Ομοσπονδίας, χωρίς κανένας να μπορέσει να μας διαφωτίσει επαρκώς. «Τι ακριβώς κάνει η ΠΟΕΣΥ;» Προς επίρρωση των αποριών μας, μεταφέρουμε απόσπασμα από σχετικό δημοσίευμα της εφημερίδας το «Ποντίκι» της 23ης Ιουνίου 2011: «Ολοκληρώθηκαν την Κυριακή οι εργασίες του 6ου Συνεδρίου της ΠΟΕΣΥ με την εκλογή του νέου διοικητικού συμβουλίου. Στις 3 ημέρες που κράτησε το συνέδριο του δημοσιογραφικού κόσμου περίσσεψαν οι κραυγές αγωνίας αλλά και οι δυνατές φωνές όσων κρατούν τα συνδικαλιστικά ηνία στον χώρο της ενημέρωσης, που κύριο χαρακτηριστικό τους είναι η… μη δράση την ώρα που ο κλάδος δέχεται το ένα κτύπημα μετά το άλλο. Η πραγματική συζήτηση για όλα τα προβλήματα στον χώρο ουσιαστικά δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ, αφού αρκετοί συνδικαλιστικοί παράγοντες (όχι όλοι) προτίμησαν το κομπρεμί στους επάνω ορόφους του κτιρίου της ΕΣΗΕΑ».
Ελπίζουμε πως το νέο διοικητικό συμβούλιο θα θέσει κάποιους σοβαρούς στόχους, που να δικαιολογούν την ύπαρξη του σωματείου.
Τάδε έφη Β. Καββαθάς
Έρχεται τώρα και ο Βασίλης Καββαθάς με το βιβλίο του «Καλά νέα, κακά νέα» να σταθεί πλάι μας και να φωνάξει μαζί μας πως κανένα ΔΣ δεν μπορεί να κάνει μόνο του όσα μπορούμε να πετύχουμε όλοι μαζί, όσοι μείναμε πιστοί σε κάποια όνειρα που είχαμε στο ξεκίνημά μας: Να ψάξουμε την αλήθεια και με αυτή να θρέψουμε τον κόσμο. Είναι θυμωμένος ο Βασίλης και κάπου κάπου υπερβολικός, αλλά τον δικαιώνεις αν κρατήσεις τα στοιχεία του που ανοίγουν τον δρόμο για να ξεχωρίσουμε την ήρα από το στάχυ.
Ο Σπ. Κατσίμης για τον Β. Πλάτανο
Λέμε για κάποιους ανθρώπους που δεν τους καταλαβαίνουμε, ή πιο σωστά που δεν μπορούμε να τους φτάσουμε, ότι ζούνε στον δικό τους κόσμο. Έναν κόσμο πολύ συχνά καλύτερο, πιο πλατύ και φωτεινό από τον δικό μας. Σ’ έναν τέτοιο κόσμο ζούσε και ο Βασίλης Πλάτανος, στον κόσμο της ελληνικής παράδοσης και της ανοικτής θάλασσας.
Όσοι σεβόμαστε τη σιωπή και τα δύο μεγάλα πάθη του θα το θυμόμαστε. Μαζί μας και ο Σπύρος Π. Κατσίμης, που του αφιερώνει το ποίημά του «Αβεβαιότης» από την τελευταία του συλλογή «Διαφυγή». Καλός ζωγράφος, όπως και ποιητής, ο Σπύρος αποτυπώνει στους στίχους του την ψυχή του Β. Πλάτανου.
«Κι αφού τη νύχτα του στέρησαν τον ύπνο / έφυγε από την καλύτερη συνοικία / γι’ αυτό το ξύλινο σπίτι που τρέμει / σε κάθε πέρασμα του τρένου, και κοιμάται / αβέβαιος αν είναι ‘δω ή ταξιδεύει».
Ο αλεξανδρινός Νικήτας
Και ένας ακόμα αποχωρισμός, του Νικήτα Ορφανίδη. Από τους συναδέλφους με τους οποίους χαιρόσουν το συναπάντημα, γιατί κουβαλούσε πάντα μαζί του την ευγένεια και τον πολιτισμό της γενέτειράς του, της Αλεξάνδρειας.
Η συνεργασία μας σε διάφορα έντυπα μένει να σφραγίζει τις πιο καλές αναμνήσεις μας.