Πάρε… Δώσε…

Αγαθοεργίες τραπεζιτών…
FΈσπευσε να αναγγείλει ο Ευ. Βενιζέλος, ως νέος «τσάρος» της οικονομίας, που μας διαβεβαιώνει ότι στην οικονομία δεν βλέπει μόνο αριθμούς αλλά και ανθρώπους, ότι κάλεσε την Ελληνική Ένωση Τραπεζών να επεξεργασθεί μια πρόταση συνολικής ρύθμισης για τα στεγαστικά των ανέργων και των νοικοκυριών που αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα. Παρουσίασε, μάλιστα, αυτήν την πρωτοβουλία περίπου σαν κίνηση αγαθοεργίας ή εθνικής ευεργεσίας, αφού την έθεσε στο ίδιο πλαίσιο με την πρωτοβουλία που θα πάρουν οι εφοπλιστές για τη χορήγηση υποτροφιών σε αριστούχους μαθητές από φτωχές οικογένειες.
FΠριν αρχίσουμε να δακρύζουμε για αυτήν την έκλαμψη κοινωνικής ευαισθησίας που… υπαγορεύει στους τραπεζίτες ο υπουργός Οικονομικών, ας δούμε το πρόβλημα από καθαρά οικονομική οπτική: Οι ελληνικές τράπεζες κάθονται αυτήν τη στιγμή πάνω σε μια… στεγαστική βόμβα, που δυνάμει μπορεί να έχει μεγαλύτερη εκρηκτική ισχύ από αυτήν που σάρωσε την αμερικανική οικονομία προ τριετίας. Τα στεγαστικά δάνεια φθάνουν στο 35% του ΑΕΠ (περίπου 80 δισ. ευρώ) και ήδη το 10% αυτών είναι σε καθυστέρηση, σύμφωνα με στοιχεία του περασμένου Δεκεμβρίου, που έχουν ήδη μεταβληθεί προς το πολύ χειρότερο.
FΤην ίδια στιγμή, η ανεργία και η συμπίεση των εισοδημάτων σχεδόν εγγυώνται μια μεγάλη αύξηση των καθυστερήσεων και των επισφαλειών, ενώ οι τράπεζες κινδυνεύουν να μείνουν με σπίτια στα χαρτοφυλάκιά τους που θα έχουν ασήμαντη αξία ρευστοποίησης, καθώς η αγορά ακινήτων έχει «παγώσει» και αν πουληθούν μαζικά τα ακίνητα που χάνουν οι δανειολήπτες θα καταρρεύσει σε ελάχιστο χρόνο. Είναι, λοιπόν, προς το συμφέρον τους να ρυθμίσουν όσο περισσότερα δάνεια μπορούν, μήπως και καταφέρουν τελικά να περισώσουν κάτι από τα κεφάλαια που θα χάσουν. Αν αυτή η πράξη καθαρά οικονομικής σκοπιμότητας βαφτισθεί και κορυφαία πράξη κοινωνικής ευαισθησίας, τόσο το καλύτερο για τους τραπεζίτες.
«Βαρίδια» για τον Βενιζέλο
FΘα αργήσουμε να μάθουμε ποιος φταίει για το μπέρδεμα των τελευταίων ημερών με τα φορολογικά μέτρα και την «τρόικα». Σύμφωνα με την εκδοχή του κ. Βενιζέλου, ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου έσπευσε να παρουσιάσει, λίγο πριν αποχωρήσει, στους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ κάποιες αλλαγές στα μέτρα, αλλά αργότερα ο νέος «τσάρος» βρέθηκε προ εκπλήξεως όταν αντιλήφθηκε ότι οι αλλαγές αυτές δεν είχαν εγκριθεί από την «τρόικα».
FΑν ψάξει λίγο περισσότερο τους πίνακες του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος, ο κ. Βενιζέλος θα διαπιστώσει ότι ο προκάτοχός του άφησε φεύγοντας άλλο ένα «βαρίδι», αναπτυξιακό αυτήν τη φορά. Επειδή τα νούμερα για το 2011 δεν έβγαιναν ούτε με το… τσιγκέλι και επειδή είναι γνωστή η δυσανεξία του συστήματος σε περικοπές δαπανών, που μπορεί να φαίνονται άχρηστες, είναι όμως ζωτικής σημασίας για τη διατήρηση πελατειακών σχέσεων, ο κ. Παπακωνσταντίνου σημάδεψε τον εύκολο, διαχρονικά, στόχο: «Πετσόκοψε» κατά 700 εκατ. ευρώ τις δαπάνες του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων.
FΕπειδή με αυτές τις δαπάνες χρηματοδοτείται η εθνική συμμετοχή σε συγχρηματοδοτούμενα με την Ευρωπαϊκή Ένωση προγράμματα, η οποία φθάνει το 20-50%, ανάλογα με το πρόγραμμα, με αυτό το «ψαλίδισμα» η οικονομία χάνει φέτος επενδύσεις της τάξεως των 2-2,5 δισ. ευρώ. Αν μετρήσουμε και την πολλαπλασιαστική επίδραση αυτών των επενδύσεων στην οικονομική δραστηριότητα, εύκολα αντιλαμβανόμαστε την καταστροφική επίπτωση αυτής της περικοπής στην προσπάθεια επιστροφής στην ανάπτυξη.
FΑφού, λοιπόν, ο κ. Παπακωνσταντίνου «πετσόκοψε» το επενδυτικό πρόγραμμα του 2011, ο Γ. Παπανδρέου βρέθηκε… ικέτης στον Μπαρόζο, ζητώντας να εκταμιευθούν κοινοτικές χρηματοδοτήσεις χωρίς την αντίστοιχη εκταμίευση της εθνικής συμμετοχής, την οποία βέβαια θα πληρώσουμε κανονικά στις Βρυξέλλες, με απλή μεταχρονολόγηση. Ενός κακού (Μεσοπρόθεσμου), μύρια έπονται…